Twee vlindersoorten stonden hoog op mijn verlanglijstje: de zilveren maan en de zilvervlek. Zonder dat ik het verwachtte, vond ik ze allebei in het Pitztal. En op nog geen driehonderd meter van elkaar! Nu moet ik er wel bij zeggen dat ik de zilveren maan vrijwel overal in het Pitztal tegenkwam en de zilvervlek slechts op die ene plek en ook maar één kort moment. Je herkent de zilvervlek aan dat rijtje lichte vlekken op de onderkant van de achtervleugel, waarvan de middelste wit afsteekt tegen de andere vlekken die lichtgeel zijn. Het tragische van deze opname is dat mijn eerste en mooiste opname weer eens door mezelf grondig werd verstjeerd. Twee minuten lang draaide de camera en toen vloog hij op en moest ik de camera uitzetten. Maar tot mijn ontzetting zette ik de camera juist aan, oftewel: ik had twee minuten eerder de camera juist uitgezet en had slechts denkbeeldig opgenomen. Over in de lucht schieten gesproken… Snel de vlinder weer opgezocht en deze opname nog weten te maken. Ik trouwens pas in het vakantiehuisje dat het een zilvervlek was.