Van wulpen heb ik het idee dat ze met die lange snavel vooral in de blubber peuren. De wulp is de steltlopers met de langste snavel in ons land. Dieper dan de wulp peurt geen enkele andere vogel. De kromme snavel heeft echter ook nog een ander voordeel: je kunt er makkelijk mee onder en tussen de stenen wroeten. Kop ondersteboven en de punt van de snavel verdwijnt onder een steen waar de wulp de onderkant kan inspecteren met zijn snavelpunt.

En dan vangt een wulp meer dan alleen zeepieren! Op de Oesterdam filmde ik deze wulp die een klein krabbetje vangt. Hij werkt het kriebelende dier zonder pardon naar binnen. Daar verwonder ik me over. Ik stel me zo voor dat ik dat krabbetje zonder te kauwen naar binnen werk. Hoe lang blijft het gepantserde dier in mijn ingewanden kriebelen? Ik denk best lang, want de maagsappen van de mens lijken mij een stuk minder krachtig dan die van een wulp.

Vol met zenuwen

Wist je trouwens dat de punt van een wulpensnavel vol met zenuwen zit? Ik meende dat zo’n snavel een gevoelloos ding was, maar niets is minder waar! De punt is uiterst gevoelig! Met die gevoelige punt spoort de wulp feilloos zeepieren en schelpdieren op. En het leuke is: die snavelpunt kan hij openen zonder dat hij zijn hele snavel hoeft te openen. Die punt werkt ook nog eens als een pincet. Handig als je met zo’n lange snavel je voedsel bij elkaar moet verzamelen!