Mooie dorpjes liggen er op het Zeeuwse eiland Zuid-Beveland. Baarland, Nisse en zo ook Hoedekenskerke. Dat laatste dorp ligt tegen de Westerschelde aangeplakt. De oude Hervormde kerk als centraal baken, het station voor de stoomtrein als eindpunt. En tussen Hoedekenskerke en ‘s-Gravenpolder tippelde dit witgatje rond. In nieuw aangelegde natuur. Vast ter compensatie voor het een of andere infrastructurele project aangelegd. Of ik nu altijd zo gelukkig wordt van deze gebiedjes, ik weet het niet. Ze ogen vaak zo armoedig en weinig authentiek. En niet zelden zijn ze in lente en zomer overwoekerd door onkruid. Afijn, afgelopen dinsdag was ik wél gelukkig, want eindelijk lukte het me om een witgatje te filmen. Geen vogel zo schuw als een witgatje. Afschuwelijk, wat heb ik al vaak zitten schelden op een witgatje dat er vandoor ging nog voordat ik mijn camera gevonden had. Maar de dag na Kerst geen scheldpartij. Wel een heerlijk stille middag met in de hoofdrol dit witgatje.