De vogelkijkhut op de Philipsdam is in principe een hut avant la lettre. De voorzijde kijkt uit over een ondiepe inham van het Krammer. En de achterzijde biedt een blik op struweel en een strook riet. Tel daarbij op dat de hut bestaat uit twee lagen: één hoog op struikhoogte en één laag, zowat gelijk met het waterpeil. Nu nog een dooie wilgenstok in het water, pal voor de hut, en de ideale hut om de ijsvogel te zien of te fotograferen is geboren. En als de zon vanaf volgende week nu eens in het westen wil opkomen om over het noorden naar het oosten te zwenken, dan is de lichtval de hele dag uitstekend. Zaterdag kwam hij trouwens voorbij scheren hoor, de ijsvogel. Een paar seconden stond hij te bidden boven het water om vervolgens met een wijde boog achter het broedeiland te verdwijnen. En toen dook aan de achterzijde dit winterkoninkje op. Een sluip-door-kruip-door vogel waarvan je op het eind alleen nog zijn staart ziet en dan: verdwenen onder de bladeren.