Geen gezellig artikel dit keer. In mijn naïviteit meende ik dat Europese afspraken tegen de vogeljacht nagekomen worden. Maar niets is minder waar, ontdekte ik zojuist op X (voorheen Twitter). Het Committee Against Bird Slaughter (CABS) meldt dat de regering van Malta dit najaar een ontstellend aantal van 3,364 jachtlocaties heeft toegestaan onder het mom van ‘wetenschappelijk onderzoek’. Het is te bizar voor woorden dat deze barbarij nog altijd oogluikend wordt toegestaan.
‘De traditie’
Overal waar fanatiek wordt gejaagd op onschadelijke dieren, wordt als reden genoemd dat het zou behoren tot de lokale traditie. Of het nu Nederlandse en Belgische jagers zijn die haas, konijn en wilde eend willen afknallen. Of het nu Franse jagers zijn die veldleeuwerik en zelfs ortolaan bejagen. Of het nu jagers zijn op Malta, Cyprus en andere landen rond de Middellandse Zee… overal zou het de traditie zijn die hen tot het afschieten van vaak bedreigde vogels noopt. Onverbiddelijk is het lot van wie met een geweer in zijn handen geboren werd: schieten zul je, tot je laatste snik.
Vogelvrij
Bedenk dan dat we in Noord- en West-Europa op veel plaatsen ons best doen om onze gedecimeerde vogelpopulaties voor uitsterven te behoeden. We leggen natuurgebieden aan om de veldleeuwerik te beschermen. We doen verwoede pogingen om de paar zomertortels die ons land nog rijk is, te behouden. In de weidegebieden zetten vogelbeschermers en boeren zich in om vogels als kievit, tureluur, wulp en grutto te beschermen. Roofvogels als buizerd en wespendief zijn sinds jaar en dag beschermd. Gaan deze vogels eenmaal op trek naar het zuiden, dan zijn ze echter vogelvrij.
Langs de Franse kust staan jagers gereed om grutto en wulp uit de lucht te schieten. In het Franse zuiden worden ontelbare veldleeuweriken gevangen en geconsumeerd. In Spanje idem dito. En op eilanden als Malta en Cyprus, eilanden in de Middellandse Zee die sinds het begin der tijden op de belangrijkste trekroutes van veel vogels liggen, heerst al helemaal de dood. Met geweer, lijmpistool en net wordt het leven van miljoenen trekvogels uitgedoofd.
Moet je het nog wel willen? Op vakantie naar deze landen. Ik zou zeggen: op Malta en Cyprus hebben we niets (meer) te zoeken. De nietsontziende jacht op trekvogels is reden genoeg waarom een vakantie op Malta en Cyprus geen goed idee is. Maar ja. Frankrijk is nog altijd één van mijn favoriete vogellanden. In Spanje hoop ik ooit nog eens Extremadura en andere natuurregio’s te bezoeken. Overigens is het nog zo heel lang geleden dat ik in dagblad Trouw een bericht las van Achilles Cools, vogelaar en kunstenaar, dat de hel was losgebarsten in Extremadura. Waar in april en mei duizenden vogelaars samendrommen om de vogels, daar doen jagers dat in de weken tussen 15 november en 15 februari. Hoppen, putters, blauwe eksters, kuifleeuweriken, boomleeuweriken, roodborsttapuiten, spechten, Europese kanaries, goudvinken, appelvinken, boomklevers, grijze gorzen, cirlgorzen, grauwe gorzen, graspiepers, klapeksters, zanglijsters, enz. Alles wordt neergehaald. Niets ontziend.
Averechts effect?
Moet een normaal mens, en zeker een vogelaar, dan ook deze gebieden of zelfs landen maar links laten liggen? Of is dat te principieel of heeft deze houding misschien zelfs een averechts effect? Geven wij vogelaars misschien het goede voorbeeld voor de lokale bevolking? Zal de bijdrage die vogelaars leveren aan de lokale economieën de jacht uiteindelijk doen verflauwen? Wie het weet mag het zeggen.
Dappere mensen van CABS
Ondertussen weet ik opperbest waarom een vakantie op Malta en Cyprus geen goed idee is. Deze landen laat ik de komende tientallen jaren lekker links liggen. Dat het meten met twee maten is, realiseer ik me maar al te goed. En in mijn geval een makkelijk standpunt, want ik ben nog nooit van plan geweest af te reizen naar deze eilanden. Helemaal glad krijg je het leven vermoedelijk nooit. Altijd en overal zijn er wel de rafelranden. Zo ook in deze kwestie. Wil je ondertussen echt een bijdrage leveren aan de bestrijding van de vogeljacht, doneer dan aan het Committee Against Bird Slaughter (CABS). De dappere mensen die verbonden zijn aan deze organisatie zetten zich in tal van landen in voor de bestrijding van de vogeljacht. En daar zitten ook behoorlijk gevaarlijke landen tussen, ze ontdek ik op hun website.