Vrijdag was ik vrij en dus tijd om een vogeltochtje met Sjaak te maken. Het lijkt ondertussen echter een terugkerend patroon te worden: ben ik vrij, dan regent het. Goed, ook als het regent kun je vogels kijken, maar dan vanuit ‘binnen’. In ons geval is dat vaak: vanuit de auto. En zo reden we naar de voormalige veerhaven op Sint-Philipsland. Het was net na laag en dus zouden er slikranden droog vallen. Met hopelijk wat steltlopers erop.

Met de slikranden viel het tegen, we waren nog net te vroeg. Om nou een drie kwartier in de auto te gaan zitten suffen, daar hadden we geen zin in. Gelukkig lag een einde verderop al een stukje droog. De tureluur die er liep, vloog helaas op. Maar keerde een paar minuten later gelukkig weer terug. Verder was het rustig, daar langs de kwelders. Een aantal jaar geleden filmde ik hier nog een rosse grutto, rotganzen en een zilverplevier. Maar ja, dat is ook vogels kijken. De ene dag is de andere niet.

De veerhaven lag er ook al rustig bij. Dit keer geen dodaars die er overwinteren. Langs de Del Campoweg aan de andere kant van de dijk zagen we ze wel zwemmen in de brede sloot. Filmen lukte niet, maar Sjaak wist ze nog wel fraai te fotograferen. Die beelden volgen deze week.

Vanwege het grijze weer ook een wat gezapige vlog dit keer. Maar ik verzeker je: de voormalige veerhaven is een leuk punt om vogels te kijken. Ga er fietsen of wandelen, en natuurlijk in het restaurant een koffie met appeltaart nuttigen, of zelfs een lunch en visdiner.

[Lees onder mijn vlog mijn reactie op het commentaar dat ik kreeg op mijn vlog]

Commentaar op mijn vlog

Toen ik de vlog op Facebook postte kwam er meteen commentaar op. Ik zeg in het filmpje dat je niet op het fietspad mag rijden, maar dat ik dat toch doe. En o ramp, daar vliegen de enige twee tureluurs die er zitten nog op ook. Het gezicht dat ik erbij trek, is overigens niet gespeeld, dat werd me ook nog een beetje verweten. Twee dingen dus die verkeerd gaan: ik rij op een plek waar ik niet rijden mag en ik verstoor de tureluurs. Hoe kun je dit nou doen, @visdief? Ik had er eerlijk gezegd helemaal niet over nagedacht dat dit wel eens aanstoot kan geven. Pas toen Sjaak me erop wees (toen waren er nog geen opmerkingen geplaatst), werd ik me ervan bewust. Een filmpje verwijderen doe ik zomaar niet. Dat vind ik geschiedvervalsing. Ik hoef me niet mooier voor te doen dat ik ben. Maar het is ook niet zo dat ik uit ben op goedkoop effectbejag met het oog op bezoekcijfers. Ik film zoals het gaat, en heel hard nadenken over een script, dat doe ik niet.

De auto is een prima vogelkijkhut

Terecht is het verwijt dat ik ergens rij waar het niet mag. Het is een fietspad. Maar wel een terzijde: de strook wordt ook gebruikt door duikers die er hun auto’s neerzetten er zich omkleden. Er is een duikstation. Er staan daar dus regelmatig auto’s en mensen. En daarbij komt: zouden we er zijn uitgestapt om te voet de vogels te gaan bekijken, dan zouden we veel meer vogels hebben verstoord. Tot aan de vogels aan de overkant van de kreek aan toe. Dat is mijn ervaring daar ter plekke met vogels kijken. De auto is een prima vogelkijkhut, is tot nu toe gebleken. Er blijven meer vogels zitten wanneer ik er met de auto rij, dan wanneer ik te voet aan kom klossen. Ik heb precies op dat punt vanuit de auto in het verleden fraaie opnames gemaakt van rosse grutto, rotgans en zilverplevier. En vorige week toerde ik nog door de Biesbosch om vanuit de auto vogels te filmen. Geen centje pijn. De tureluurs die nu opvlogen, keerden na tien seconden trouwens weer terug naar dezelfde plek. Ik had mijn camera alweer uit staan en was een beetje te sloom om dat te filmen. Geen flauw idee of ik op dat moment wel de intentie had om de terugkeer te filmen. Ik vermoed van niet.

Over verstoring gesproken

Tja, over verstoring gesproken. Geen enkele vogelaar kan zich door de natuur bewegen zonder verstoring. Ook op plekken waar je mag komen, verstoren we de vogels door onze activiteiten. Kijk naar de Brouwersdam. Wie de laatste weken van dichtbij de ijseend heeft weten te fotograferen, heeft daarbij de steltlopers, rotganzen en meeuwen op het talud verstoord. Kan niet anders. Toch nemen we aldoor het risico. Is daarmee gezegd dat we maar moeten doen wat we willen doen? Natuurlijk niet. Alles met beleid. En zeker geen natuurgebieden betreden waar je niet in mag. Geen haar op mijn hoofd die overweegt om de kwelders in te gaan. Al was het maar omdat ik de verhalen ken van een stroper die er bijna is verdronken doordat hij in de blubber vast kwam te zitten. De kwelders zijn ook nog eens buitengewoon kwetsbaar. Dat fietspad ligt gelukkig net buiten de kwelders. En ik meen oprecht dat ik daar bij de voormalige veerhaven op Sint-Philipsland de vogels minder verstoor vanuit de auto dan wanneer ik te voet het fietspad oploop. Tot zover mijn pogingen om mijn overtreding te rechtvaardigen, wat natuurlijk niet helemaal kan.

Kind van het wad

Nederland blijft een land van dominees en koopmannen. Voor je het weet krijg je op Facebook een preek om de oren waar menig dominee jaloers op zou zijn. Dat noopt tot zelfonderzoek. Ik kom tenslotte uit een degelijk gereformeerd nest. Maar of er in dit geval echt sprake is van zondebesef waag ik te betwijfelen.

Ik ben zo ongeveer onder de zeedijk geboren. Nog geen honderd meter ervandaan. Op de Vlasmarkt in Tholen. Wanneer zal ik alleen naar de zeedijk zijn gewandeld? Op mijn zesde, mijn zevende? Sindsdien wandelde ik elke week een aantal keer over het schor en langs de zeedijk op zoek naar alles wat maar kan aanspoelen. We zetten vislijnen, raapten kreukels, zochten naar vislood. Niemandsland was het, iedereen mocht erop, we deden wat we wilden tot aan fikkie stoken aan toe. Later ging ik op Sint-Philipsland, vlak bij de veerhaven, pieren steken als bijverdienste. Weer later viste ik er ook. En stak ik zeezagers, ook als bijverdienste. En zocht ik er kokkels en oesters.

Ik kom dus van de Zeeuwse eilanden en dit commentaar maakt meer los dan ik dacht. Van de Thoolse mentaliteit dat al het wad voor de Tholenaren is, moet ik eigenlijk niet veel meer hebben. Het wad is voor de natuur, voor de vogels. En je betreedt alleen die delen van de Oosterschelde waar het is toegestaan. Maar door het commentaar voel ik me toch een beetje weer de vrijbuiter. Je gaat me toch niet vertellen dat ik niet meer op de plekken mag komen waar ik altijd al kwam en waar ik vanuit de auto stilletjes vogels sta te kijken? Ik besef: het schuurt, en natuurlijk zijn er talloze plekken waar ik niet meer mag komen (en terecht), maar ontkennen dat dit gevoel me bekruipt, kan en wil ik niet.

Het zijn de eerste tureluurs niet die ik verstoor

Wie mij verwijt dat ik twee tureluurs verstoor, die kan uit bovenstaande afleiden dat dit de eerste tureluurs niet zijn die ik verstoor. Ik moet in mijn leven wel duizenden tureluurs en andere vogels hebben verstoord. Langs de zeedijk blijft immers geen enkele vogels lang zitten, op de sneeuwgorzen en steenlopers na misschien. Scholekster, wulp, tureluur, rosse grutto, zilverplevier, het vliegt allemaal veel te snel op. Tot mijn grote verdriet uiteraard, zeker nu ik ze probeer te filmen. Ik heb geen enkel belang bij het verstoren van vogels. Die intentie heb ik ook niet. Daarom is het goed dat grote delen van de Oosterschelde ontoegankelijk zijn. Rustgebieden zijn belangrijk voor de wadvogels, dat staat voorop. Maar gelukkig zijn er ook nog locaties waar je een fraai uitzicht hebt over het wad, de kwelders en de vogels. En daarvan is de voormalige veerhaven op Sint-Philipsland er één. Zolang je op de kant blijft, is er niets aan de hand. En je kunt er nog lekker eten ook.

Maar algemene conclusie: doel gemist met deze vlog. En dat is natuurlijk jammer.

PS. Wie wil reageren, die kan dat doen door het invullen van het formulier onder Over mij (even naar beneden scrollen). Open vizier graag en op al te heftige reacties reageer ik niet. En omdat de stroom reacties doorging, heb ik aan mijn volgende blog ook nog een korte beschouwing toegevoegd.