Zou dit natuurgebied in de Zak van Zuid-Beveland hebben gelegen, dan hadden de Zeeuwen er vast de naam ‘de brilletjes’ aan gegeven. Maar Étang de Scamandre ligt niet in Zeeland, het ligt in de Camargue, in het noordwesten wel te verstaan. Kijk je met enige fantasie van boven naar het natuurgebied, dan zie je er het ene glas van een bril in. Het andere glas wordt gevormd door Étang du Charnier, al even groot en uitgestrekt. Maar om de vogels van het moeras te zien ging ik toch vogels kijken in Étang de Scamandre dat toegankelijk is. Hieronder lees je welke vogels ik er zag.

Je moet allereerst weten: ik bezocht Étang de Scamandre in de laatste week van april. De periode half april tot begin juni is de beste periode om vogels te kijken in dit uitgestrekte moerasgebied. Dan zijn de zangvogels actief en geniet je van de enorme, maar dan ook echt enorme reigerkolonie die zich in het gebied bevindt. Verken echter ook de omgeving, want ook daar kun je verrassende waarnemingen doen.

Door Étang de Scamandre zijn wandelpaden aangelegd. De ene keer loop je over een verhard pad, de andere keer ga je over een vlonderpad. Er staan een paar uitstekend onderhouden vogelkijkhutten. Optimale voorzieningen dus voor de vogelaar.

Welke vogels zag ik er? Ik begin met de kwak die je hieronder kunt bekijken. Hij kwam langzaam aanvliegen, even dacht ik aan een roerdomp, maar toen hij op de kale tak landde, zag ik het meteen: een kwak. Hij was redelijk gewend aan voetgangers, want even later zat hij zelfs op een kale tak langs een wandelpad.

Vlak achter het bezoekerscentrum broedt een ooievaar op een nestpaal. Mooi om die van dichtbij te kunnen bekijken. Kleine zwartkop en nachtegaal zingen je vanuit het struweel toe. De ijsvogel vliegt heen en weer tussen nest en jachtgebied.

Loop je vanuit het bezoekerscentrum rechtdoor naar de eerste de beste vogelkijkhut, dan hoor je links van je de kleine karekiet. Vanuit de hut speur je naar blauwe reiger, purperreiger, koereiger, kleine zilverreiger en de roerdomp. De laatste soort heb ik er zelf niet gezien, maar ik sprak een Nederlandse vogelaar die mij opgetogen vertelde de ‘bittern’ er te hebben gezien. De zwarte ibis vliegt in grote getale over. Toen ik in de hut zat, had ik het nog niet door, maar even later wel: al die reigers waren onderweg naar de enorme broedkolonie een eindje verderop. Zo’n grote kolonie heb ik nog nooit gezien!

Werkelijk de meest spectaculaire waarneming deed ik toen we vanuit het vogelkijkhut het bankje en de tafel rechts van het pad ontdekten. Opeens hoorde ik het. Dat fantastische, ongekend harde en krakerige lied van de grote karekiet. Als je je ooit hebt afgevraagd waarom de karekiet karekiet heet, dan deze vogel opzoeken in het zuiden van Frankrijk. Wat een beest! Eerst zat hij hoog in een soort van boom. Maar toen een stel wandelaars passeerde dook hij de rietkraag verderop in. Om even later weer in een andere soort van boom omhoog te kruipen. Linksachter hoorde ik er nog één zingen. Voor zo’n soort ga je dus naar Étang de Scamandre!

De steltkluut is in de Camargue even algemeen als bij ons de huismus. Ook in Étang de Scamandre kun je deze gracieuze steltvogel bewonderen. Er kwam een witwangstern overvliegen (de enige die ik tijdens de hele week heb gezien). Visdiefjes kwamen over. En natuurlijk de zwarte wouw. De koekoek vloog over. Een dwergarend. Fantastische waarneming ook natuurlijk. Verder alle zwaluwen: huiszwaluw, boerenzwaluw en oeverzwaluw. De graszanger piepte hoog over. En langs de weg die Étang de Scamandre scheidt van Étang du Charnier zowaar ook nog een krooneend. Meerkoet, waterhoen en knobbelzwaan reken ik tot de alledaagse waarnemingen. Evenals de beverrat die op een meter van me vandaag het wandelpad overstak.

Toen we vanuit het terrein verlieten, sloeg ik linksaf de D179 in. Tja, en daar zag ik mijn tweede grote groep bijeneters. Van wel heel dichtbij, op de draden naast de weg. Wil je de bijeneter zien, dan moet je zeker naar de Camargue. De laatste dagen van de week zagen en hoorden we haast overal bijeneters. Dus ook aan de randen van Étang de Scamandre. De uitsmijter vormde de boomvalk die met een rotgang voor onze auto langs scheerde.

Vogels kijken in Étang de Scamandre. Ben je in april tot half juni in de Camargue, dan zeker dit gebied bezoeken.

Praktische informatie over vogels kijken in Étang de Scamandre

Étang de Scamandre ligt tussen de stadjes Saint-Gilles en Aigues-Mortes. Het bezoekerscentrum ligt aan de Route des Iscles Gallician, 30600 Vauvert. Dit is de D179.

Toegang tot Étang de Scamandre is gratis. Wel dien je je de registreren in het bezoekerscentrum. Volgens mij niet verplicht, maar wel zo netjes om het te doen. Om 9.00 uur gaat het gebied open en om 18.00 uur sluit het natuurgebied. Het hek gaat op slot en je auto kan niet meer van het terrein af.

Wil je natuur en cultuur combineren, dan rij je na je bezoek aan Étang de Scamandre door naar het prachtige vestingsstadje Aigues-Mortes. Hier slenter je door eeuwenoude straatjes en geniet je van het Bourgondische leven.

Tja, Franse afstanden zijn gevoelsmatig anders dan de Nederlandse. Oftewel: het is een kwestie van kilometers maken. Ik loop dan snel in de val om dat per auto te doen, maar beter is natuurlijk om op de fiets te stappen. Of gewoon lekker te voet erop uit te gaan. De omgeving van Étang de Scamandre laat zich prima verkennen per fiets.