Afgelopen zaterdag was het eindelijk weer zover: met de immer gezellige groep Vlamingen uit Gent en omstreken, onder aanvoering van de heren Paul Bonte en Paul Van Der Eecken op excursie. Ik schrijf ‘eindelijk’ want twee coronajaren stonden de afgelopen een uitstapje naar Nederland helaas onmogelijk. Gelukkig zijn de beperkende maatregelen aan beide kanten van de grens opgeheven, en zo ontmoeten we elkaar zaterdagochtend in het prachtige vakantiehuis midden in de Biesbosch: de Jantjeskeet. Beslist een aanrader wanneer je met een grote groep in de natuur wil verblijven.
Vroeg in de ochtend arriveerde ik met een tas vol bakkerswaren in de Biesbosch. Het was al mooi om afgelopen week de stem van Paul Bonte weer te horen, nog veel mooier was het om de vrienden te begroeten! En om een tas met wat bakkerswaren te kunnen overhandigen waarna bleek dat we immer beducht moeten zijn voor een spraakverwarring. Want een Vlaamse boterkoek is toch echt geheel iets anders dan de vette boterkoek die wij in Holland plegen te bakken!
Een verblijf in de Jantjeskeet betekent vrijwel automatisch een vogeltocht door de Brabantse Biesbosch. Natuur in overvloed, kun je wel zeggen, hoewel ik de maand maart als een overgangsmaand beschouw. De eerste zomergasten zijn gearriveerd, er zijn nog wintergasten aanwezig, en een enkele doortrekker scharrelt rond, maar veel zomergasten moeten nog arriveren. Op naar hopelijk een uitgebreide soortenlijst…
Rond het vakantiehuis hoorden we al de nodige vogels zingen. De cetti’s zanger, zanglijster en tjiftjaf lieten zich horen. Toen de langs de Spieringsluis reden, vloog een groepje koperwieken op, maar die durf ik niet op de soortenlijst te plaatsen, want ik ben bang dat ik de enige was die de koperwieken zag opvliegen. Op naar de Noordwaard! Waar we de beverburcht bewonderden, een stapel takken bedekt met modder en de hoofdingang bij het water. Waar we een blauwborst hoorden, maar niet zagen, of slechts heel vaag. Waar een heggenmus zijn rinkelende liedje liet horen, een ringmus hoog in een boom neerstreek. Waar een witte wolk een zwerm kluten bleek te zijn. Waar scholekster, tureluur, Canadese gans en grote mantelmeeuw op de drooggevallen slikken stonden. In de verte zagen we de drukke kokmeeuwenkolonie. En wederom ben ik bang dat ik hier de enige was die de havik voorbij zag scheren met opvliegende kluten in zijn kielzog. De havik flitste voorbij en verdween achter de wilgen. Gelukkig kregen we in de middag een herkansing: een havik flitste er voorbij langs de gluurmuur. We vergaapten ons aan het waterzoogdier dat op ons af kwam zwemmen. Was een een bever? Nee, de vermeende bever bleek een muskusrat die in het riet verdween.
We reden verder naar de vogelkijkhut op palen bij Camping De Knotwilg. Met de zon in de rug zagen we holenduif, grauwe gans, krakeend, kievit, pijlstaart, wintertaling en zelfs twee wilde zwanen, althans, iemand deed gewag van de opvallende ‘gele bekken’. Maar ja, de twee topattracties hadden zich nog niet laten zien: de zeearend en de visarend. We vervolgden onze weg naar de dubbel brug bij het Boomgat en ja, daar zag ik twee zeearenden cirkelen! Plankgas dus, met het gevaar dat ik de auto’s in mijn kielzog zou verliezen. Dat gebeurde gelukkig niet en de zeearenden cirkelden pal voor ons hoog in de lucht. Even later kwam er zelfs een derde zeearend tevoorschijn! Een bruine kiekendief vloog over, mooi om zijn lichte vleugels met de zwarte toppen van onderen te zien. Buizerds waren op trek. En dan moet ik de veldleeuweriken natuurlijk nog vermelden die vlakbij, maar hoog in de lucht aan het kwinkeleren waren. Daar wordt een mens vrolijk van.
Ook vrolijk wordt een mens van het zien van een visarend. Die was juist vrijdag gearriveerd, en hij zat volgens Beleef de lente op zijn nest. We reden terug naar de Witboomkil en al op de brug zag ik de visarend vliegen! Wederom plankgas met het risico mijn Vlaamse gasten te verliezen, maar gelukkig gebeurde dat ook nu niet. De visarend vloog achter de schuur en verdween tenslotte achter de bomen. Een mede-vogelaar die de visarend vroeg in de ochtend wist te fotograferen met een vis in de klauwen toonde zijn voltreffers met gepaste trots. Overigens cirkelde er met de visarend ook nog een torenvalk en een buizerd in het rond. Op de slikken die stilaan aan het onderlopen waren, stond een eiland van grutto’s. En op een eiland iets dichterbij scharrelden zowaar wat kemphanen rond!
En toen was het tijd om de lunch te gaan genieten in Sleeuwijk. De steenuil die we onderweg zagen, vluchtte helaas alras zijn hok in.
De lunch in Restaurant Boven de Rivieren was voortreffelijk. Deze vergde wel iets meer tijd dan ingeschat en zo togen we laat in de middag naar de Zouweboezem. En zo veel we zagen in de Biesbosch, zo rustig was het in de Zouweboezem. Bij de parkeerplaats zelfs geen huismussen en putters. In het riet niet de zo vurig gehoopte blauwborsten. Zelfs het water was leeg op een enkele grauwe gans na. Ver in het weiland liep een grote zilverreiger. O ja, laat ik de kolonie aalscholvers niet vergeten te melden met de twee ooievaars die op de bomen stonden.
Op de weide midden in het gebied was het een drukte van belang. Kieviten wiekten boven het veld, evenals de grutto’s en spreeuwen. Houtduif en aalscholvers bezetten de hekken. Twee hazen dartelden om elkaar heen. Krakeend, grauwe gans en zowaar nog een paar kolganzen graasden in het gras. En ook hier nog een bruine kiekendief, een mannetje wederom. Bij de gluurmuur hadden we even daarvoor een plas vol smienten gezien, met een enkele slobeend en wat grauwe ganzen ertussen. Wel met het zonlicht van voren, dus alles behoorlijk kleurloos helaas. De topper was toch wel de havik die voorbij flitste.
Een tjiftjaf, niet ieders favoriet, liet zich horen in de tuin van De Kikker. En de blauwborst? Die hulde zich helaas in stilzwijgen, en dat drukte mij enigszins in de mineur. En toen, toen bleek het einde van de middag zich plotseling aan te dienen. En ietwat versnelde terugtocht naar de parkeerplaats, iets waar ik niet van hou. Een kort schietgebedje om de openbaring van een blauwborst had niet het gewenste effect. Als bewijs dat ik de week ervoor toch echt blauwborsten in de Zouweboezem zag, voeg ik mijn filmpje hierboven in. Met Paul Bonte zag ik nog een rietgors naast het wandelpad en toen waren we bij de parkeerplaats en namen we afscheid van elkaar.
Biesbosch top, Zouweboezem een beetje tegenvallend. De zon alom aanwezig, in de middag meer wind. Zeearenden, visarend, bruine kiekendief, havik en muskusrat blijven in mijn gedachten. En de Vlaamse vrienden met hun humor en plezante conversaties nog veel meer! Het gaat u allen goed en hopelijk houden we contact!
Filmverslag van de vogelexcursie
Michel Cruyt, één van de Vlaamse vrienden, maakte dit filmpje met daarin onder andere beelden van de vogelexcursie. Het filmpje is gemaakt met telescoop + smartphone (digiscoping).