Tijdens een wandeling langs de weilanden bij Alblasserdam zag ik een paartje scholeksters met een stel jongen. Het leuke van scholeksters is dat ze hun jongen voeren. In tegenstelling tot andere weidevogels als de grutto, tureluur en de kievit. De kuikens van die laatste soorten zoeken zelf actief naar voedsel. Die van de scholekster dus niet. Die wachten geduldig tot pa en ma een hapje aanbieden.

Misschien is het je wel eens opgevallen: een paartje scholeksters op een plat dak. Een dak bedekt met grind. Grote kans dat die scholeksters daar een nest op hebben. Een kievit zal dat nooit doen. Zijn kuikens vinden op zo’n dak te weinig voedsel en zouden al snel het loodje leggen. Scholeksters kunnen dat wel. De oudervogels vliegen gewoon naar het dichtstbijzijnde stukje gras, vangen een worm, kever of ander beestje en vliegen terug naar het dak om hun kuikens te voeren. Net zolang tot de kuikens kunnen vliegen en hun leventje zelfstandig kunnen vervolgen. Ik lees in de Vogelatlas van Nederland dat ongeveer 4% van de Nederlandse populatie op daken broedt.

Scholeksters zijn ware lawaaimakers. Hun schallende roep klinkt tot ver in het weiland. Ik associeer het geluid trouwens meer met de Oosterschelde waar je de scholeksters op de schorren kunt zien foerageren.

Nog een laatste feitje, niet heel opbeurend: volgens dezelfde Vogelatlas loopt het aantal scholeksters in Nederland gestaag terug. Het aantal broedparen neemt sterk af. Evenals het aantal overwinterende vogels. In de Waddenzee en Oosterschelde zijn de voedselgebieden waarschijnlijk te sterk in oppervlakte afgenomen. En daarmee dreigt een beeldbepalende vogel van de kust uit beeld te raken.

Bekijk hier de scholeksters en een zekere Visdief die met een blij hoofd zijn verhaal aan het opdissen is. Ach, neem hem zijn onschuldige vrolijkheid niet kwalijk. Het was nog vroeg in de morgen.

De beste verrekijkers om vogels te kijken (van goedkoop naar duur):