Was ik niet naar Tellaro op vakantie gegaan, dan had ik niet gehoord van de Apuaanse Alpen. Jazeker, dat is een bestaand gebergte. Deze bergketen loopt ten zuiden van Genua parallel aan de Middellandse Zee. Wij waren op vakantie in het idyllische kustplaatsje Tellaro en van daaruit ging ik vlinders kijken in de Apuaanse Alpen.

Ben je ook in de buurt van Tellaro (of: La Spezia, een grotere plaats aan de Middellandse Zee), dan rij je naar Carrara, een stadje meer in het binnenland. Daar beginnen de bergen die bekend staan om hun marmer. Terwijl ik de bergen in reed, kwam een aantal vrachtwagens de bergweg af denderen met enorme blokken ongepolijste marmer achterop. Was zo’n blok losgeschoten dan was ik zo plat als een dubbeltje geweest, en mijn auto met mij. Op sommige plekken kun je de kaalslag aanschouwen die de marmerwinning veroorzaakt. Marmer is mooi, maar het veroorzaakt de lelijkste kraters in die wonderschone bergen. Tot zover mijn gesputter.

Ik reed naar Campocecina, de rotonde die de weg doet eindigen. Ter ere van het overal aanwezige marmer staan daar op een grasveldje een aantal marmeren beelden. Helderwit, blinkend in het zonlicht. Het steen warmt snel op en dat heeft als voordeel dat je er vlinders op kunt zien. Een grote boswachter liet zich op het beeld opwarmen. Het wemelde hier trouwens van de grote boswachters. Waar ik ook liep, overal zag ik ze.

Eerst scharrelde ik in de graslandjes rond de rotonde rond. Heideblauwtje, tweekleurige parelmoervlinder, keizersmantel, wedewitje, grote boswachter en bleek blauwtje kwamen op mijn pad. Hoger in de bergen wemelde het werkelijk van de heideblauwtjes. Ik ontdekte een grote saterzandoog, een niet heel algemene soort. Dat was meteen mijn mooiste waarneming denk ik. De kleine parelmoervlinder filmde ik in een struik, distelvlinder, icarusblauwtje, bruin zandoogje, boomblauwtje, distelvlinder, en dambordje kruisten mijn pad. De mooiste waarneming wist ik helaas niet te filmen: een spikkeldikkopje dat ik vrijwel zeker nog niet eerder had gefilmd. Ik heb hem niet kunnen determineren, want hij was me telkens te snel af.

Wil je wel eens wat anders dan de zee, dan zijn de Apuaanse Alpen een aangename plek om een bergwandeling te maken. De bergen zijn niet heel hoog, is schat zo’n 1.500 meter maximaal. De routes zijn niet heel lastig, ik zag er verschillende Italiaanse families compleet met kinderwagen wandelen. Je hebt er bovendien een fantastisch uitzicht over de dorpjes langs de kust. Dat is weer eens wat anders dan zwemmen en Italiaanse ijsjes eten.

De week ervoor ging ik in de Alpen in het noordwesten van Italië vlinders kijken. Lees hier meer over vlinders kijken in het Aostadal.

Praktische informatie over vlinders kijken in de Apuaanse Alpen

Ik heb één locatie bezocht om vlinders te kijken in de Apuaanse Alpen: Campocecina boven het stadje Carrara. Heen reed ik via de SP73, terug waarschijnlijk over de SP51. Mijn navigatiesysteem geeft regelmatig afwijkende routes op voor heen- en terugweg. Eerlijk gezegd was de terugweg sneller. Als het kan zou ik het centrum van Carrara vermijden. Dat levert te veel oponthoud op.

De wandelroutes door de Apuaanse Alpen zijn niet moeilijk. Soms een steil stukje, maar hele stukken zijn redelijk vlak, zeker als je op de bergweides bent. Er groeit tussen het gras opvallend veel heide. En natuurlijk zie je er andere bijzondere bergflora.

In het kustplaatsje Tellaro zag ik ook nog een paar soorten. De kleine ijsvogelvlinder zweefde prachtig naar beneden. Ik zag een paar geraniumblauwtjes en natuurlijk de koninginnepage. De mooiste waarneming was echter geen vlinder, maar een slang. Toen ik op het parkeerterrein uit de auto stapte kronkelde er juist een geelgroene toornslang naar beneden. Het ging te snel om te kunnen filmen. Diezelfde ochtend, heel vroeg, zag ik op het parkeerterrein een zomertortel opvliegen. Helaas ook een bijzonderheid. Aan zee zie je vooral geelpootmeeuwen vliegen. En verder heb ik me in Tellaro vooral in het water vermaakt.