Een slechtvalk is voor de meeste vogelaars een waarneming die je niet snel vergeet. Ook voor Sjaak en mij niet. Toch hadden we de slechtvalk van afgelopen zaterdag liever niet zien vliegen. We stonden juist op het plateau van het landbouwhaventje bij Colijnsplaat (wat mij betreft één van de mooiste plekjes van Zeeland) en hadden uitzicht op tal van wadvogels. Die daar rustig op het opkomende water stonden te wachten.
Tot plots die woesteling over kwam scheren. De bonte strandlopers met daartussen een steltloper die we niet thuis konden brengen vlogen prompt op en nog erger: weg. Ze verdwenen achter de dijk! Een stel tureluurs vlak voor ons koos ook het hazenpad. De rotganzen zwommen de kreek op, de smienten ook. Alleen de wulpen hielden zich wonderbaarlijk rustig. Die bleven gewoon op de grond alsof er geen slechtvalk voorbij was gekomen.
Eén tureluur bleef echter dapper staan. Alleen, hij drukte zich wel zo plat mogelijk tegen het slik aan. Verscholen achter een paar Zeeuwse oesters die er op afstand best lekker uit zien. Ik had ze best willen beproeven. Zijn houding doet me een beetje denken aan die van de ents in het tweede deel van de Lord of the Rings. De wandelende bomen zetten zich schrap voor het rivierwater dat in overvloedige mate op hen aan komt rollen. De ents overleefden de vloed, en de tureluur overleefde de slechtvalk.
Jaren geleden, toen de vogelkijkhut langs de N59 nog op zijn oude plekje stond, zag ik een soortgelijk tafereel. Alleen was het toen een grutto die zich plat drukte op een zandplaat. Daar stond hij dan, moederziel alleen en een slechtvalk boven zich. En toen vloog de roofvogel niet voorbij. Hij bleef maar neer duiken op de grutto van wie de rug steeds meer ging bloeden. Elke keer dat de valk neer dook, haalde die uit met zijn klauwen. Je snapt, die grutto overleefde het dus niet.
De tureluur wel. Eerlijk gezegd uit de losse pols gefilmd met heel weinig licht. Ietwat bewogen en het beeld soms niet honderd procent zuiver. De foto van Sjaak hierboven is gelukkig wel helder. Maar het gedrag vond ik bijzonder genoeg om er iets mee te doen:
De beste vogelgidsen voor kinderen:
 | Voor de allerjongste kinderen licht ik er toch een verrekijker van een paar tientjes uit: de Bushnell Powerview 8×21. Heel veel licht komt er niet door, maar voor overdag is het voldoende. Voor kinderen van een jaar of vier of vijf aan wie je nog geen verrekijker van tachtig euro of meer wilt uitgeven, is dit een leuk instapmodelletje. |
 | Dit vind ik nou echt een fraaie verrekijker voor kinderen. Vergroting van acht keer is perfect. De diameter van de lens is 42 millimeter, en dat betekent dat het met de lichtsterkte goed zit. Het gewicht is opmerkelijk laag: nog geen 300 gram en dat maakt dit model uitermate geschikt voor kinderen. |
 | Een heel compacte verrekijker met een gewicht van iets meer dan 400 gram. De vergroting van tien keer is wel iets gevoeliger voor trillingen, en daarom is dit model geschikt voor kinderen vanaf een jaar of tien. Maar die zullen er zeker veel plezier aan beleven! |
 | Een verrekijker met een gewicht van 575 gram. Een stoer model dus, voor sommige kinderen een aangenaam kenmerk. Een goed instapmodel voor wat oudere kinderen. De doorsnede van de lenzen is 42 millimeter en dat betekent dat deze verrekijker overdag goed presteert. |
 | Een leuke dakkantkijker voor relatief weinig geld. Een heel laag gewicht, namelijk iets meer dan 200 gram en dat verkleint de kans op trillingen doordat de verrekijker te zwaar is. Geschikt voor jongere kinderen vanaf een jaar of acht. |
 | Dit model is beduidend lichter dan de verrekijkers hierboven. En dat betekent een kleinere kans op vervelende trillingen. Geschikt voor kinderen vanaf acht jaar. |
 | Een verrekijker voor kinderen met veel kracht in de armen. Het gewicht is namelijk ruim 710 gram. Bovendien is de vergroting 10 keer en dat betekent dat deze verrekijker gevoelig is voor trillingen. Alleen geschikt voor kinderen vanaf een jaar of dertien, schat ik in. |