Mooi weer vanmiddag, dus nog even een rondje rond Alblasserdam gemaakt. Een fuut werkte een flinke voorn naar binnen. De schaatsbaan heeft deze winter geen ijs gezien en is deze week leeggelopen. Wat wilde eenden, meerkoeten en een waterhoen scharrelden rond. Een clubje houtduiven vloog verschrikt op uit het Alblasserbos. En een paar knobbelzwanen hielden het uit op de grasvlakte. Dat waren mijn eerste waarnemingen.

Al van ver hoorde ik de kokmeeuwen krijsen boven de Hoge Boezem van de Overwaard. Warempel, daar vlogen ook twee zwartkopmeeuwen hoog in de lucht! Opeens een harde ik-weet-niet-wat vanuit het riet: een cetti’s zanger. Opnieuw een fuut, en dan de brug over. Op de weilanden graasden grauwe ganzen en wat brandganzen. Een haas stond zich te poetsen.

Er kwam ons iemand tegemoet lopen vanaf de kade en in mijn ooghoek zag ik een vogel verschrikt opvliegen. Hij bleef laag boven de grond en streek neer op een kluit langs een slootje. Een torenvalk. Een mannetje, want een blauwgrijze kop. Hij liet ons naderen en zelf toen ik mijn camera richtte bleef hij zitten. Dat kon niet missen: hij had een veldmuis gevangen. En jawel, die was hij flink naar binnen aan het werken. Zie je het muisje in zijn klauwen dan is het in verhouding toch best groot. Maar de torenvalk werkt het in verhouding ook verbazingwekkend snel naar binnen. Na afloop de snavel schoonvegen, wat uitbuiken, de veren poetsen en even rustig aan. Dat gaf mij de gelegenheid om nog even naar de grauwe ganzen te kijken. En toen werd ik gemaand verder te lopen. In het dorp nog een schreeuwende halsbandparkiet. En een supermarkt waar het toiletpapier tot de laatste rol uitverkocht was. Ook Alblasserdam ontkwam niet aan de hamsterwaanzin.

Het verslag van een wandeling rond Alblasserdam waarvan de torenvalk met muis het hoogtepunt was: