Van Sjaak ontving ik weer een lading foto’s waar ik eerlijk gezegd een beetje jaloers van werd. Hij woont in onze voormalige woonplaats Ooltgensplaat waar je pardoes de Hellegatsplaten in loopt. Of het Grote Gat. Naar het Watergat moet je iets meer moeite doen, op de fiets of per auto. Maar dan heb je kans om een Temmincks strandloper te zien! Een steltloper die ik nog nooit heb gezien.
Lees verder Vogels kijken op Oostflakkee
Toen ik als elfjarig ventje met vogels kijken begon, leerde ik als eerste het geluid van de zwarte ruiter. Tu-wiet roept hij. Geen andere vogel in Nederland die dit geluid maakt. Hoor ik sindsdien tu-wiet, dan zeg ik automatisch ‘zwarte ruiter’. Een merkwaardige reflex die diep in mijn brein verankerd ligt.
Lees verder Het bijzondere verhaal van de zwarte ruiter
De uitgestrekte polders op de Zeeuwse eilanden mogen dan leeg lijken, toch valt ook daar aardig vogels te kijken. Als je maar weet waar je moet kijken. Nu ben ik meestal nogal een doldrieste. Ik bedoel, ik jakker door de polders, regelrecht op mijn doel af: het eindpunt van de rit. Sjaak maant me dan om een stuk langzamer te rijden en bij elke sloot en watergang te stoppen. Even kijken of er toch geen vogels in te zien zijn. En ja, vaak is dat nog het geval ook. Zeker in de slootjes onder de zeedijken.
Lees verder Vogels kijken in Zeeuwse sloten
‘s Ochtends vroeg is het beste. En dan nog hopen dat je alleen in de vogelkijkhut zit. Dat is het allerbeste. En zo zat ik dit keer alleen in de hut bij Wissenkerke en filmde ik deze zwarte ruiters die vlak voor mijn neus aan het foerageren waren. Ik kan niet ontkennen dat ze dat met enige intelligentie deden.
Lees verder Foeragerende zwarte ruiters voor de hut