In januari kocht ik hem: mijn videocamera die ik na aanschaf tijdens elke vogeltocht meesjouw. Videocamera vergeten betekent een kortstondige ramp en een aanslag op mijn humeur. Dat het ooit zover heeft kunnen komen zeg. Natuurfotografen hield ik daarvoor liever op afstand met hun wapengekletter. Maar nu ik zelf beelden probeer te vangen, ben ook ik verslaafd aan mijn camera. Mijn eerste opnamejaar is bijna voorbij. Bij wijze van ‘vuurwerk’ vandaag de tien mooiste opnames van 2015 en mijn verhaal erbij.

#1. IJsvogel bij Tholen
Een ijsvogel filmen, dat is het summum. Maar wel lastig wanneer je niet vanuit een tentje opneemt, maar al wandelende. Een ijsvogel ziet mij meestal eerder dan ik hem. En toen liep ik deze zomer over een Thoolse dijk langs het Zoommeer. Een honderd meter voor me hoorde ik twee ijsvogels. Maar ik zag ook een lieftallige en zo vanuit de verte een leuk uitziende jongedame naderen. En zij was niet alleen: haar hond verkende de paden en jawel: liep precies naar de plek waar de ijsvogels zaten. Twee blauwe strepen en piep en weg waren mijn doelwitten. Het is maar goed dat de jongedame me niet heeft horen schelden, want dan had ze vast haar hond op mij afgestuurd. En toch. Een kwartier later zou ik die hond van vreugde een zak feestbrokken hebben geschonken en de dame een zoen op haar linkerwang. Of haar rechter, wat kan mij het schelen. Wat bleek: de ijsvogels streken neer op een tak aan het water en toen ik door de rietkraag liep, een paadje insloeg zat daar plots deze ijsvogel. Die mij niet zag en zich ongemerkt liet filmen. Met passerend vrachtschip en al. Dame en hond nooit meer gezien trouwens.

Lees verder Mijn vuurwerk voor vandaag: de tien mooiste opnames van 2015 →