Van een ideale vogelkijkdag kon je vandaag niet spreken. Harde wind en regen, dat gaat niet samen met het doorkruisen van een natuurgebied met camera en verrekijker. Dat we zelf nat en koud worden is zo erg niet. Daar krijg je niet veel van. Maar een camera verzuipt al snel, althans, ik weet meestal niet hoe snel ik mijn camera moet opbergen wanneer de eerste druppels vallen. Dan maar snel naar mijn eigen aanwijzingen gekeken inzake Eerste hulp voor vogelaars op een regenachtige dag. En die wees uit: bezoek een vogelkijkhut. Dat klinkt nog altijd vrij logisch in mijn oren, en dus dat maar gedaan.
Colijnsplaat, het vissersdorpje op Noord-Beveland dat bekend staat vanwege de restanten van een ouwe Romeinse tempel, is een uitstekend startpunt voor een vogeltocht per fiets. De natuurgebieden liggen als parels aan elkaar geregen langs de noordkust van het eiland. En gisteren ontdekte ik een warempel nog een nieuwe locatie om vogels te kijken bij Colijnsplaat: vogelkijhut De vogelarije, op de zeedijk, met een prachtig uitzicht over de Oosterschelde.
De polders rond Middelharnis zijn kaal en uitgestrekt. Zelfs de boer die we vorige week spraken vond het landschap maar armetierig. Nauwelijks een struik te zien, geen patrijzen, een enkele fazant, en dat is het dan wel. Dat vind ik nu ook. De polders op Oostflakkee kun je als vogelaar maar het beste mijden. Hoewel, rond Middelharnis zijn juist een paar vogelkijkhutten geplaatst. Ten westen hut de visdief en en ten oosten de waterral. En die laatste hut bezoeken Sjaak en ik in de vlog hieronder.
Vandaag las ik in NRC een interessant artikel over een vogelkijkhut die ik onlangs bezocht: Vogelobservatorium Tij in de Scheelhoek bij Stellendam. Deze hut is waarschijnlijk één van de weinige hutten die door een heuse architect is ontworpen. Ik moet zeggen: bijzonder is hij zeker. Het is in elk geval de enige hut die ik ken in de vorm van een ei. En wat ook best bijzonder is: dit is by far de duurste vogelkijkhut van Nederland. Trouw roept de hut zelfs uit tot een heus natuurkunstwerk!
Een vogelkijkhut met de naam De Visdief moet natuurlijk door De Visdief worden bezocht. Vandaag was het zover. Sjaak en ik trokken door de mist naar de hut. Het grijze weer maakte het vogels kijken erg moeilijk. Er was nauwelijks zicht. En aan licht was ook groot gebrek. Filmen was haast onmogelijk, zeker op grotere afstand.
Eén van de meest bijzondere vogelkijkhutten bezocht ik in de herfstvakantie: de Kiekkaaste in de Dollard. Zo ongeveer precies op de grens met Duitsland, bij Nieuwe Statenzijl, een vlek in noordoost Groningen. Meer naar het noordoosten zonder in Duitsland terecht te komen kan niet. Daar, in een buitendijks rietveld, staat een vogelkijkhut op poten. Het meest bekend staat de hut om de baardmannetjes die je er ziet en hoort. Die houden van uitstrekte rietvelden en daar wordt de Kiekkaaste door omringd.
Vandaag na lange tijd weer eens met vriend Sjaak erop uit. Dat is altijd top. En dus naar de Hellegatsplaten en daarna naar de hut op de Philipsdam. Het leverde niet heel veel waarnemingen op. Vanuit de vogelkijkhut de Zwartkopmeeuw in de Hellegatsplaten waren het vooral de oeverzwaluwen die de show stalen. Met tientallen tegelijk landden ze op de draad die tussen wal en vogeleiland is gespannen. Om spontaan weer met z’n allen ook op te vliegen. In de hut zaten twee jonge witte kwikstaarten die duidelijk nog wat vlieguren moesten maken.
In de Hellegatsplaten hadden we ook twee leuke ontmoetingen. De eerste met een onderzoeker van Naturalis. Hij liep met een soort van schepnet door de vegetatie. Op mijn vraag of dat een vlindernet was, antwoordde hij dat het meer een insectennet was. Om hommels en wantsen te vangen. Hij verrichte onderzoek naar hommels in een aantal natuurgebieden in de buurt. De andere ontmoeting vond ik om een andere reden bijzonder. In de hut kregen we namelijk bezoek. Onze mede-vogelaar was zo ongeveer voor het eerst aan het vogels kijken en ene ‘meneer Visdief’ had op zijn website iets geschreven over de Hellegatsplaten. Kijk, dat is altijd leuk. In het veld iemand ontmoeten die mijn website heeft geraadpleegd. Tjeerd uit Capelle aan den IJssel kwam ook nog eens met een state-of-the-art Swarovski telescoop aanzeulen. Die moest ook nog even worden getest en de algehele conclusie luidt: bevoorrecht de mens die door zo’n telescoop mag kijken. Wat een helder beeld! Met z’n drieën vervolgens naar de Philipsdam gereden waar vanuit de hut bar weinig te zien was. Dat is echt een contemplatieve hut hoor. Ga er twee uur zitten en een beetje voor je uit staren. Wie weet komen ijsvogel of grote zilverreiger voorbij. En anders moet je een keer terug komen en ben je hopelijk toch een beetje tot rust gekomen. Vanaf de parallelweg op de Grevelingendam op de Krammer tenslotte naar de ruiende watervogels gekeken. Geoorde fuut in zomerkleed was daar het hoogtepunt. Het andere hoogtepunt van de dag was van geheel andere aard: een bezoek aan de film Dunkirk met twee kinders. Zeer indrukwekkend!
Dit bericht spreekt vanzelf: een ooievaar laat zich van heel dichtbij bekijken. Pal voor de vogelkijkhut in het Spookverlaat bij Alphen aan den Rijn zit ze op haar nest. Een leuk punt om eens met kinderen te gaan kijken.
Veel vogelaars sjouwen niet alleen met een verrekijker rond. Ze hebben ook een fototoestel bij zich, vaak met indrukwekkende lenzen. Zelf beperk ik me tot filmen, omdat ik liever bewegende beelden zie en de vogel ook wil horen. Maar of je nu kijkt, fotografeert of filmt, je wilt altijd zo dicht mogelijk bij de vogels komen. En ze tegelijkertijd niet verstoren, want meestal vliegt de vogel dan op. Dat dichterbij komen valt vaak niet mee, zelfs wanneer je camouflagekleding draagt. Hoe kom je dichter bij vogels? Ik geef je hieronder een zestal tips. Lees verder
De laatste weken bezocht ik een aantal vogelkijkhutten en vogelschermen voor de eerste maal. Soms was het een genot, andere keren een tegenvaller. Ja, vogels kijken kan ook wel eens tegenvallen. Geldt dat niet voor alles wat je doet. De ene dag doe je een fantastische waarneming, de andere dag zie je hoegenaamd niets. Maar daar doel ik dit keer niet op. Het gaat mij om bouwsels waar schijnbaar niet goed over is nagedacht. Bouwsels die technisch gezien goed in elkaar zitten en die toch niet optimaal zijn. Omdat de manier waarop ze geplaatst zijn, beter had gekund. Het gaat om dan om aspecten als ligging, kijkgaten en verstorende objecten. Ik ben zo vermetel er een artikeltje over te schrijven. Niet om zuur te doen, want al die bouwsels zijn natuurlijk met de beste bedoelingen geplaatst. Maar ondertussen vind ik het wel jammer dat met de beste bedoelingen vaak iets wordt gebouwd wat misschien beter niet gebouwd had kunnen worden. Misschien heeft een terreinbeheerder iets aan mijn gedachtespinsels. En anders niet. Lees verder
Visdief.nl gebruikt cookies om de website goed te laten functioneren en om advertenties te personaliseren. Informatie over het gebruik van deze site wordt gedeeld met advertentiepartners. Door op 'OK' te klikken of deze website te gebruiken, ga je hiermee akkoord.OkPrivacy Statement
