Oud is soms beslist goed, en dat geldt zeker voor de roman die ik nu ga bespreken: Dagen van woede van Sylvie Germain. Met deze roman won Germain in 1989 een van de belangrijkste Franse literaire prijzen, de Prix Femina. De Nederlandse vertaling verscheen in 1992 bij Wereldbibliotheek. Het is nu alleen nog tweedehands verkrijgbaar, maar werkelijk, deze roman bied je meer leesplezier dan menig nieuwe roman.

Op geraffineerde weeft Germain in Dagen van woede twee verhaallijnen in elkaar. Ergens in de uitgestrekte Franse bossen ligt het gehucht Le Leu-aux-Chênes dat vijf boerenhoeven telt. Op een ervan, de Pashoeve, woont Ambroise Mauperthuis met zijn twee zonen. Ambroise is er getuige van was hoe een rijke landeigenaar diens vrouw vermoorde. De woede tegen deze landeigenaar beheerst zijn leven en brengt hem uiteindelijk tot waanzin.

De andere verhaallijn volgt Edmée Versalay, die op een bepaalde ook met waanzin is vervuld. Die waanzin echter was ‘op zijn tenen binnengeslopen, was licht en vloeiend door haar heen gestroomd en ten slotte in zachtaardigheid tot stilstand gekomen.’ Kwam de waanzin bij Ambroise in zijn hart door een vrouw, zo komt ook de waanzin in het hart van Edmée terecht door een vrouw. Door Haar die gezegend is onder de vrouwen. Door de Heilige Maagd zelf, hartstochtelijk door Edmée vereerd. Die verering komt tot een hoogtepunt wanneer ze een dochter baart, Reine genaamd die met de jaren bijzonder dik wordt. Hoe meer haar dochter in omvang toeneemt, des te meer dankbaarheid Edmée de Heilige Maagd betuigt. Lees verder Recensie: Dagen van woede, Sylvie Germain →