Soms lukt het niet. Zelfs niet in de Biesbosch. Die ene grote zilverreiger vliegt meteen op. Waar vorig jaar een roodborsttapuit zat, zit hij nu niet. Het Gat van Lijnoorden is aan beide kanten helemaal dichtgegroeid met riet en andere waterplanten. Daar valt niet meer doorheen te filmen. En een ijsvogel komt aanvliegen en nog voordat ik mijn camera aan kan zetten flitst hij er weer vandoor. En dan is de tijd voorbij en moet ik naar huis. Dan neem ik genoegen met een zwermpje spreeuwen op de weg langs het Gat van Lijnoorden. Zo gewoon het is, zo leuk vind ik ze op de weg zitten. Maar daar is dan ook alles mee gezegd. En daarmee eindig ik deze bijdrage.
Tag archieven: spreeuwenzwerm
Gestapelde spreeuwen en een slechtvalk
De Romeinen vonden het fenomeen al uit: mensen stapelen in flats. Arme mensen moest je tenslotte toch ergens laten nietwaar? En we plegen het nog te doen, maar nu schamen de rijken der aarde zich allang niet meer voor hun appartementje ergens hoog in de lucht. Een penthouse met uitzicht over zee is statusbezit. Vergeleken bij de flatgebouwen die we nu bouwen waren de Romeinse flats slechts hutjes op de hei. Gammele hutjes die regelmatig instortten. Wie hoog bouwt, valt diep en die natuurwet geldt nog steeds.
Tja, als mensen mensen stapelen, dan bedenken diezelfde mensen vroeg of laat in de geschiedenis dat je dan ook beesten kunt stapelen. Te beginnen met de tamme, de wilde roeien we liever uit. Dat heet voortschrijdend inzicht. Koeien in een flat bijvoorbeeld. Of varkens, desnoods met een biologische basis. Maar de geschiedenis schrijdt voort: tegenwoordig bouwt de mensheid ook flatgebouwen voor wilde beesten. Kunnen die zich ook lekker stapelen. Gestapelde spreeuwen. ‘t Is een gezellige boel daarboven. Iets té gezellig, want anders dan in de koeienflat heeft een boze buur ook toegang tot de flat. En dan is het plots leeg in de flat en druk in de lucht.
[easy_youtube_gallery id=TCbtL5k7hpo cols=1 ar=16_9 thumbnail=0]
