Tag archieven: Sint Philipsland

Twee graspiepers bij de Mosselweg op Sint-Philipsland

Vogels herkennen, , , ,

Vorig week was het zonnig en nog niet heel koud. De vogels voelen dat ook aan en worden plots een stuk actiever. Zoals de graspiepers op Sint-Philipsland. Ik was al een groepje tegengekomen bij een of andere polderdijk. De graspiepers vlogen op en over de dijk, landden in een boom, op een paal, op prikkeldraad, midden op de weg en natuurlijk in het gras. Waar zou een graspiepers immers anders moeten landen?

Zeeland is een van de provincies waar je de graspieper in aardige aantallen tegenkomt, lees ik in het Handboek Vogels van Nederland en België. Het is een zangvogel die je vooral aan de kust en langs de grote rivieren ziet. Helaas lees ik ook iets anders: dat het aantal broedpaartjes elk jaar met ongeveer vijf procent afneemt. Intensivering van de landbouw en grootschalige inzet van pesticiden spelen hem parten. Koopt biologisch, denk ik dan. Lees verder Twee graspiepers bij de Mosselweg op Sint-Philipsland →

rotganzen sint-philipsland

Rotganzen bij Sint-Philipsland

Vogels herkennen, ,




Vorige week bezocht ik het mooie eiland Sint-Philipsland om er vogels te kijken. Wat zie je zoal op een eiland dat wordt omsloten door de Oosterschelde en haar uitlopers? Steltlopers natuurlijk. Tureluur, scholekster, wulp en rosse grutto. En meeuwen. Plus graspiepers, opvallend actief op een zonovergoten winterdag. En gelukkig, ook een grote groep rotganzen.

‘Elk voorjaar stromen de zwartbuikrotganzen vanuit Frankrijk en Engeland het Waddengebied binnen. Al in februari komen de eerste uit het zuiden, maar de grootste trekbeweging is in maart te zien.’ Dat lees ik in het schitterende boek van Barwolt Ebbinge, De rotgans. En wat voor het Waddengebied geldt, geldt ook voor de Zeeuwse Delta. Heb je om welke reden dan ook iets met rotganzen, koop dan dit boek. Ebbinge verrichte zo ongeveer heel zijn leven onderzoek naar de rotgans, zowel in Nederland als op de Noordpool. Hoe de rotgans leeft en wat zijn relatie is met sneeuwuil en poolvos. Over dat soort onderwerpen lees je in zijn boek. En natuurlijk ook: dat de rotganzen zich in winter en voorjaar in sneltreinvaart vet vreten. Om de winter door te komen natuurlijk. En om in mei naar de Noordpool terug te vliegen. In slechts een paar dagen tijd. Doe ze dat maar eens na! Lees verder Rotganzen bij Sint-Philipsland →

Een grote groep lepelaars in het vernieuwde Rammegors

Vogels herkennen, , , , ,

Nu het getij is hersteld in het Rammegors ontwikkeld dit natuurgebied zich tot een fraai stukje kwelder. Eb en vloed hebben weer vat op dit stukje Zeeland. Op een eeuwenoude Tirion-kaart (18e eeuw) staat het Rammegors al afgebeeld. Reken maar dat toen de getijdenstromen er ook doorheen gierden. Nu dus weer en dat is te zien. Het lijkt wel een snel stromende rivier, daar vlak voor de inlaat. Het is eb en het water stroomt het gebied uit. Een grote groep lepelaars waadt door het de ondiepe kreek en vist er regelmatig een hapje uit. Een garnaal, grondel en op het laatst zelfs iets dat lijkt op een krab. Een teken dat ook het onderwaterleven zich flink aan het ontwikkelen is, en dat is een goed teken. Zelf stond ik eerst in dubio of het wel zo’n goed besluit was. Dat fraaie oude Rammegors met zijn baardmannetjes, roerdompen en slaapplaats voor de blauwe kiekendief. Dat alles ging verloren. Maar wat terug keert is niet minder indrukwekkend: authentieke Zeeuwse natuur. Dat smaakt wat mij betreft naar meer. Valt er ergens anders in de provincie nog iets te ontpolderen?

Not without the rest

Vogels herkennen,

Niet zonder de anderen. De vrije vertaling van het deuntje dat ik onder deze opname heb geplaatst. Want dodaars zijn zelden alleen. De kleinste fuut van Europa, amper zo groot als je vuist, hecht aan gezelschap. In de oude veerhaven op Sint-Philipsland doken er opeens zes op. Steeds dichterbij kwamen ze, totdat ze onder de blauwe en zwarte tonnen wegdoken. Duikt de een onder, dan de ander ook. Dobbert de ene een beetje doelloos op het water, dan geheid die anderen ook. Nooit zonder de ander.

 

Een doodgewone zilvermeeuw in de Oude Veerhaven

Vogels herkennen, , , , , ,

Doodgewone vogels zijn het, meeuwen. Zo gewoon dat ik er nauwelijks een blik op sla. Zowat mijn hele leven aan de oevers van de Oosterschelde gewoond en nooit naar een meeuw gekeken! Tot mijn grote schade, moet ik toegeven. Ik lees dat de laatste weken opvallend veel kleine en grote burgemeesters aan de kust worden gezien. Ik lees van jonge geelpootmeeuwen in de Europoort. En van Pontische meeuwen in de Sophiapolder, niet ver bij mij vandaan. En ik weet nu al: zie ik een van deze bijzondere meeuwen, ik zal ze niet herkennen. Tijd dus voor een reset. Tijd om ook eens naar meeuwen te kijken. Te beginnen met deze doodgewone zilvermeeuw in de Oude Veerhaven op Sint-Philipsland. Een leuke locatie om vogels te kijken trouwens. Dodaars, middelste zaagbek, oeverpieper, rotgans en allerlei steltlopers zie je er. En je hebt er een schitterend uitzicht over de Oosterschelde. En als je trek hebt, kun je er nog eten ook.