Schouwen-Duiveland

kluut prunje

Vogelexcursie in Zeeland

Vanmorgen gaf ik een vogelexcursie in Zeeland. Met z’n drieën bezochten we een aantal natuurgebieden op Noord-Beveland en Schouwen-Duiveland. Eerst naar het Veerse Meer waar we vooral het vogelkoor beluisteren. Merel, zanglijster, tjiftjaf, zwartkop, roodborst, winterkoning, boomkruiper, grote bonte specht en zelfs de koekoek gaven acte de présence. Vooral de koekoek vond ik bijzonder. Staat helaas als kwetsbaar op de actuele Rode Lijst. Een grote zilverreiger vloog over. In het vennetje zwom een dodaars die zijn kenmerkende geluid liet horen. Meerkoet, krakeend, wilde eend dreven op het water, een nijlgans stond op de oever. Een eindje verderop scharrelden mannetje en vrouwtje fazant rond. Dat was het dan wel, hoewel: een vlaamse gaai gaf nog een toegift door vlak voor ons in de wei neer te strijken. Lees verder

zwarte aalscholver

Aalscholver wandelt het water in




In de vogelrijke waterplas op Schouwen-Duiveland viel meer te zien dan tureluurs, een ijsvogel en bonte strandloper. Terwijl wij vanuit de auto de plas in de gaten hielden, streek er een aalscholver neer. Niet heel bijzonder, die zwarte rakker. Maar wie een aalscholver van dichtbij bekijkt, ziet hoe mooi hij eigenlijk is. De veren glanzend zwart en de ogen bijzonder blauw. Dat vissers een hekel hebben aan de aalscholver, is wel duidelijk. Hij vreet per dag aardig wat vis. Lees verder

ijsvogel in zeeland

IJsvogel op Schouwen-Duiveland

IJs en ijsvogels, dat is geen gelukkige combinatie. Hoeveel ijsvogels zullen deze vorstperiode overleven? Denk daar maar eens over na tijdens het schaatsen. Ik verzeker je: er gaan er heel wat het loodje leggen. Want waar ijs is, daar kan de ijsvogel niet bij z’n visjes. En die heeft hij toch echt nodig om te overleven. Hoe kouder, hoe meer visjes hij nodig heeft. Want warm blijven kost energie. En energie, dat trekt de ijsvogel uit de visjes.

Het jammerlijke is dat ijsvogel nauwelijks wegtrekken. Ze zullen heus in een straal van zoveel kilometer buiten hun leefgebied vliegen. Maar wegtrekken zoals de boerenzwaluw doet, dat is er niet bij. Bevriest al het ijs in hun leefgebied, dan heeft de ijsvogel pech. Gelukkig blijft het ijs in veel gebieden langer open. Denk maar eens aan het zoute water van de Oosterschelde of Waddenzee. Dat bevriest niet zomaar. Kijk daarom bij stuwen en sluizen altijd even goed of je de kleine ijsvogel op een steiger of talud ziet zitten. Garnaaltjes, krabbetjes en visjes zijn daar vrijwel altijd te vangen. Lees verder

Reetjes op Schouwen-Duiveland

Deze foto’s maakte Sjaak gisteren toen we een vogelronde maakten over Schouwen-Duiveland. Het was bar koud en op vrijwel alle plassen en sloten lag en ligt ijs. Maar niet in de Prunje. De brakke slootjes waarin het water nog een beetje stroomt, liggen nog open. Ideaal gebied voor de ijsvogel. Die we dan ook zagen en die ik zelfs in een flits nog kon filmen. Sjaak maakte vanaf een landweggetje twee foto’s van een groepje reeën. Dat is weer eens wat anders dan vogels.

reetjes op Schouwen Duiveland Fotograaf Sjaak Huijer

Fotograaf: Sjaak Huijer

reetjes op Schouwen Duiveland 2 Fotograaf Sjaak Huijer

Fotograaf: Sjaak Huijer

Kanoet voegt zich bij een groepje bonte strandlopers

Vandaag er weer op uitgetrokken met vriend Sjaak. Zeeland was het doel, zoals zo vaak. Na een aantal behoorlijk ijzige tussenstations belandden we achter Zierikzee, in de Prunje. Ook daar heerste het ijs, maar o geluk: er lag nog een ijsvrije sloot en dan is het in winterse tijden opletten geblazen. Want ijsvrij betekent voor steltlopers dat voedsel bereikbaar is. En jawel, op de oever van de ijsvrije sloot foerageerde een groepje bonte strandlopers.

Wat vrijwel alle vogels in deze winterse temperaturen kenmerkt is dat ze uit alle macht energie besparen. Ze blijven langer zitten, vliegen later op en vliegen een stuk korter dan normaal. Want energie is keihard nodig om de vorstperiode te overleven. Veel eten dus en uitrusten wanneer het kan of moet, maar zo kort mogelijk. Vooral veel eten dus, want eten is energie.  Lees verder

Kleine zilverreiger op een akker

Tijdens een van onze vogeltochten maakte Sjaak deze foto van een kleine zilverreiger. Hij was net opgevlogen uit een sloot bij Bruinisse en geland op de akker. En nu loopt hij behoedzaam terug naar de sloot.

kleine zilverreiger

Kleine zilverreiger. Fotograaf: Sjaak Huijer

kleine zwanen sjaak huijer

Kleine zwanen bij Bruinisse

Na een lange vogeltocht over Schouwen-Duiveland, vonden we bij Bruinisse een groep kleine zwanen. Ze zaten op een modderige akker. Gek eigenlijk. Bij ons in de Alblasserwaard zie je kleine zwanen vrijwel uitsluitend in groene weilanden. En in Zeeland dus op kale, modderige akkers, liefst met hier en daar een ondiepe plas water.  Lees verder

Sjaak Huijer

Zwarte ruiter in winterkleed




Maak je een vogeltocht over de Zeeuwse eilanden, kam dan altijd de brakke slootjes uit. Geheid dat je een kleine zilverreiger ziet, of een ijsvogel. Een tureluur garandeer ik je. En in de winter ook een zwarte ruiter. De brakke slootjes blijven bij vorst lang ijsvrij. En ondiep, dat betekent goed doorwaadbaar voor steltlopers.

Gisteren waren we bijna aan het einde van onze vogeltocht toen we opeens een zwarte ruiter in een slootje bij Bruinisse zagen staan. Tja, wat doe je dan als je met z’n tweeën bent en je de vogel allebei wilt fotograferen of filmen? Er stapt er één uit en die loopt langzaam naast de auto mee op. Voor de vogel betekent dat geen vervaarlijk silhouet in de berm. En dus blijft hij langer zitten. En dat bleek. Telkens drie meter vooruit. Sjaak te voet, ik in de auto. De buitenspiegel als statief en filmen maar. Lees verder

torenvalk

Torenvalk balanceert op een verdorde zonnebloem




Grijs weer dit weekend in Zeeland. Dat heb ik al eerder gememoreerd, dus ik hou er over op. Het lukte me toch nog om een paar vogels te filmen, waaronder deze torenvalk op een verdorde zonnebloem. We kwamen hem tegen tussen Zierikzee en Westenschouwen, in een polder waar je nog heggen vindt plus akkerranden boordevol zonnebloemen. Zie je weinig vogels, dan zijn dat ideale stukjes land. Een heg om in te schuilen en een akkerrand waar je als vogel zaad vindt. Voedsel en veiligheid, twee basisbehoeften waar elke vogel op uit is.

Nu voert Vogelbescherming Nederland in samenwerking met de boeren aldaar volgens mij een project uit voor patrijzen. En jawel, waar voelen patrijzen zich comfortabel? In een akkergebied met heggen en voedselrijke stukjes. Patrijzen zagen we er dit keer niet (een paar jaar geleden wel), maar waar op deze manier patrijzen worden gekoesterd, vinden ook andere vogels een thuis. Dat is het mooie van natuurbescherming. Zet je één soort centraal, dan profiteren ook andere soorten.  Lees verder