Jawel, vandaag was het tijd om even wat zeelucht te inhaleren. Er stond weinig wind, en dat zijn ideale omstandigheden om aan de kust te filmen. Meestal staat er zoveel wind dat de camera met geen mogelijkheid stil te houden is. Nadeel van het gebrek aan wind is evenwel dat de zeevogeltrek maar matig is. De vogels blijven dan ver op zee. Beter is een stevige bries uit het westen. Die blaast de vogels naar de kust. Maar goed, vandaag dus een beetje comfort. Ook lekker.
Lees verder
Het is nog september en de eerste rotganzen zijn weer in het land. Een najaar lang vogels kijken een geen rotgans gezien, is geen geslaagd najaar. Gisteren filmde ik deze rotgans aan de Brouwersdam, maar ik bleek niet de primeur te hebben. Een andere vogelaar vertelde dat hij vorige week al een groepje van tien rotganzen had gezien. Dat groepje zagen Sjaak en ik even later ook.
Lees verder
In mijn afwezigheidsmelding voor collega’s had ik onder meer gezet: ‘Vandaag lig ik te blauwbekken op de Brouwersdam.’ En inderdaad, bij de spuisluis lag ik gestrekt onder de openstaande deur van mijn auto. Een beproefd middel om dicht bij vogels te komen. Autodeur open, uitstappen en achter de deur blijven en vervolgens onder de deur gaan liggen. Je ligt a) heel laag en b) verstopt voor de vogels. En vanmorgen konden we de auto ook nog eens vooruit duwen. Geen brommende motor dus. Nóg dichterbij de rotganzen.
Lees verderDeze foto’s behoeven geen toelichting dan alleen dat Sjaak Huijer ze maakte (natuurlijk, wie anders?) en dat het rotganzen zijn op de Brouwersdam. ‘Rotgans mooi dichtbij. Zelfs maar op 250 mm geschoten anders er nie helemaal op,’ appte hij me.
De winnaar van de test door Audubon. Deze verrekijker scoort heel hoog op het gebied van helderheid en het ‘gevoel’ waaronder de soepele scherpstelknop en de balans. De verrekijker is beslist niet zwaar, is gas gevuld en heeft een gezichtsveld van 125 meter. Geroemd vanwege de bijzonder goede ligging in de hand.
De Nikon Monarch 7 is een van de meest geliefde verrekijkers onder beginnende vogelaars. En dat is door het ontzettend heldere beeld en de heerlijke ligging in de hand. Kan het anders? Zijn gewicht is slechts 650 gram en dat is geen gram te veel. Het gezichtsveld is 140 meter en dat is ook gewoon goed.
Een behoorlijk zware verrekijker, de zwaarste zelfs in dit overzicht (770 gram). En toch oordeelden de testers verrassend positief over deze verrekijker. De redenen? Mooie kleuren, soepele scherpstelling en de ‘lekkere’ ligging in de hand. Het gezichtsveld is 126 meter.
De fabrikant heeft dit model helemaal gerestyled. Het werd lichter en ligt dus beter in de hand. Verder roemen de testers dit model vanwege de lenzen die zeer helder zijn. Het gewicht is 692 gram en het gezichtsveld 120 meter. Ik vind het zelf wel een strak en stoer model. Bovendien het goedkoopste model in deze test.
Een hoogwaardige, compacte dakkantkijker waar je je leven lang plezier mee hebt (mits goed onderhouden). Het gewicht is met 620 heel redelijk en dat verklaart waarom dit model zo goed in de hand ligt. Het gezichtsveld is 136 meter en dat is ook heel goed. Ben je bereid is meer te betalen voor een goede verrekijker, dan kan ik dit model zeker aanraden.
Een verrassende outsider in dit overzicht. Ik kwam dit model tegen en ontdekte dat de Kowa-verrekijkers een enorme inhaalslag hebben gemaakt op het gebied van kwaliteit. En dat de prijs ook nog eens acceptabel is, is mooi meegenomen.
Een weekje vakantie aan het Lauwersmeer kan natuurlijk niet zonder een dagje Schiermonnikoog. Vijftien jaar geleden waren we er voor het laatst. Dus met ons zessen de Waddenzee over en aan land op dit zo autoluwe eiland. Gezeten op drie tandems verkenden we het eiland. Mijn broer en ik op de derde tandem, altijd en overal de laatste in de rij. En dat begon al vlak na de Veerdam waar ik pardoes op de zo vurig gewenste roodhalsganzen stuitte.
Roodhalsganzen op Schiermonnikoog. Ze werden al een week op de eerste pagina op waarneming.nl gemeld. Nooit eerder gezien, tot deze zaterdag. Drie stuk graasden tussen de brandganzen en rotganzen. Zomaar even drie soorten die vanuit de Russische toendra’s kwamen aanvliegen. Je leest er alles over in het fantastische boek De rotgans van Barwolt Ebbinge. Brandgans en rotgans zijn zo ongewoon niet in de Waddenzee. Roodhalsganzen wel, want die overwinteren over het algemeen ergens in het voormalige Oostblok, langs de kust van de Zwarte Zee. Maar deze drie vlogen met hun neven en nichten mee en stonden opeens in een oerhollandse polder.
Dat ze zo ongewoon op Schiermonnikoog niet zijn, vertelde een vogelaar me in de vogelkijkhut bij de Westerplas. Hij toverde een minzaam glimlachje op zijn gezicht en zei dat die drie roodhalsganzen sinds jaar en dag elke winter op Schiermonnikoog verblijven. Voor mij bijzonder, maar voor de jaarlijkse bezoeker van Schier een stuk minder. Kennelijk. Het is een verhaal hé, ik steek mijn hand niet in het vuur voor het waarheidsgehalte.
Maar mooi zijn ze, die roodhalsganzen. Weer een soort op mijn denkbeeldige lijstje erbij. En wil je met enige zekerheid roodhalsganzen zien, dan op naar Schiermonnikoog en de groepen ganzen afspeuren.
De Vortex Viper HD wordt geroemd vanwege zijn lage gewicht (686 gram) en het super scherpe beeld. Het gezichtsveld is 115,5 meter en de close-focus ligt op 1,60 meter. Ook voor brildragers is deze verrekijker een aanrader. En het is niet eens de duurste verrekijker in deze categorie, verre van zelfs. De prijs is inmiddels zelfs onder de € 500 gezakt. Een bovengemiddeld goed instapmodel.
Ook dit model van Zeiss is top. De helderheid van het glaswerk wordt hogelijk geroemd. Het gewicht is met 750 gram prima. Het gezichtsveld is 128 meter en dat is ook goed. Waarom hij iets lager scoort dan de nummer 1? Vanwege de close-focus van 2 meter. Iets verder dan de 1,60 meter van de Vortex hierboven. Maar om insecten te bekijken nog altijd een goede kijker hoor.
Het testrapport is heel kort over dit model van het gerenommeerde Leica: ligt vanwege het compacte formaat heerlijk in de hand en heeft een fantastisch beeld. Het gewicht is 730 gram en een gezichtsveld is 124 meter. De close-focus is 1,80 meter en positioneert zich daarmee precies tussen de modellen hierboven in. Ben je gevoelig voor het merk, dan kun je met deze Leica prima thuis komen, of beter nog: het veld in.
Zonder aanwijsbare oorzaak vloog alles op in de Karrenvelden bij de Oesterdam op het eiland Tholen. Wulpen, grutto’s, rotganzen, spreeuwen, kokmeeuwen en zilvermeeuwen gingen op de wieken. De steltlopers gingen er in paniek vandoor. De rotganzen vlogen een onrustig rondje en landden toen weer in het natuurgebiedje.
In de buurt van de Karrenvelden zag ik te midden van de groepen kokmeeuwen een paar zwartkopmeeuwen. Al helemaal in zomerkleed, dus met een gitzwarte kop. Helaas niet kunnen filmen, de meeuwen bleken erg schuw en vlogen al op toen ik de auto nog aan het afremmen was. Lees verder
Vorige week bezocht ik het mooie eiland Sint-Philipsland om er vogels te kijken. Wat zie je zoal op een eiland dat wordt omsloten door de Oosterschelde en haar uitlopers? Steltlopers natuurlijk. Tureluur, scholekster, wulp en rosse grutto. En meeuwen. Plus graspiepers, opvallend actief op een zonovergoten winterdag. En gelukkig, ook een grote groep rotganzen.
‘Elk voorjaar stromen de zwartbuikrotganzen vanuit Frankrijk en Engeland het Waddengebied binnen. Al in februari komen de eerste uit het zuiden, maar de grootste trekbeweging is in maart te zien.’ Dat lees ik in het schitterende boek van Barwolt Ebbinge, De rotgans. En wat voor het Waddengebied geldt, geldt ook voor de Zeeuwse Delta. Heb je om welke reden dan ook iets met rotganzen, koop dan dit boek. Ebbinge verrichte zo ongeveer heel zijn leven onderzoek naar de rotgans, zowel in Nederland als op de Noordpool. Hoe de rotgans leeft en wat zijn relatie is met sneeuwuil en poolvos. Over dat soort onderwerpen lees je in zijn boek. En natuurlijk ook: dat de rotganzen zich in winter en voorjaar in sneltreinvaart vet vreten. Om de winter door te komen natuurlijk. En om in mei naar de Noordpool terug te vliegen. In slechts een paar dagen tijd. Doe ze dat maar eens na! Lees verder
Vandaag was er weer een ontmoeting afgesproken met de Vlaamse vrienden uit de omgeving van Gent. Precies een jaar geleden trokken we samen over de Zeeuwse eilanden, op zoek naar flamingo’s, pijlstaarten en ijsvogels. Nu kozen we een route die begon op de Brouwersdam en eindigde in Quackjeswater bij Hellevoetsluis. Grappen en grollen gegarandeerd met deze ontzettend gezellige groep en ondertussen zien we nog vogels ook!
De eerste halte lag bij de spuisluis op de Brouwersdam. De vogels zaten aanvankelijk ver weg. Een roodkeelduiker zwom voorbij. Een koppel eiders dobberde op de golven. In de spuisluis zwom een middelste zaagbek. En toen plots een mooie waarneming van een kuifduiker onder de kant. De kuifduiker ontlokte de nodige enthousiaste verbale uitroepen. Een middelste zaagbek koos het luchtruim en gaf een luchtshow. De toon van de dag was gezet. Lees verder
Een haven of jachthaven is in de winter altijd een goede plek om vogels te kijken. Zeker als de jachthaven ook nog eens aan een zoute zeearm ligt. Zoals de jachthaven van Herkingen. Waarom een jachthaven zo’n goede plek is om wintervogels te bekijken? Omdat je er een aantal bijzondere soorten kunt zien en vaak van redelijk dichtbij.
Neem de rotganzen in dit filmpje. Ze dobberen in en om de ingang van de jachthaven. Wij lagen plat op een van de aanlegsteigers. Natuurlijk houden de rotganzen ons nauwlettend in de gaten, maar gewend aan mensen als ze zijn nemen ze niet de wijk. Ondertussen kwamen een stel middelste zaagbekken voorbij zwemmen. Meerkoeten en kuifeenden foerageren tussen de rotganzen. En hadden we nog wat beter gekeken, dan hadden we vast een dodaars gezien, de kleinste fuut van Europa. Zilvermeeuw, kokmeeuw en blauwe reiger sluiten de rij. En heb je meer geluk dan wij, dan scheert er ook nog een ijsvogel voorbij. Lees verder
De rotgans broedt in het Hoge Noorden van Europa, Azië en Noord-Amerika. En overwintert een stuk zuidelijker. Een van de drie ondersoorten overwintert in ons land: de zwartbuikrotgans. De zwartbuikrotgans is ‘onze’ rotgans. Hij broedt op het Taimyrschiereiland in het uiterste noorden van Rusland. In dit onherbergzame gebied verrichte Barwolt Ebbinge onderzoek naar de relatie van de rotgans tussen sneeuwuil, poolvos en lemmingen. Wat bleek: in een lemmingenarm jaar, vingen sneeuwuil en poolvos meer rotganskuikens dan in lemmingenrijke jaren. En toch broedt de rotgans dichtbij sneeuwuilen. Want: de fanatieke wijze waarop de sneeuwuil zijn nest verdedigt, vergroot de veiligheid van het rotganzennest. Dat de sneeuwuil ook af en toe een rotganskuiken rooft wordt op de koop toegenomen. Lees verder
