Als ik met een rotgans thuis kom, dan zucht de hele familie. Wéér een rotgans! Kijk, daar onderscheidt de ware vogelaar zich van de snode. Geen mooiere vogel toch dan de rotgans? Nou ja, voor degene die zijn jeugd op Tholen doorbracht en voor wie de rotgans een iconische vogel is, natuurlijk. Wie op de Sallandse Heuvelrug groot werd, zal waarschijnlijk bij andere soorten een soort van melancholische gevoelens krijgen. Bij mij gebeurt dat dus als ik een rotgans zie en liefst ook hoor.
Jawel, vandaag was het tijd om even wat zeelucht te inhaleren. Er stond weinig wind, en dat zijn ideale omstandigheden om aan de kust te filmen. Meestal staat er zoveel wind dat de camera met geen mogelijkheid stil te houden is. Nadeel van het gebrek aan wind is evenwel dat de zeevogeltrek maar matig is. De vogels blijven dan ver op zee. Beter is een stevige bries uit het westen. Die blaast de vogels naar de kust. Maar goed, vandaag dus een beetje comfort. Ook lekker.
Het is nog september en de eerste rotganzen zijn weer in het land. Een najaar lang vogels kijken een geen rotgans gezien, is geen geslaagd najaar. Gisteren filmde ik deze rotgans aan de Brouwersdam, maar ik bleek niet de primeur te hebben. Een andere vogelaar vertelde dat hij vorige week al een groepje van tien rotganzen had gezien. Dat groepje zagen Sjaak en ik even later ook.
In mijn afwezigheidsmelding voor collega’s had ik onder meer gezet: ‘Vandaag lig ik te blauwbekken op de Brouwersdam.’ En inderdaad, bij de spuisluis lag ik gestrekt onder de openstaande deur van mijn auto. Een beproefd middel om dicht bij vogels te komen. Autodeur open, uitstappen en achter de deur blijven en vervolgens onder de deur gaan liggen. Je ligt a) heel laag en b) verstopt voor de vogels. En vanmorgen konden we de auto ook nog eens vooruit duwen. Geen brommende motor dus. Nóg dichterbij de rotganzen.
Deze foto’s behoeven geen toelichting dan alleen dat Sjaak Huijer ze maakte (natuurlijk, wie anders?) en dat het rotganzen zijn op de Brouwersdam. ‘Rotgans mooi dichtbij. Zelfs maar op 250 mm geschoten anders er nie helemaal op,’ appte hij me.
De GPO Passion EO 10x42 wordt geroemd door zijn uitstekende beeldkwaliteit, het hoogwaardige ED glas en de zeer prettige handligging. De makers hebben hun sporen verdiend bij het gerenommeerde merk Zeiss. Zit wel precies op de grens van € 500,00.
De vernieuwde uitvoering. Vortex is een betrouwbare aanbieder van betaalbare en toch kwalitatief hoogwaardige verrekijkers. Het HD-glas zorgt voor een optimaal en natuurgetrouw beeld.
De Bynolyt Yellowbird 8x42 verrekijker is een robuuste verrekijker die beschikt over ED-glas en een zeer natuurgetrouw beeld oplevert. De beeldkwaliteit is hoog en het gezichtsveld ontzettend breed.
Een behoorlijk zware verrekijker, de zwaarste zelfs in dit overzicht (770 gram). En toch oordeelden de testers verrassend positief over deze verrekijker. De redenen? Mooie kleuren, soepele scherpstelling en de ‘lekkere’ ligging in de hand. Het gezichtsveld is 126 meter.
De fabrikant heeft dit model helemaal gerestyled. Het werd lichter en ligt dus beter in de hand. Verder roemen de testers dit model vanwege het heldere beeld. Het gewicht is 692 gram en het gezichtsveld 120 meter. Ik vind het zelf wel een strak en stoer model. Bovendien één van de goedkopere modellen in deze test.
De Bynolyt Stork is met de Vortex Diamondback in zijn prijsklasse het beste instapmodel. Voor de beginnende vogelaars en voor de allround natuurliefhebber is dit een degelijk en betaalbaar model.
Een verrassende outsider in dit overzicht. Ik kwam dit model tegen en ontdekte dat de Kowa-verrekijkers een enorme inhaalslag hebben gemaakt op het gebied van kwaliteit. En dat de prijs ook nog eens acceptabel is, is mooi meegenomen.
Een weekje vakantie aan het Lauwersmeer kan natuurlijk niet zonder een dagje Schiermonnikoog. Vijftien jaar geleden waren we er voor het laatst. Dus met ons zessen de Waddenzee over en aan land op dit zo autoluwe eiland. Gezeten op drie tandems verkenden we het eiland. Mijn broer en ik op de derde tandem, altijd en overal de laatste in de rij. En dat begon al vlak na de Veerdam waar ik pardoes op de zo vurig gewenste roodhalsganzen stuitte.
Roodhalsganzen op Schiermonnikoog. Ze werden al een week op de eerste pagina op waarneming.nl gemeld. Nooit eerder gezien, tot deze zaterdag. Drie stuk graasden tussen de brandganzen en rotganzen. Zomaar even drie soorten die vanuit de Russische toendra’s kwamen aanvliegen. Je leest er alles over in het fantastische boek De rotgans van Barwolt Ebbinge. Brandgans en rotgans zijn zo ongewoon niet in de Waddenzee. Roodhalsganzen wel, want die overwinteren over het algemeen ergens in het voormalige Oostblok, langs de kust van de Zwarte Zee. Maar deze drie vlogen met hun neven en nichten mee en stonden opeens in een oerhollandse polder.
Dat ze zo ongewoon op Schiermonnikoog niet zijn, vertelde een vogelaar me in de vogelkijkhut bij de Westerplas. Hij toverde een minzaam glimlachje op zijn gezicht en zei dat die drie roodhalsganzen sinds jaar en dag elke winter op Schiermonnikoog verblijven. Voor mij bijzonder, maar voor de jaarlijkse bezoeker van Schier een stuk minder. Kennelijk. Het is een verhaal hé, ik steek mijn hand niet in het vuur voor het waarheidsgehalte.
Maar mooi zijn ze, die roodhalsganzen. Weer een soort op mijn denkbeeldige lijstje erbij. En wil je met enige zekerheid roodhalsganzen zien, dan op naar Schiermonnikoog en de groepen ganzen afspeuren.
De beste verrekijkers in de prijsklasse € 500,00 tot € 1.000,00:
Ligt vanwege het compacte formaat heerlijk in de hand en heeft een fantastisch helder beeld.
Het gewicht is 730 gram en een gezichtsveld is 124 meter. De close-focus is 1,80 meter en positioneert zich daarmee precies tussen de modellen hierboven in.
