Tijdens mijn vakantie heb ik iets gedaan wat ik zelden eerder deed: een roman herlezen. Het boek dat ik die week in handen nam was de bestseller Knielen op een bed violen van Jan Siebelink. Over zijn laatste boek Margje schreef ik eerder dat ik die roman sterk associeer met het filosofieboek Het catastrofale van filosoof Dirk De Schutter. Ik deed zelfs de sterke uitspraak dat je het werk van Siebelink met deze ene term kunt typeren: het catastrofale. Waarmee ik bedoel dat de catastrofe, de ramp, nooit ver weg is in het werk van Jan Siebelink. Geldt dat ook voor zijn meesterwerk Knielen op een bed violen?