De Franse auteur Philippe Claudel behoort al jaren tot mijn favoriete auteurs. Tot de beste van zijn romans reken ik zijn De archipel van de hond en Het verslag van Brodeck, allebei even beklemmend als maatschappelijk betrokken. Vreemd genoeg heb ik de roman waarmee hij doorbrak, Grijze zielen, nooit kunnen uitlezen. Een tweede en zelfs een derde poging strandde in schoonheid. Zijn nieuwe boek Een Duitse fantasie houdt het midden tussen een roman en verhalenbundel. Op ingenieuze wijze heeft Claudel de losse verhalen met elkaar verweven.
Lees verder Recensie: Een Duitse fantasie, Philippe ClaudelTag archieven: Philippe Claudel
Recensie: Onmenselijk, Philippe Claudel
Toen ik aan Onmenselijk, de nieuwe verhalenbundel van Philippe Claudel begon, was ik al gewaarschuwd. Absurd, bizar en wreed, had ik ergens gelezen. En de omschrijving verhult ook niets: ‘Een groteske, soms schokkende satire op onze hedendaagse samenleving.’ Nou, laat dat soms maar weg. Cynisme viert hoogtij in deze gitzwarte bundel waarin het menselijk tekort (zo je het een tekort wil noemen), beeldend wordt beschreven. Heb je last van een zwakke maag, dan waarschuw ik je voor de inhoud ervan.
Lees verder Recensie: Onmenselijk, Philippe ClaudelRecensie: Archipel van de hond, Philippe Claudel
Een van mijn favoriete auteurs heet Philippe Claudel. Zijn novelle Het kleine meisje van meneer Linh maakte grote indruk op me. Het verslag van Brodeck nog meer. En nu stuitte ik onlangs op een interview met hem in dagblad Trouw waarin hij vertelde over zijn nieuwste roman, Archipel van de hond. Een tragedie waarin het draait om drie bootvluchtelingen die als verdronken op een rotsig strand aanspoelen. En om de eilandbewoners die hun trieste vondst een plekje moeten zien te geven. En dat blijkt lastig, zoals in een echte tragedie betaamt. En om nog maar eens een vette cliché zin te gebruiken: ik las zijn nieuwe roman letterlijk in één adem uit.
Lees verder Recensie: Archipel van de hond, Philippe ClaudelRecensie: Geuren, Philippe Claudel
Tijdens mijn vakantie in de Morvan had ik een boek bij van een Franse auteur, een van mijn favoriete schrijvers: Philippe Claudel. Dit keer geen roman, maar een verzameling verhalen waarin Claudel terugkeert naar de streek waar hij geboren werd. Hij snuift maar liefst twee en tachtig geuren op en vertelt er in de bundel Geuren even zoveel verhalen bij die het landschap van de Vogezen en haar bewoners tot leven brengen. Laat dat maar over aan taalvirtuoos Claudel.
Lees verder Recensie: Geuren, Philippe ClaudelRecensie: Alles waar ik spijt van heb, Philippe Claudel
Waarom Philippe Claudel een van mijn favoriete auteurs is? Vanwege de droeve toon? De Franse toonzetting die ik meer aanvoel dan kan aanwijzen? Of is het de zoektocht naar het ‘mysterie van de mens’ wat voor hem de reden is om te schrijven, zoals hij in een interview aangeeft? Het zal eerder de combinatie van de eerste twee redenen zijn. De laatste reden heel misschien, maar zijn uitspraak vond ik pas toen ik over deze vraag ging nadenken, dus die reden doet iets te gekunsteld aan. Philippe Claudel is voor mij simpelweg een heel goede schrijver die met zijn minimalistische stijl zijn vaak ietwat absurde hoofdpersonen leven geeft. Let wel, ik ben geen literatuurcriticus, mijn kwalificaties kunnen best langs vastgestelde literaire meetlatten en indelingen heen schieten. Laat ik het maar gewoon zeggen: ik heb van de roman Alles waar ik spijt van heb enorm genoten. De gekwelde ondertoon stemde me zo bedroefd dat ik tijdens het schrijven van deze recensie het fantastische Requiem for my friend van Zbigniew Preisner heb aangezet. Ideale muziek om na afloop van deze roman te beluisteren. Daar zul je geen spijt van krijgen.
Lees verder Recensie: Alles waar ik spijt van heb, Philippe ClaudelRecensie: Het kleine meisje van meneer Linh, Philippe Claudel
Het kan je niet ontgaan: het nieuws over de Syrische vluchtelingen. Met als voorlopig dieptepunt de aanval op vluchtelingen in Woerden. Waar je ook in het politieke spectrum staat, vluchtelingen zijn en blijven mensen die er ook niet om hebben gevraagd naar een koud kikkerlandje te moeten vluchten. Maar daar hoor ik de populisten onder ons niet over. Daarom nu een recensie over Het kleine meisje van meneer Lihn van de bekende Franse auteur Philippe Claudel. Een actuele roman, want de hoofdpersoon is een vluchteling.
Lees verder Recensie: Het kleine meisje van meneer Linh, Philippe Claudel