De Franse auteur Philippe Claudel behoort al jaren tot mijn favoriete auteurs. Tot de beste van zijn romans reken ik zijn De archipel van de hond en Het verslag van Brodeck, allebei even beklemmend als maatschappelijk betrokken. Vreemd genoeg heb ik de roman waarmee hij doorbrak, Grijze zielen, nooit kunnen uitlezen. Een tweede en zelfs een derde poging strandde in schoonheid. Zijn nieuwe boek Een Duitse fantasie houdt het midden tussen een roman en verhalenbundel. Op ingenieuze wijze heeft Claudel de losse verhalen met elkaar verweven.
Lees verder Recensie: Een Duitse fantasie, Philippe ClaudelTag archieven: Philippe Claudel
Recensie: Onmenselijk, Philippe Claudel
Toen ik aan Onmenselijk, de nieuwe verhalenbundel van Philippe Claudel begon, was ik al gewaarschuwd. Absurd, bizar en wreed, had ik ergens gelezen. En de omschrijving verhult ook niets: ‘Een groteske, soms schokkende satire op onze hedendaagse samenleving.’ Nou, laat dat soms maar weg. Cynisme viert hoogtij in deze gitzwarte bundel waarin het menselijk tekort (zo je het een tekort wil noemen), beeldend wordt beschreven. Heb je last van een zwakke maag, dan waarschuw ik je voor de inhoud ervan.
Lees verder Recensie: Onmenselijk, Philippe Claudel
Recensie: Archipel van de hond, Philippe Claudel
Een van mijn favoriete auteurs heet Philippe Claudel. Zijn novelle Het kleine meisje van meneer Linh maakte grote indruk op me. Het verslag van Brodeck nog meer. En nu stuitte ik onlangs op een interview met hem in dagblad Trouw waarin hij vertelde over zijn nieuwste roman, Archipel van de hond. Een tragedie waarin het draait om drie bootvluchtelingen die als verdronken op een rotsig strand aanspoelen. En om de eilandbewoners die hun trieste vondst een plekje moeten zien te geven. En dat blijkt lastig, zoals in een echte tragedie betaamt. En om nog maar eens een vette cliché zin te gebruiken: ik las zijn nieuwe roman letterlijk in één adem uit.
Lees verder Recensie: Archipel van de hond, Philippe ClaudelRecensie: Geuren, Philippe Claudel
Tijdens mijn vakantie in de Morvan had ik een boek bij van een Franse auteur, een van mijn favoriete schrijvers: Philippe Claudel. Dit keer geen roman, maar een verzameling verhalen waarin Claudel terugkeert naar de streek waar hij geboren werd. Hij snuift maar liefst twee en tachtig geuren op en vertelt er in de bundel Geuren even zoveel verhalen bij die het landschap van de Vogezen en haar bewoners tot leven brengen. Laat dat maar over aan taalvirtuoos Claudel.
Lees verder Recensie: Geuren, Philippe Claudel