Hemelvaartsdag is een familiedag en dus vanmiddag een fietstocht gemaakt langs Oosterschelde en Thoolse akkers. Ik maakte er meteen ook maar een vogelfietstocht van, want we passeerden immers vermaarde natuurgebieden als de Oosterschelde en de Scherpenissepolder. Daar is altijd wat te zien. En dat bleek!
Lees verderVanmiddag zat ik in de tuin van mijn ouderlijk huis, of beter gezegd: in de ouderlijke molen in Tholen. En als ik er dan toch ben, dan ook even op naar de Karrenvelden bij de Oesterdam. We reden het doodlopende weggetje naar de meeuwenkolonie nog niet in, of een paartje patrijzen vloog voor de auto op. Een paartje patrijzen! Dat is bijzonder, want sla de Vogelatlas van Nederland er maar op na: de patrijs is met grauwe gors en veldleeuwerik het grote slachtoffer van de intensieve landbouw.
Lees verder
Boerenland genoeg in Nederland, maar welke vogels zie je er? Of in grote delen eigenlijk beter: zou je er moeten kunnen zien? Grote delen van de Hollandse weiden en akkers zijn angstaanjagend leeg geworden. Toch gloort hier en daar hoop. Ik zag dat boeren in de Alblasserwaard hun maaiplan aanpasten dit jaar. En dat er op een aantal plekken nieuwe plasdras-gebiedjes werden aangelegd. Welke vogels kun je daar nu zien? Vogelbescherming Nederland ontwikkelde de handige Minigids Boerenlandvogels. Die laat zich heel eenvoudig meenemen.
Lees verder
Vanmorgen zag ik in een polder tussen Tholen en Poortvliet een koppeltje patrijzen op een grasland. Dichtbij de weg dus redelijk goed te filmen. Jammer dat het regende, want dat maakt het filmen juist weer een stuk lastiger. Ik moet dan vanuit de hand filmen of mijn statief op de stoel zetten. En dan is beweging nauwelijks te voorkomen.
Ik was blij eindelijk weer eens een paartje patrijzen te zien. De patrijs heeft het namelijk heel erg moeilijk in ons gecultiveerde landschap. Dat de landbouw grootschalig is geworden en er op flinke schaal gif wordt gebruikt, helpt bepaald niet mee. Sterker nog, het zijn de belangrijkste oorzaken van de enorme achteruitgang. Ik sprak vandaag een oom, en die wist zich de tijden nog te herinneren dat hij groepen van tien tot vijftien patrijzen zag opvliegen. Kom daar nu nog eens mee om. Lees verder
En toen sloegen we een of andere polderweg achter het buurtschap Burghsluis in en zagen we warempel een groep van veertien patrijzen langs de rand van een akker scharrelen! Aan de rand in dit land van ruilkaveling en monocultuur houdt een troepje patrijzen moedig stand. De Kop van Schouwen-Duiveland staat bekend als een van de beste plekken om patrijzen te zien. Het kleinschaliger landschap met hier en daar fraaie heggen langs de polderwegen zal een gunstige uitwerking hebben. Laatst las ik dat juist in deze regio binnenkort een patrijzenproject van start gaat. Ik wens alle betrokkenen veel succes en plezier met hun mooie werk. En hoop dat we dit soort troepen straks weer over heel Schouwen-Duiveland zullen tegenkomen! En waarom ook niet? Volgens mij kan het ook in andere delen van Zeeland en ons land. Als we nu eens begonnen met het aanplanten van hagen van meidoorn, sleedoorn, eik en vlier langs polderwegen en in de bermen gewoon wat onkruid laten groeien?
Over ‘onze’ patrijzen
We sloegen dus die polderweg in en daar liepen veertien patrijzen. Eerst door een tuin. Toen langs de rand van een akker. Daarna weer terug de tuin in om op te vliegen en in een weiland verderop neer te strijken. Daar filmden we ze opnieuw. De mannetjes in de groep gedroegen zich redelijk dol. De mannelijke leider liet zich duidelijk gelden. Baltsgedrag. Ze renden het weiland in, sloegen een stukje vliegend over en toen hergroepeerde de troep zich. De patrijzen zagen de bruine kiekendief eerder dan wij. Dat zie je duidelijk aan het eind van deze video. Ze drukken zich tegen de grond om tenslotte op te vliegen. De dijk over, uit ons zicht maar met de bruine kiekendief achter zich aan.
In de Brenne in Frankrijk is er nog genoeg leefruimte voor patrijzen. ‘Gewone’ patrijzen en rode patrijzen, je ziet ze er langs en over de akkers scharrelen. Op het domein van Chateau de Pellebuzan kost het al helemaal weinig moeite om ze te zien. Daar lopen ze vaak naast de weg. Eén keer liep een rode patrijs met ons op naar de voordeur van ons vakantiehuisje. Deze ‘gewone’ patrijzen filmde ik vanuit de auto. Zou ik hebben gewandeld, dan waren ze al lang op de wieken gegaan. Want schuw zijn alle patrijzen, en al helemaal in dat jachtgekke Frankrijk.
Patrijzen, jaren geleden dat ik ze had gezien. Maar nu weet ik het: voor patrijzen moet je naar Schouwen-Duiveland, preciezer: naar de Prunjepolder boven Zierikzee. Dit paartje vloog zich twee keer ‘in the picture’. Ik schreef er gisteren al over. Nu stel ik ze aan je voor: mannetje en vrouwtje, scharrelend over een kale en droge akker vlakbij restaurant De Heerenkeet. Het decor kan mooier, maar deze waarneming ‘staat’.