Een aantal vogels imiteren andere vogels als ze aan het zingen zijn. De spreeuw is zo’n beruchte. Denk je een scholekster te horen, zit er een spreeuw op het dak te zingen! Maar ik hoor ook regelmatig scholeksters vanuit het struikgewas en de rietkraag. Nooit van zijn leven dat daar een scholekster verstopt zit natuurlijk. Grote kans dat er een bosrietzanger of spotvogel zit te zingen. Deze twee zangvogels hebben het imiteren van andere vogels namelijk tot de graad van perfectie doorgevoerd. En daarom ga ik vandaag op zoek naar de verschillen in zang van de bosrietzanger en de spotvogel.
Lees verder Het verschil in zang van de bosrietzanger en de spotvogelTag archieven: Papendrecht
Zwartkop zingt uit volle borst
Vorige week hoorde ik mijn eerste zwartkop van het jaar in de Blauwe Kamer bij Rhenen. Vanmiddag maakte ik tussen thuiswerken door even een uitstapje naar het Alblasserbos en daar zaten er ook verschillende luidkeels te zingen. Zong de één, dan luisterde de ander om vrijwel meteen met gezang te antwoorden zodra de eerste stopte met zingen.
Lees verder Zwartkop zingt uit volle borst
Het verschil tussen de zwartbuikwaterspreeuw en de roodbruinwaterspreeuw
In december was heel Papendrecht en omstreken in de ban van een bijzondere zangvogel: de zwartbuikwaterspreeuw. Hij bivakkeerde in de woonwijk waar mijn zus woont, op nog geen vijf minuten afstand van mijn woonadres. De woonwijk wordt omsloten door een ondiepe sloot en die oefende kennelijk grote aantrekkingskracht uit op de waterspreeuw. En inderdaad werkte hij heel regelmatig een insect naar binnen. De sloot daar moet rijk zijn aan onderwaterleven.
Hoewel dichtbij huis, duurde het een paar weken voordat ik de waterspreeuw kon filmen. Toen ik recht voor de zingende vogel stond, vroeg iemand welk soorte het was. Een zwartbuik of een roodbuik? Nu had ik me over die vraag nog niet druk gemaakt, maar anderen wel. En die maakten al snel duidelijk dat het een zwartbuikwaterspreeuw was. Die gelukkig een stuk minder schuw is dan zijn neef de roodbuikwaterspreeuw. Kijk, dat kon ik dan weer wel beamen. Had ik een paar jaar geleden in de Franse Alpen niet eens een waterspreeuw gefilmd? Een waterspreeuw die heel schuw was? Dat moest dan wel een roodbuikwaterspreeuw zijn. Lees verder Het verschil tussen de zwartbuikwaterspreeuw en de roodbruinwaterspreeuw
Zingende zwartbuikwaterspreeuw
Al ruim anderhalve week verblijft een zwartbuikwaterspreeuw in een woonwijk in Papendrecht. Boswachter Thomas van der Es (auteur van het boek De nieuwe Biesbosch) geeft in een van de lokale kranten aan dat het twintig jaar geleden is dat er een zwartbuikwaterspreeuw in Zuid-Holland is gezien. En dat dit zelfs de allereerste waterspreeuw ooit is in de Alblasserwaard. Groot nieuws dus en niet bijzonder dat zich elke dag tientallen vogelaars melden in de woonwijk langs de Margriethof. Deze relatief nieuwe woningen worden omringd door een ondiepe sloot en hoewel het water nauwelijks stroomt heeft de waterspreeuw het schijnbaar prima naar zijn zin. Lees verder Zingende zwartbuikwaterspreeuw
Oranjetipje voor Koningsdag
Een al te uitbundige viering van Koningsdag is aan mij niet besteed. Al die koude drukte, vandaag ook nog eens letterlijk te nemen, is mij al snel te veel. Maar ja, je moet toch wat. Vandaar ook vandaag weer een oranjetipje. Een mannetje, dus in het bezit van die begeerlijke oranje vleugeltoppen. Die je in het begin van de opname niet ziet, want hij is in ruste. Maar op het eind komt het oranje toch nog voorzichtig te voorschijn. Een vleugje oranje, meer niet. Niet al te uitbundig, dat past immers niet bij zo’n koude dag als vandaag.
Meer uitbundige viering
Kies jij ervoor om Koningsdag op een meer uitbundige manier te vieren? Bekijk dan de foto’s onder de video. Hetzelfde oranjetipje als in mijn filmpje, maar dan foto’s die mijn dochter heeft genomen. Vanuit een ander perspectief en dus flink meer oranje.
Ondanks de kou toch nog een oranjetipje
De verwachtingen waren vanmiddag laag gespannen vanwege de kou. Toch reden we in een bochtje door het Alblasserbos bij Papendrecht, mijn dochter en ik, in de hoop nog een oranjetipje te kunnen fotograferen en filmen. Wel, ondanks de frisse bries en de vele dikke wolken die kille schaduwen wierpen, hebben we er nog één op de korrel kunnen nemen. Waarschijnlijk zelfs dankzij de kou, want toen we kwamen aanrijden vloog hij nog rond. Terwijl ik de auto parkeerde, verdween de zon en verstijfde de vlinder op een koolzaadbloempje. Pas toen de zon opnieuw te voorschijn kwam, vloog hij weer op, opgewarmd en wel.
