Bij Oud-Alblas het bruggetje over de Alblas over, de boerderij langs en dan sta je opeens in een Frans aandoend weiland. Alleen de Kooijwijkse Molen herinnerde aan Holland. Zo draait de molen, ook die bij Oud-Alblas. Op de achtergrond een groene kikker en een zwarte kraai. Toch nog een natuurmomentje dus.
Opwinding alom onder vogelaars in de Alblasserwaard: een steltkluut schrijdt sinds een paar dagen door het plasdras bij de Eendenkooi Oud-Alblas. De steltkluut is nog exotischer dan de algemene kluut. Veel zeldzamer ook, maar het is opvallend hoeveel steltkluten er deze weken worden gezien in ons land. Alsof de zachte winter ze naar het noorden heeft gelokt. Gelukkig is het ‘s avonds nu ook licht, dus met dochter naar het plasdras gesneld. In de rugtas een fotocamera en videoapparaat. Blijde gezichten van medevogelaars verraden zijn aanwezigheid al van verre. Leuk dat er ook een paar jongens staan te fotograferen. Een van hen blijkt me nog te herkennen ook. Even anoniem vogels kijken is er ook niet meer bij. De steltkluut draait zijn rondjes door het ondiepe water en trekt zich weinig aan van de onrust die de grutto’s stoken. Hopelijk is hij de komende dagen ook nog te zien. Als je speciaal voor de steltkluut afreist, adviseer ik je om eerst op waarneming.nl te kijken of hij nog is gezien.
Hoe je het plasdras bij de Eendenkooi Oud-Alblas kunt bereiken Het plasdras bij de Eendenkooi Oud-Alblas is vrij eenvoudig te bereiken. Het snelst is per fiets, maar wie slow aangenamer vindt, gaat gewoon te voet. Ik veronderstel dat inwoners van Alblasserdam het plasdras wel weten te vinden. Voor mensen van verder weg een eenvoudige route: Parkeer je auto bij de Donkse Laagten aan de Zijdeweg (langs de N481). Officieel is dit nog Oud-Alblas. Loop naar het bruggetje voor de molen en sla linksaf het fietspad in richting Alblasserdam. Na ongeveer twintig minuten wandelen ben je voorbij de Eendenkooi (te herkennen aan de bomen) en zie je twee ondiepe plassen in het weiland. Dat is het plasdras bij de Eendenkooi en ben je plots op grondgebied van Oud-Alblas. Je kunt de steltkluut vanaf het fietspad uitstekend bekijken. Andere vogels die je er kunt zien, zijn grutto, tureluur, slobeend, krakeend, wintertaling, buizerd, zwarte ruiter en zomertaling. Omdat het fietspad ten noorden van het gebied loopt, kijk je uit op het zuiden. Heel ideaal is dat niet als de zon fel schijnt. Met een telescoop kun je wel goed van opzij kijken. Aan de andere kant van het fietspad maak je trouwens kans op rietvogels als rietzanger, kleine karekiet en rietgors. Futen baltsen volop en in de rietkraag broeden tientallen meerkoeten.
Pas was ik te gast in Molen De Hoop bij Oud-Alblas. De kranige molenaar Evert de Groot bood me de gelegenheid om naar de hoogste zolders te klimmen (wel op eigen risico, de trappen zijn erg steil). Je hebt er een fantastisch uitzicht over de omliggende weilanden en de twee molens op een paar honderd meter afstand: de Peilmolen en de Wingerdse Molen. De sfeerreportage kun je hier bekijken. Mijn grote dank gaat uit naar de heer De Groot.
Gisteren filmde ik dit vrouwtje zwartkop langs de N214 bij Oud-Alblas. Ik dacht dat zwartkopjes alleen insecten aten, maar deze zwartkop werkt een paar besjes naar binnen. Een omnivoor dus, de zwartkop. De zon was nog niet helemaal op, een beetje donkere opname dus.
Het voordeel van de kortere dagen is dat je niet zo vreselijk vroeg je bed uit moet wil je de zon op zien gaan. Nu ging vanmorgen de zon helemaal niet op, het bleef erg grijs en donker. Maar licht genoeg om koolmezen te filmen vanaf een parkeerplaats zomaar langs de N214. Voor het eerst geprobeerd met wat zonnebloempitten en een vetbol zangvogels dichtbij te lokken. Dat lukte aardig. Koolmezen, roodborstje, winterkoninkje, boomkruiper en zwartkop kwamen wel erg dichtbij. De staartmezen trokken helaas voorbij. Wat echter tegenviel was de beweeglijkheid van de zangvogels. Die maakte het filmen soms flink onmogelijk! Hier de opnamen van de koolmezen (met een paar seconden winterkoninkje).
Een vogelpad bij Oud Alblas. Ruim twee kilometer onverhard wandelpad dat langs de weilanden van de Alblasserwaard voert. Aan weerszijden begroeid met elzen, knotwilgen en wilgenstruiken. Grote zilverreigers foerageren op het land en in de sloten. Spreeuwen verzamelen zich in de bomen en zoeken naar emelten in het grasland. En trekken op hun beurt sperwers aan. Eten en gegeten worden, vormt ook hier de regel.
Meer weten over dit vogelpad? Lees de praktische informatie in de omschrijving van deze video in mijn kanaal op Youtube.