Tijdens onze vakantie in Orta San Guilio, Noord-Italië, maakte ik op het centrale plein een foto van een boerenzwaluw. Voor mijn website maakte ik een poster van deze boerenzwaluw. Klik op de poster om meer te lezen over vogels kijken rond Orta San Guilio.
Tag archieven: Orta San Guilio
Ooit gehoord van de langsteelgraafwesp?
Heb jij ooit gehoord van de langsteelgraafwesp? Ik niet, dus ik keek vreemd op toen ik op de Sacro Monte (heilige berg) in Orta San Guilio bij het fonteintje een stel vreemde wezens bezig zag. Ze groeven in de grond, meer zag ik in eerste instantie niet. Merkwaardige beesten moet je altijd filmen, dus ik met mijn knieën in de modder. Toen zag ik dat de vreemde wezens modderballetjes aan het draaien waren. Vast voor hun nest, en dat klopt, zo las ik net. De langsteelgraafwesp (gevonden via de gids Insecten uitvergroot) die ik zag hebben niet eens een Nederlandse naam. Wel een Latijnse: Sceliphron caementarium. Echt bijzondere insecten! Dit filmpje moet je echt even bekijken:
Bonte kraaien in Orta San Guilio
Wat ik niet wist, weet ik nu: dat je bonte kraaien kunt zien in Noord-Italië. Natuurlijk, vogels hebben vleugels, dus vliegen ze alle kanten uit. Nee, zo bedoel ik het niet. De bonte kraai is een inheemse soort in Italië. Terwijl ik meende dat bonte kraaien alleen in het noord-oosten van Europa voorkwamen. Dit stel bonte kraaien filmde ik in het middeleeuwse stadje Orta San Guilio waar je de bonte kraaien op de daken ziet zitten. En soms aan de oevers van het meer. En ‘s avonds vlogen ze in grote groepen richting de heuvels.
Geraniumblauwtje in Orta San Guilio
Het geraniumblauwtje hoort niet Europa thuis. Dat ontdekte ik toen ik meer ging lezen over dit blauwtje. Het komt van oorsprong in Zuid-Afrika voor en kwam met geraniums mee over naar Europa. Waar het in het zuiden een plaag zou vormen. Daar filmde ik er een paar, rond het Ortameer. Vorige week las ik dat er voor het eerst in Groningen een geraniumblauwtje is gezien. Noordelijker werd hij niet eerder gezien. Duidelijk een vlinder in opmars, een lange mars naar het noorden. Maar daarvoor moet het wel warm weer zijn. Het is immers een tropisch beestje. Gezien de opwarming van het klimaat zou de toekomst wel eens aan het geraniumblauwtje kunnen zijn, dus neem hem goed in je op:
Franciscus en zijn heilige berg
Deze zomer waren we op vakantie bij het Ortameer, het kleinere zusje van het veel bekendere Lago Maggiore in Noord-Italië. Het is er een stuk rustiger én: je kunt er een heilige berg beklimmen. De Sacro Monte, geheel gewijd aan de heilige Franciscus van Assisi. Twintig kapellen vertellen zijn verhaal in prachtige fresco’s en honderden beelden. Felicia Dekkers, auteur van de reisgids Franciscus, Sacro Monte en het Ortameer wees me op het Ortameer. Ik moest haar beloven dat ik een filmpje zou maken. En vandaag los ik die belofte in. In het filmpje hieronder zie je beelden van de Sacro Monte, Orta San Guilio en het Ortameer.
In Italië zie je de Italiaanse mus
Niets Italiaanser dan de Italiaanse mus, de cappuccino uitgezonderd. Terwijl de vrouwtjes zich in niets onderscheiden van de vrouwtjes van de huismus, zien de mannetjes er wel heel anders uit. Kijk maar eens naar de kop. Die van de Italiaanse mus is bruin, terwijl huismusmannetjes een zwarte pet hebben. Let ook op de fikse zwarte snavel van de mannetjes. Ik filmde deze Italiaanse mussen tijdens onze vakantie aan de oever van het Ortameer, in het middeleeuwse stadje Orta San Guilio.