Een wandeling over de oevers van het Oostvoornse Meer is eigenlijk in elk jaargetijde een aanrader. In het late voorjaar en de zomer vind je er een bijzondere flora. In het najaar vliegen allerlei trekvogels voorbij en in de winter geniet je er van de stilte en van het gillen van de waterral. Het voorjaar echter overtreft dit alles vind ik. Dan barst ook hier een koor van zangvogels los. Een goede reden om een natuurwandeling langs het Oostvoornse Meer te maken.
Lees verder Natuurwandeling langs het Oostvoornse MeerTag archieven: oranjetipje
Eindelijk een vrouwtje oranjetipje
Het oranjetipje is de lentevlinder bij uitstek. In de Alblasserwaard vliegt hij slechts op een paar plaatsen. Tot nu toe filmde ik enkel mannetjes, eenvoudig te herkennen aan het kenmerkende oranje op de vleugeltoppen. Vrouwtjes daarentegen zijn in vliegende vaart wat lastiger te herkennen. Die hebben geen oranje op de vleugels en lijken dan sprekend op een klein koolwitje. Als ze zitten is het wel weer eenvoudig: ook de vrouwtjes van het oranjetipje hebben dat prachtige groene gemarmer aan de onderzijde. Om een vrouwtje oranjetipje te filmen moest ik ver reizen: naar de Auvergne in Frankrijk om precies te zijn. In het heggenlandschap wemelt het op zonnige dagen van de oranjetipjes. Je ziet ze langs de struiken fladderen, zelden er overheen en gaan ze er toch overheen, dan volgen ze ook aan de andere kant de heg. Zo blijken heggen een belangrijke functie te vervullen in het landschap. Niet alleen voor vlinders trouwens. Ook voor vogels als roodborsttapuit, zwartkop, grasmus, grauwe klauwier en grauwe gors. Toen we Nederland via Antwerpen inreden, viel meteen op hoe steriel onze polders zijn. Uitgestrekte vlakten met zaaigoed die waarschijnlijk met gif moeten worden beschermd. En dan bovendien ook nog eens geen heggen. Laten we eens heggen aanplanten langs wegen en akkers. Een mix van meidoorn, sleedoorn, vlier en eik. Zul je zien hoe snel de natuurwaarden van onze polders zullen toenemen! En is het meteen ook weer heerlijk fietsen over ‘s Heren wegen.
Oranjetipje voor Koningsdag
Een al te uitbundige viering van Koningsdag is aan mij niet besteed. Al die koude drukte, vandaag ook nog eens letterlijk te nemen, is mij al snel te veel. Maar ja, je moet toch wat. Vandaar ook vandaag weer een oranjetipje. Een mannetje, dus in het bezit van die begeerlijke oranje vleugeltoppen. Die je in het begin van de opname niet ziet, want hij is in ruste. Maar op het eind komt het oranje toch nog voorzichtig te voorschijn. Een vleugje oranje, meer niet. Niet al te uitbundig, dat past immers niet bij zo’n koude dag als vandaag.
Meer uitbundige viering
Kies jij ervoor om Koningsdag op een meer uitbundige manier te vieren? Bekijk dan de foto’s onder de video. Hetzelfde oranjetipje als in mijn filmpje, maar dan foto’s die mijn dochter heeft genomen. Vanuit een ander perspectief en dus flink meer oranje.
Ondanks de kou toch nog een oranjetipje
De verwachtingen waren vanmiddag laag gespannen vanwege de kou. Toch reden we in een bochtje door het Alblasserbos bij Papendrecht, mijn dochter en ik, in de hoop nog een oranjetipje te kunnen fotograferen en filmen. Wel, ondanks de frisse bries en de vele dikke wolken die kille schaduwen wierpen, hebben we er nog één op de korrel kunnen nemen. Waarschijnlijk zelfs dankzij de kou, want toen we kwamen aanrijden vloog hij nog rond. Terwijl ik de auto parkeerde, verdween de zon en verstijfde de vlinder op een koolzaadbloempje. Pas toen de zon opnieuw te voorschijn kwam, vloog hij weer op, opgewarmd en wel.
