Het fascinerende van het boek Onweer is dat het natuurlijk gaat om het indrukwekkende weertype waarin je liever niet in verzeild wil raken als je in een weiland staat, of op een zandplaat in de Oosterschelde. Maar het gaat om meer dan dat. Het wil een kleine ‘cultuurgeschiedenis’ zijn. En wel in de achttiende en negentiende eeuw. Toen onze voorvaderen hun religieuze pré-occupaties voorzichtig van zich begonnen af te schudden. En daarmee gaat dit boek plots ook over de verhouding religie en wetenschap.