Wat ik niet wist, weet ik nu: dat je bonte kraaien kunt zien in Noord-Italië. Natuurlijk, vogels hebben vleugels, dus vliegen ze alle kanten uit. Nee, zo bedoel ik het niet. De bonte kraai is een inheemse soort in Italië. Terwijl ik meende dat bonte kraaien alleen in het noord-oosten van Europa voorkwamen. Dit stel bonte kraaien filmde ik in het middeleeuwse stadje Orta San Guilio waar je de bonte kraaien op de daken ziet zitten. En soms aan de oevers van het meer. En ‘s avonds vlogen ze in grote groepen richting de heuvels.
Tag archieven: Noord-Italië
Bosparelmoervlinder
De bosparelmoervlinder ken ik nog wel van vorig jaar. Toen zat ik ook al uren te turen in mijn Veldgids dagvlinders om zeker te weten dat het toch geen alpenparelmoervlinder was. En dit jaar herhaalde het circus zich. Opnieuw zo’n donkere parelmoervlinder, nu gefilmd bij Staffa in de schaduw van de Monte Rosa, de hoogste berg van Italië. Ook de gids van Tom Tolman bood niet direct soelaas. Maar na veel kijken en turen meen ik dat die ene bewuste cel daar ergens halverwege de bovenvleugel geen rechte rand heeft. Oftewel: een bosparelmoervlinder. Mocht je menen dat het een toch een andere soort is, reageer gerust.
Groene keizersmantel
Dacht ik me daar een nieuwe vlindersoort te filmen daar langs een ontzettend smal bergweggetje in Noord-Italië. Eentje waar ik ook nog eens halsbrekende toeren voor moest uithalen. Klauteren over een stuk helling waar een rotslawine had plaats gevonden. En dan ook nog een braamstruiken en andere gemeen prikkende planten trotseren. En toen bleek het thuis de keizersmantel te zijn! Een vlinder die ik inmiddels in elk buitenland wel heb gefilmd. Maar dit is wel een andere: groen van onder en geelgrijzig van boven. Een vrouwtje dus. In die zin dus wel nieuw, want deze kleurtint had ik nog niet. En de kinderen waren ook blij zoals je kunt horen, want ik had ze voor een nieuwe soort een ijsje beloofd.
Dambordje naar de onderkant
Op de bergweiden in Noord-Italië wemelde het van de dambordjes. Zo veel zag er eerder alleen in de Haute-Savoie in Frankrijk. Het dambordje dat ik filmde zat een minuut lang stil op een klaver. Waardoor de onderkant goed zichtbaar werd. Vaak is de onderkant van een vlinder nog mooier dan de bovenkant. Bekijk een parelmoervlinder maar eens van onderen. De ene soort ziet er nog fraaier uit dan de andere.
Westelijke smaragdhagedis
Op de berg de Mottarone tussen het Lago Maggiore en Ortameer zagen we niet alleen dagvlinders. Op een zonnige dag kwam er plotseling ook een westelijke smaragdhagedis tevoorschijn in het hoge gras. Hij poseerde even, zag het aan en flitste toen weer weg. Onder een enorme vlinderstruik zagen we ook het vrouwtje.
Koningspage in Val Grande
Het eerste wat ons opviel toen we Noord-Italië binnenreden waren de enorme vlinderstruiken die overal in het wild groeiden. Dat zie je in Nederland niet vaak. Langs de kant van de weg, in de bergen, aan de oever van het meer, overal vlinderstruiken. Maar veel vlinders op de bloemen zagen we zelden. Zal wel een kwestie van te veel aanbod zijn. Gelukkig zag ik nu en dan wel zo’n schitterende koningspage op een bloem van een vlinderstruik. Zoals deze die minutenlang op één bloem bleef zitten: