Met Japan heb ik eerlijk gezegd niet veel. De Japanse cultuur is mij even vreemd als de Mexicaanse. En toch was het tijdens de meivakantie een en al Japan dat tot me kwam. Allereerst in de vorm van de literaire roman De samoerai van Shusaku Endo, alom beschouwd als een van de grootste naoorlogse schrijvers in Japan. En toen las in zowel Psychologie Magazine als in Flow (favoriet bij vrouw en dochter) een artikel over shinrin-yoku, het Japanse woord voor ‘bosbaden’. Wie aan shinrin-yoku doet, die gaat de natuur in om lichamelijk en geestelijk te helen. Dat is natuurlijk heel interessant. Over bomen las is al een aantal verrassende boeken, nu dus de ontdekking dat bomen je kunnen helpen gezond en gelukkig te worden (of te blijven, denk ik er gemakshalve bij).

Lees verder Over Shinrin-Yoku: waarom we de natuur in moeten om te ‘bosbaden’ →