Beste buitenjongen,
Ik weet niet of ik medelijden met je moet hebben, of dat ik je dankbaar moet zijn. Je schrijft dat je futloos was, verloren en ontgoocheld. Je verkeerde in een leegte die je nooit eerder had ervaren. Zo jong en er zo aan toe. Maar je voelde je wel aangetrokken tot verhalen van mensen die de wereld hadden afgewezen en de bossen in waren gegaan om de eenzaamheid te ervaren. En toen legde je wat geld opzij, genoeg om een paar maanden van te leven zonder te hoeven werken. Een besluit waar ik je om bewonder en om benijd.
Lees verder Recensie: De buitenjongen, Paolo Cognetti