Tag archieven: Monte Rosa

Recensie: De buitenjongen, Paolo Cognetti

Beste buitenjongen,

Ik weet niet of ik medelijden met je moet hebben, of dat ik je dankbaar moet zijn. Je schrijft dat je futloos was, verloren en ontgoocheld. Je verkeerde in een leegte die je nooit eerder had ervaren. Zo jong en er zo aan toe. Maar je voelde je wel aangetrokken tot verhalen van mensen die de wereld hadden afgewezen en de bossen in waren gegaan om de eenzaamheid te ervaren. En toen legde je wat geld opzij, genoeg om een paar maanden van te leven zonder te hoeven werken. Een besluit waar ik je om bewonder en om benijd.

Lees verder Recensie: De buitenjongen, Paolo Cognetti

Recensie: De acht bergen, Paolo Cognetti

Je hebt van die boeken die je in een staat van verstilling brengen. Ze laten zich op een kalme wijze lezen. Elke dag of avond een of meer hoofdstukken. Het verhaal voert je mee dat zonder dat er overbodige poespas wordt verteld. En ondertussen blijkt het een verhaal met vele diepe lagen. Een verhaal over universele thema’s als vriendschap, vader-zoonrelatie, de natuur, en de zoektocht naar geluk. De acht bergen van Paolo Cognetti is zo’n boek. Een roman waarin de hoofdpersoon een ongemakkelijke relatie heeft met zijn vader, maar die hij na diens overlijden via zijn vriend steeds beter leert begrijpen. De kalme schrijfstijl doet me in de verte denken aan die andere Italiaanse geweldenaar Cesare Pavese, van wie ik de verzamelbundel (1e druk, bijzonder! schreef het antiquariaat met potlood aan de binnenzijde van de kaft) Stilte in augustus op de plank heb staan. Ook in de verhalen van Pavese keren zijn relatie tot de natuur en zijn jeugd steevast terug als centrale thema’s.

Lees verder Recensie: De acht bergen, Paolo Cognetti

Bosparelmoervlinder




De bosparelmoervlinder ken ik nog wel van vorig jaar. Toen zat ik ook al uren te turen in mijn Veldgids dagvlinders om zeker te weten dat het toch geen alpenparelmoervlinder was. En dit jaar herhaalde het circus zich. Opnieuw zo’n donkere parelmoervlinder, nu gefilmd bij Staffa in de schaduw van de Monte Rosa, de hoogste berg van Italië. Ook de gids van Tom Tolman bood niet direct soelaas. Maar na veel kijken en turen meen ik dat die ene bewuste cel daar ergens halverwege de bovenvleugel geen rechte rand heeft. Oftewel: een bosparelmoervlinder. Mocht je menen dat het een toch een andere soort is, reageer gerust.

Het vlakkewikkeblauwtje herkennen

Terwijl ik rondliep op de begraafplaats in Staffa, een dorpje in de schaduw van de hoogste berg van Italië, de Monte Rosa, zag ik een blauwtje op een van de bloemen. Snel filmen, want blauwtjes ben ik gek genoeg niet heel vaak tegengekomen in het noorden van Italië. Bij thuiskomst bleek het een vlaggewikkeblauwtje te zijn. De eerste die ik ooit zag en filmde. Je herkent hem aan de vlekken op de ondervleugels.