Bittere armoede. Het grootste deel van de bevolking van de woeste gronden had vaak te veel voedsel om te sterven en te weinig om te leven. We beschouwen in Het landschap, de mensen met cultuurhistoricus Auke van der Woud de negentiende eeuw en twintigste eeuw. Grote delen van ons land waren eerst niet gecultiveerd. Op de arme grond leverden boekweit en schapen wat schamele inkomsten. En toen ontwaakte Nederland plots. De woeste gronden, de onlanden, moesten in cultuur worden gebracht. Nederland moest mee in de vaart der volkeren. Daar werd de kiem gelegd voor het aanzien van ons huidige aangeharkte, lege en wat biodiversiteit betreft armoedige platteland.