Ach, de waterval van La Thuile bezochten we niet voor de vlinders, maar voor de grootste waterval in Italië. Zulke spectaculaire natuur moet ook bewonderd worden. Het is absoluut een fraaie waterval, maar eer dat ik op het eerste plateau was aanbeland, was ik al versleten. Ik had mijn energie er doorheen gejaagd tijdens het rennen over een steile bergweide waar het wemelde van de parelmoervlinders. En nog een andere factor: ik was langs een paar distels gekomen waar het ook een drukte van belang was. En dus kon me dat gespetter even gestolen worden. Een korte blik op het immer stromende water en toen in draf weer terug, naar beneden, naar de lonkende distels.