Vandaag stond weer een vogeltocht gepland. Ons vaste rondje over Schouwen-Duiveland en Goeree-Overflakkee waren we voor even beu. En dus kozen we voor Brabant als bestemming. Eerst een stop voor vestingstadje Willemstad om de kolonie aalscholvers en blauwe reigers te bewonderen. En toen door naar Landgoed Mattemburgh bij Bergen op Zoom om te speuren naar drie soorten bonte spechten: de kleine, middelste en grote bonte specht. Groene en zwarte specht waren natuurlijk ook welkom op onze fictieve daglijst. De foto boven dit artikel is trouwens géén middelste bonte specht, maar daarover later meer.
Spechten. Ik vind het fascinerende vogels. Hoewel mijn ouderlijk huis tegen een park stond, zag ik in mijn jeugd nooit een specht. En zo kwam het dat ik dolgraag wel eens een specht wilde zien. Een merel die zijn snavel aan een tak afveegde vond ik in die tijd al voldoende. Let wel, ik meende toen oprecht dat ik een specht had gezien! Nu weet ik beter en is een zwarte vogel ter grootte van een merel zeker geen specht meer. En toch. Iets van dat verlangen om een specht te zien, bleef. Want in de loop van de tijd zag ik genoeg grote bonte spechten, af en toe een groene specht, per gratie een zwarte specht en in de Morvan vermoedelijk een drieteenspecht. Middelste bonte specht en kleine bonte specht hielden zich voor me verborgen. Maar vandaag is mij een van die soorten tegemoet komen vliegen: de kleine bonte specht. Op de Hoorneboegse Heide. Wat een schitterende vogel. En geen wonder dat ik hem nooit zag, want hij is zo klein als een mus en houdt zich behoorlijk stil. Eén keer hoorde ik dat kenmerkende gehinnik door het bos. Lees verder De beste tijd om spechten te zien→
Gisteren beloofde het een zonnige zaterdag te worden, maar dat bleek tegen te vallen. De zon slaagde er nauwelijks in om door het wolkendek heen te brengen. En dat had gevolgen voor het licht! Vanmorgen vroeg naar de Tongplaat gereden, een fraai deel van de Dordtse Biesbosch, met als speciale missie: de blauwborst filmen. Die missie is geslaagd, maar tevreden ben ik desondanks niet helemaal. De blauwborsten blijken nog er schuw, ze blijven nog op behoorlijke afstand. Evenals de fitissen en tjiftjafs trouwens. Over een paar weken zijn de testosterongehalten flink hoger en zullen de zangvogels zich iets minder aantrekken van beheerste vogelaars. En ook het licht gooide enige roet in het eten. De kleuren, voor zover aanwezig in de nog behoorlijk verdorde vegetatie, braken ook niet door. Maar laten we onze zegeningen ook tellen! Blauwborsten te over. Wil je blauwborsten zien én horen, ga dan nu direct naar de Tongplaat. Zorg dat je vroeg bent, vanaf een uur of tien werden de blauwborsten iets minder fanatiek. Op de terugweg naar huis bedacht ik me dat er minsten tien territoria van blauwborsten moeten zijn. Ook de fits en tjiftjaf laten zich alweer flink gelden. Een eenzame rietzanger liet zich slechts horen. Rietgorzen te over. Een paar watersnippen vlogen verschikt op en een bokje landde ergens waar hij even later niet meer bleek te zitten. En o grote verrassing: een kleine bonte specht vloog over en landde midden in het struweel. Onbereikbaar voor mijn camera maar: voor het eerst van mijn leven een kleine bonte specht! Een viertal witgatjes vloog over en ook de eerste boerenzwaluwen heb ik gezien. Het is weer een mooie boel daar op de Tongplaat! Wil je weten hoe je er moet komen, klik dan hier.
Tot mijn grote en blijde verrassing blijkt een van de auteurs van onze uitgeverij een groot vogelkenner. Roel Bosch herkende op Facebook de boomkruiper enkel en alleen aan de staart en dat vind ik knap genoeg. Hij is predikant in Zeist en is als vrijwilliger actief op landgoed Heidestein waar je maar liefst vier soorten spechten kunt zien en horen: zwarte specht, groene specht, kleine bonte specht en grote bonte specht. In de winter verblijft er een klapekster. Hij schreef een boek over Keltische spiritualiteit: Er zijn. De Keltische spiritualiteit heeft veel aandacht voor de natuur en dat sluit weer naadloos aan bij vogels kijken.
