Gisteren kon je mijn vlog over de kolonie visdiefjes in de Karrenvelden voor de Oesterdam al bekijken. Vandaag keer ik terug en breng ik de visdiefjes wat langer in beeld. Het is echt een prachtig eilandje met sterns, daar in de Karrenvelden. Ze zitten er prinsheerlijk tussen de zeekraal te nestelen. Ik heb de indruk dat ze nog geen jongen hebben. Ik zie althans geen jonge visdiefjes.
Lees verder Kolonie visdiefjes in de Karrenvelden
Zaterdagochtend, 7.45 uur. Onze eerste tussenstop is bij de Karrenvelden voor de Oesterdam. Een kolonie visdiefjes heeft zich gevestigd op één van de eilandjes dicht bij de weg. Een buitenkansje, want met mijn Sony Cybershot trek ik die vogels lekker dichtbij. Dat heb ik zo vaak nog niet gehad met visdiefjes. Erik staat aan de andere kant en is slechts te zien als schaduw. Maar zijn beurt komt nog wel, al weet hij dat om 7.45 uur nog niet.
Lees verder Vlog #15. Kolonie visdiefjesVanmiddag wandelde ik van de Karrenvelden bij de Oesterdam naar mijn ouderlijk huis in Tholen. In deze tijd een mooi wandeling over de zeedijk langs het Zoommeer. Allerlei watervogels overwinteren rond Deurloos Kaaitje, denk aan geoorde fuut, brilduiker, middelste zaagbek, fuut, grote groepen meerkoeten en eenden. Het valt me trouwens wel op dat de vogels hier nog meer in winterkleed zijn, dan de vogels in het binnenland. Het duidelijkst zie je dat aan de futen. De start bij de Karrenvelden was vandaag nog het meest spectaculair. Daar begon ik met het filmen van een groep wulpen dichtbij de weg. Dichterbij dan gebruikelijk. Een eindje verderop stond ook een groep kluten, maar die stonden iets te ver weg.
Lees verder Zeearend voert een aanval uit
‘Moet er in deze drukke tijden ook nog een filmpje worden gemaakt?’ vroeg een bezorgde geliefde zich zojuist af. Drukke tijden zijn het vanwege de toer van Kim Phuc (het napalmmeisje) door Nederland. Ik ben verantwoordelijk voor die toer en ik heb haar en haar echtgenoot verzekerd: ‘I am here for your well-being’. Nu ben ik wat Engels betreft bepaald geen native speaker, maar we verstaan elkaar opperbest. En elke keer dat ik Kim Phuc hoor spreken maakt het opnieuw indruk. Niet alleen op mij. Voor talloze mensen die zij nu heeft ontmoet behoort zij tot de meest inspirerende mensen. Geen wonder. Want de ellende Kim Phuc heeft meegemaakt en nog altijd doormaakt zou begrijpelijkerwijs tot verbittering kunnen leiden. Maar Kim maakte een andere keuze en spreekt nu over vreugde, vrede en vergeving. Je kunt het allemaal nalezen in haar al even indrukwekkende boek Het napalmmeisje. Gisteren sprak ze voor meer dan duizend mensen en die zaten allemaal muisstil op hun stoel. Heel bijzonder. Inderdaad, een inspirerend voorbeeld. Lees verder Alarmerende tureluur