Het was maandag nog kurkdroog op de Hoge Veluwe en de enige waterplas werd druk bezocht door vinken, putters en geelgorzen. Ook een bosmuis kwam een slokje drinken. Dit vinkenmannetje neemt een ultrakort waterbad. Een van mijn kinderen dacht haar hoofd omhoog te moeten steken en weg was de vink.
Vandaag met het gezin door Nationaal Park de Hoge Veluwe rondgefietst op de iconische witte fietsen. Ik was vooral gespitst op dagvlinders. Groentje, bruine vuurvlinder en hopelijk zelfs een bosparelmoervlinder. De eerste twee doken ondanks harde wind zowaar op. De bruine vuurvlinder zelfs in tweevoud. Tot mijn grote frustratie overigens, want toen ze elkaar zagen begonnen ze aan een kwellend lange en flitsende dans door de lucht. Niet te filmen dus. Maar alle wezens komen eens tot bedaren en dus ook deze mannetjes bruine vuurvlinder. Die al een heel eind versleten zijn trouwens. Je ziet het aan de bovenzijde van de vleugels. De oranje vlekken zijn bijna helemaal afgesleten en zijn verkleurd naar geel. Maar goed, het is en blijft een bruine vuurvlinder. En weet je wat me opviel? Dat deze zo klein zijn. Vorig jaar filmde ik deze bruine vuurvlinder in Oostenrijk. Mensen, wat was die groot in vergelijking met dit vlindertje bij het Deelense Was.
