Vanaf het moment dat ik mijn eerste boek van Hans Dorrestijn las, het moet Dorrestijns Vogelgids zijn geweest, tijdens een vakantie in Bourgondië, behoort hij tot mijn favoriete natuurschrijvers. Wat een feest om een boek van Dorrestijn te lezen. Onovertroffen zijn beschrijvingen van vogels. En zijn met humor – soms mild, soms zwart – doordrenkte verhalen brengen mij vaak aan het schaterlachen. Lang gedacht dat hij zijn laatste boek had geschreven, tot ik deze week een interview met hem las naar aanleiding van Wensvogels. Een ode aan zijn gevederde sterren, parelende vogelportretten, afgewisseld met persoonlijke verhaaltjes. Het was weer een geweldige leeservaring!