Opnieuw de Biesbosch. Na de stoere waterbuffels van gisteren nu de grote zilverreiger. Hij stond op het grastalud bij het Gat van Lijnoorden. Tien meter van mijn auto. Normaal gesproken vliegen ze op grotere afstand al op. Deze bleef staan, soms roerloos, een andere keer priemend in de grond en een ogenblik later paraderend zoals alleen een grote zilverreiger kan paraderen.
Lees verder Sneeuwwitte zilverreiger in het zonlicht
Vrijdag moest ik voor mijn werk op Goeree-Overflakkee zijn en het viel me toen al op hoeveel grote zilverreigers er momenteel in de Hellegatsplaten zijn. Er waadden er tientallen in de kreek langs de N59, wat een prachtig tafereel was. Maar helaas: op de N59 kun je niet stoppen en het werk riep. En daarom dit weekend terug. De vogeltocht met Sjaak startte in dit uitgestrekte natuurgebied met zijn twee vogelkijkhutten.
Lees verder Vogeltocht langs Hellegatsplaten, Philipsdam en Stinkgat
Pas vertelde boswachter Thomas van der Es ergens dat er in de Biesbosch soms wel duizend grote zilverreigers overnachten. Ik denk dat het in zijn boek De nieuwe Biesbosch was. Maar het kan ook in een interview zijn geweest ergens op internet. Wat me ook is bijgebleven dat veel grote zilverreigers die in de Biesbosch overnachten overdag de A15 overvliegen om ergens in de Alblasserwaard te gaan foerageren. Als het schemeren maken ze dat ze weer in de Biesbosch komen. De eilanden daar beschermen hen tegen een roofdier als de vos. Lees verder Grote zilverreiger in de Biesbosch en de Alblasserwaard
Zon en ijs is vaak een ideale combinatie om watervogels te kijken. Waterrallen begeven zich regelmatig buiten de veilige zone van de rietkraag. Zie je er opeens één uit het riet te voorschijn komen. Roerdompen laven zich aan de warme zonnestralen, en ook daarvoor moet je een stapje vooruit doen. Uit het riet dus, of in elk geval aan de rand van de kraag. Het geluk om er zo een te filmen is mij helaas nog niet ten deel gevallen. Baardmannetjes eten alleen als het steenkoud is de zaden uit de rietpluimen. Bij vorst baardmannetjes kijken dus. Alleen voor de ijsvogel is zon en ijs bepaald geen ideale combinatie. Hoeveel ijsvogels zijn er de afgelopen week omgekomen van de honger? In de Biesbosch zag ik gelukkig nog aardig wat open water. Deze grote zilverreigers zochten elkaar dit weekend op bij het Gat van Lijnoorden in de Biesbosch. Veertien om precies te zijn. En nog een blauwe reiger ook.
Aan de winterse temperaturen komt vandaag een eind, daarom vanmorgen even door de Alblasserwaard getrokken. In de buurt van de Donkse Laagten schoot ik deze beelden. Noodgedwongen met de Sony camera van dochterlief. Of mijn eigen camera nog gerepareerd kan worden, staat nog te bezien. Het is een beetje behelpen, opnames maken met een fototoestel, al helemaal omdat ik de optische zoom van vijftig keer sterk optimaal benutte. Dat lukt op een laag statief en met windstilte best aardig. Maar veel opnamen zijn helaas mislukt omdat ik vanaf het raamstatief heb gefilmd. En dan blijkt die auto altijd maar te trillen, ook al staat de motor uit en zit je zelf als een muis zo stil. Dat laatste vooral in gedachten, want je zou zeeziek worden als je lang naar de afgekeurde beelden kijkt. De komende tijd moet ik het met die Sony doen, dus ik heb er maar aan te wennen. Ondertussen is het best een aanrader om in de winter door de Alblasserwaard te schuimen:
