Eerder deze week deed ik in een filmpje verslag van een uurtje of wat vogels kijken aan de rand van een vogelakker. Keep, groenling, putter en vink vlogen er massaal rond. Mijn goeie vriend Sjaak ging een paar dagen later terug naar deze locatie en dat resulteerde onder meer in deze foto. Vogelakkers zijn van groot belang voor wintervogels, zoals je ziet.
(Fotograaf: Sjaak Huijer)
Wandelden we gisteren over het wandelpad in de Zouweboezem, zat er op een van de coniferen langs de boomgaard deze groenling. De ochtendzon op zijn kop en borst. Meer hoef ik niet te schrijven, toch?
Eindelijk kwam ik weer eens een stel groenlingen tegen, in de struiken vlakbij de Donkse Laagten. Groenlingen zijn imposante vinken. Zichtbaar groter dan een putter of gewone vink en met een zware snavel waarmee ze de hardste zaden kunnen pletten. Kijk je ze in de ogen dan valt hun ietwat chagrijnige blik op. Dat imposante delen de groenlingen met de appelvinken, hoewel die laatste nog imposanter zijn. De appelvink is toegerust met een snavel die zelfs kersenpitten kan pletten. Daar kan de groenling dan weer net niet aan tippen.
Gisteren had ik al een kort natuurmomentje met een winterkoninkje in de hoofdrol, vandaag een nog korter moment, nu met een close-up van een groenling. Een prachtige, grote vinkachtige die je momenteel overal kunt horen. Op het eiland Tholen waar ik opgroeide, werd de groenling vroeger het ‘drupdrup-vogeltje’ genoemd. De mensen dachten bij het horen van het kenmerkende groenling-gepruttel dat er regen op komst was.
Pas was ik in de Brabantse Biesbosch en filmde ik deze groenling. Het was vroeg in de morgen, er stond haast geen wind. De groenling liet zich van redelijk dichtbij filmen en toen galmde vanuit het struweel plots het keiharde geluid van een cetti’s zanger. Rond de veertiende seconde hoor je de cetti’s zanger luid en duidelijk.
In het vroege voorjaar verzamelen groenlingen, putters en vinken zich in enorme zwermen die akkers en natuurgebieden afstruinen. Dit bijzondere natuurverschijnsel levert spectaculaire beelden op. Zo was het zaterdag in de polder bij Ooltgensplaat. Honderden groenlingen, putters en vinken zaten in bomen en struiken en streken af en toe neer op een akker. En zo was het ook de dag erna in De Staart bij Oud-Beijerland. In de struiken klonk het oorverdovende geluid van een enorme zwerm. Nu kon ik ze wel filmen. Dat je ook in Nederland spectaculaire natuurverschijnselen kunt zien, is mij wel duidelijk.
Toen ik kwam aanlopen in de Rietputten bij Vlaardingen, was deze groenling de eerste vogel die ik een beetje fatsoenlijk kon filmen. Ik zeg ‘een beetje fatsoenlijk’, want het is randje. Maar bij groenlingen zet je al snel één stap te veel en omdat ik nauwelijks opnamen had, wilde ik opvliegen voorkomen. Groenlingen hebben altijd een wat chagrijnig uiterlijk met die grove iets naar beneden gebogen snavel.
De groenling blijkt gevoelig voor de vogelziekte Het Geel (trichomonose). De ziekte Het Geel wordt overgedragen door een parasiet en is dodelijk voor duiven. Duivenmelkers maken zich dan ook altijd zorgen om uitbraken van Het Geel. Tot nu toe trof Het Geel tamme vogels, maar nu blijken ook groenlingen het slachtoffer te zijn van de parasitaire ziekte.
De groenling staat daarom extra in de belangstelling bij het Dutch Wildlife Health Centre (DWHC). Dit instituut onderzoekt ziekten onder in het wild levende dieren in Nederland. het DWHC roept nu op om dood gevonden groenlingen te melden. Het instituut werkt daarbij samen met Sovon, het Vogeltrekstation en de Universiteit Utrecht. Ook jij kunt een bijdrage leveren. Hoe, dat lees je hieronder. Eerst de kenmerken van besmetting met Het Geel. Lees verder
De Tongplaat is een fantastisch natuurgebied om vogels te kijken. Ben je er nog nooit geweest, zeker een keer naar toe gaan. Deze voormalige landbouwpolder is bijna geheel afgegraven en veranderd in plassen en slikken die in verbinding met de Merwede staan. Het is daarmee onderdeel van de Biesbosch. Ik bracht afgelopen zaterdagochtend weer een bezoek aan de Tongplaat. De zeearend liet zich dit keer helaas niet zien. De gekraagde roodstaart liet zich alleen horen. Wel zang ik er weer de bosrietzanger en blauwborst die er beide ijlings vandoor gingen toen ze mijn tronie in de gaten kregen. Rietgors en rietzanger lieten zich in elk rietkraag zien en heel misschien zag ik ook een grote karekiet, maar die zag ik slechts in een flits. Al met al heb ik slechts één geslaagde opname van een vogel kunnen maken: een winterkoninkje dat als een acrobaat in een wilg rondhangt. Dat is wel een beetje weinig, daarom ook nog een opname die ik al eerder maakte. Een volwassen groenling in de top van een dode boom. Halverwege de opname voegt een kuiken zich bij hem. Zal de groenling ingaan op het gebedel van het jong?
Vandaag was ik vanwege Koningsdag op en in Tholen. Het getoeter was tot ver buiten de stadswallen te horen. De drukte rond de verering van ‘s lands hoogste baas was voor mij een goede reden het feestgedruis te ontvluchten. Mijn vluchtroute leidde me door de Gemaalweg waar in een boomgaard een grasveld was aangelegd. En dat grasveld stond vol met bloeiende paardenbloemen en madeliefjes, die vandaag op het menu stonden van een paartje groenlingen. Samen met een paartje putters deden ze zich er te goed aan. Helaas meenden de groenlingen zich op deze feestelijke dag soms op een agressieve wijze te moeten manifesteren: in de laatste scene zie je hoe vrouw groenling een bedeesde putter stevig in zijn kladden grijpt en verjaagt. Van die dwaze toeters trokken ze zich gelukkig bar weinig aan.