We waren op zoek naar de roodhalsgans, daar in de Polder Oude Oostdijk bij Goedereede. Hij moest ergens tussen de duizenden brandganzen zitten. Maar welke groep we ook afspeurden, hij liet zich niet zien. Meer dan brandganzen zagen we niet. Tot we een weggetje inreden en een akker vol uitgebloeide zonnebloemen passeerden. Daar reed ik pardoes twee groenlingen op een stengel voorbij. En gelukkig bleven ze zitten terwijl ik de auto achteruit reed.
Lees verder Prachtig zonlicht op een groenlingEerder deze week deed ik in een filmpje verslag van een uurtje of wat vogels kijken aan de rand van een vogelakker. Keep, groenling, putter en vink vlogen er massaal rond. Mijn goeie vriend Sjaak ging een paar dagen later terug naar deze locatie en dat resulteerde onder meer in deze foto. Vogelakkers zijn van groot belang voor wintervogels, zoals je ziet.
Wandelden we gisteren over het wandelpad in de Zouweboezem, zat er op een van de coniferen langs de boomgaard deze groenling. De ochtendzon op zijn kop en borst. Meer hoef ik niet te schrijven, toch?
Eindelijk kwam ik weer eens een stel groenlingen tegen, in de struiken vlakbij de Donkse Laagten. Groenlingen zijn imposante vinken. Zichtbaar groter dan een putter of gewone vink en met een zware snavel waarmee ze de hardste zaden kunnen pletten. Kijk je ze in de ogen dan valt hun ietwat chagrijnige blik op. Dat imposante delen de groenlingen met de appelvinken, hoewel die laatste nog imposanter zijn. De appelvink is toegerust met een snavel die zelfs kersenpitten kan pletten. Daar kan de groenling dan weer net niet aan tippen.
Gisteren had ik al een kort natuurmomentje met een winterkoninkje in de hoofdrol, vandaag een nog korter moment, nu met een close-up van een groenling. Een prachtige, grote vinkachtige die je momenteel overal kunt horen. Op het eiland Tholen waar ik opgroeide, werd de groenling vroeger het ‘drupdrup-vogeltje’ genoemd. De mensen dachten bij het horen van het kenmerkende groenling-gepruttel dat er regen op komst was.
