In een tunnel valt bar weinig natuur te filmen, en daarom reden we op weg naar het Comomeer in Italië over de Gotthardpas in plaats van er onder door. Dan zie je tenminste nog eens wat. Een fraaie dagvlinder bijvoorbeeld. Een zwart-wit exemplaar fladderde in de berm. Het was een dambordje. Een soort die ik in de Italiaanse Alpen overal zou tegenkomen. En die je in heel Europa kunt zien, maar dan in verschillende ondersoorten. Lees verder Een dambordje op de Gotthardpas
In het hooggebergte in Oostenrijk en Zwitserland kwam ik ontzettend veel dikkopjes tegen. Ik denk dat dit wel de meest voorkomende familie is. Meestal waren het zwartsprietdikkopjes of grote dikkopjes, maar een enkele keer verscheen een andere soort op het toneel. Zoals dit donker spikkeldikkopje helemaal bovenop de Gotthardpas. Nooit eerder gezien, hoewel, er ging me bij het monteren van het filmpje een lichtje branden. Vorig jaar in het Pitztal in Oostenrijk had ik er ook zo één. En volgens mij is het dezelfde. Voor de tweede keer dus een donker spikkeldikkopje gefilmd. De eerste moet ik nog publiceren. Dat doe ik als ik een keer geen ander materiaal beschikbaar heb.
Wanneer je de keuze hebt tussen een urenlange file in de Gotthardtunnel en een fantastisch uitzicht vanaf de Gotthardpas, dan is de keuze snel gemaakt: de pas over. Je kronkelt naar boven en dan, plotseling, ben je op het hoogste punt bij het museum. Hier parkeer je de auto en wandel je een beetje in het rond. Op een zomerse dag zie je bijzondere dagvlinders, waaronder de moerasparelmoervlinder en dit klaverblauwtje. Het is een vrouwtje, want ze is bruin op de bovenzijde. Aan de stippen op de ondervleugel en het ontbreken van lichte en oranje vlekken herken je het klaverblauwtje. Dat in Nederland alleen in Zuid-Limburg voorkomt. Een zeldzame vlinders dus in ons land. Heb je geluk, daar op de Gotthardpas, dan vliegt de alpenkauw voorbij. En als je nog meer geluk hebt en je houdt je een beetje gedeisd, dan zie je zelfs een bergmarmot. Ik heb er van genoten, die paar uur op de Gotthardpas. En wat ook een voordeel was: we vertrokken rond een uur of half drie van de pas en reden vervolgens zonder ene file terug naar Nederland.
Een onvergetelijke ontmoeting met twee alpenkauwen op de Gotthardpas afgelopen zaterdag. Ik zat al stil te foeteren op een dame die haar hond pal onder de alpenkauwen uitliet, maar dat was niet nodig. De alpenkauwen bleken bepaald niet schuw en bleven geduldig zitten. Naast het restaurant maakte een band zich op voor een optreden voor de reizigers. Kreeg ik er nog een achtergrondmuziekje bij ook.