Kijk, hierom heb ik die Sony Cybershot aangeschaft: om zijn enorme zoom. Je trekt vogels zo ongeveer bij je naar binnen. Deze rietgors zag ik vandaag in de Zouweboezem, niet heel ver van het wandelpad vandaan. Statief uitklappen, dat heb je echt wel nodig bij zo’n grote zoom, en filmen maar. En hopen dat er weinig wind staat, want een klein briesje betekent een hevige trilling. Vandaag waren de omstandigheden ideaal, dus een fraai rietgorsmannetje vol in beeld.
Duizenden pelgrims bezoeken jaarlijks het eeuwenoude stadje Vézelay. Gelegen op een hoge heuvel in de Morvan kijken de inwoners uit over de omgeving. Vorige week waren we in de Morvan en wat doet een mens dan? Juist, op naar een van de bezienswaardigheden in de omgeving. In Vézelay zag ik maar weinig vogels, maar dat had ik ook niet verwacht. Net buiten Vézelay echter zaten pontificaal op een heg een zwartkop, cirlgors, grauwe gors en roodborsttapuit. In deze opname de cirlgors. Een mannetje zoals je kunt zien aan de zwarte lijnen op zijn kop. Wil je gorzen zien, dan kun je in de Morvan je hart ophalen. Want niet ver van Vézelay filmde ik ook de geelgors. En ik weet zeker dat in de moerassen van Montour ook de rietgors huist.
Gisteren berichtte ik al van mijn capriolen op het buitendijkse fietspad bij Schor Wilhelminapolder. Ik lag daar dus oog in oog met deze sneeuwgors. Dat was rond een uur of één in de middag. De uren daarvoor had ik vanuit de auto op diverse plekken proberen te filmen. De auto is vaak een goed alternatief voor een vogelkijkhut, maar zaterdag zat het me niet mee. De ene na de andere torenvalk, buizerd en graspieper ging er vroegtijdig vandoor. Ten langen leste bij het Schor Wilhelminapolder de auto uit gegaan om een stuk langs het schor te wandelen. En daar zat dus plots deze sneeuwgors. Moraal van het verhaal: uit de auto en de koude lucht in.
Als je een rietgors hoort zingen dan weet je: het is lente. Al is het februari, voelen je vingers als bevroren aan en zie je op het NOS Journaal de winterse buien al van verre naderen. Het is lente! Tja, je moet er toch wat van maken? Met al die klimaattoestanden is het tegenwoordig een heel jaar lang lente. Maar ik moet toegeven: in zomer en herfst hoor je de rietgors niet zingen. In ieder geval niet van zo hoog in een wilg. Laat de lente maar komen en met de warmere temperatuur alsjeblieft ook blauwborst, lepelaar, grutto en bosrietzanger.
