Tussen de tientallen paarse strandlopers op de Pier van Hoek van Holland zit er één die rijk behangen is met ringen. Om de ene poot (ik weet niet wat bij een vogel links of rechts is), hangt een groene ring met een flap. Op de flap staat de drie-letterige code EYY. Om de andere poot hangen zelfs twee ringen. Een metalen ring met ongetwijfeld een code. Maar die kan ik niet lezen op die afstand. En een oranje kleurring. In de naam van de wetenschap versieren we tegenwoordig zelfs wilde vogels met allerlei metaal en plastic. De vraag is achter waar je als goed bedoelende vogelaar die waarneming kunt melden. Dat blijkt een verhaal vol hindernissen en frictie. Oftewel: hoe je een vogelaar compleet tureluurs kunt maken…
P.S.
Een beetje ongebruikelijk, een P.S. bovenaan een artikel, maar ik vind dat ik het prominent in beeld moet brengen. Ondertussen hebben een paar mensen gereageerd op mijn bromblog. Zij bevestigen dat het melden van een ring ingewikkeld kan zijn. Maar ook leggen ze me uit dat het ringen van vogels niet alleen voorbehouden is aan wetenschappers in georganiseerd verband. Sterker nog, ringers zijn vaak op eigen initiatief actief en zijn liever in het veld met de vogels dan ergens achter een blauw scherm. Geef ze eens ongelijk! Ook de belangrijkste website voor het vinden van ringers is het resultaat van noeste arbeid van één persoon. Zoveel inzet, dat roept mijn bewondering op. Verhaal van hieronder blijft staan (iedereen heeft tenslotte recht om eens lekker te brommen), maar er moet nog wat bij om het te nuanceren en om de ringers recht te doen. Dat vind ik het belangrijkst, want ik wil iedereen recht doen. Je leest hier mijn aanvulling op onderstaande blog. En paarse strandloper EYY heb ik gemeld bij zijn ringer uit Noorwegen. Zijn levensloop lees je hier. Met dank alvast aan Renno, Henk, Albert en Kjell.
Wil je mijn bromblog nog lezen, die is nog ongewijzigd te raadplegen: