Een paar weken geleden meende ik mijn laatste vlinder van het jaar te hebben gefilmd, een atalanta. Maar ik had buiten deze dagpauwoog en gehakkelde aurelia gerekend, vandaag op natuureiland Sophiapolder. Als de zon ook maar even schijnt, dan komt er toch nog een behoorlijk aantal vlinders te voorschijn.
[easy_youtube_gallery id=8ez1cbhJH9o cols=1 ar=16_9 thumbnail=0]
Fenomenale vlindergids: Vlinders rupsen en waardplanten
[easy_youtube_gallery id=1q9UnJ-LpH4 cols=6 ar=16_9 thumbnail=sddefault]
[easy_youtube_gallery id=nwzipzLFpss cols=6 ar=16_9 thumbnail=sddefault]
[easy_youtube_gallery id=FWHMRi61YRY cols=6 ar=16_9 thumbnail=sddefault]
[easy_youtube_gallery id=HbzK3Ecqpeg cols=6 ar=16_9 thumbnail=sddefault]
[easy_youtube_gallery id=XMhpTQUoYTM cols=6 ar=16_9 thumbnail=sddefault]
[easy_youtube_gallery id=CanJsxTSMz8 cols=6 ar=16_9 thumbnail=sddefault]
In de driedelige serie over de gevolgen van klimaatverandering, vandaag in Trouw een interview met Michiel Wallis de Vries, naast hoogleraar aan de Universiteit van Wageningen ook onderzoeker bij de Vlinderstichting. Het kaasjeskruiddikkopje dringt via het Maasdal in Limburg ons land binnen en de gehakkelde aurelia vestigt zich in het Finse Lapland. Allemaal mogelijke gevolgen van klimaatverandering. Hij heeft ook goed nieuws: ‘Uit waarnemingen blijkt dat we het dieptepunt voorbij zijn’. ‘De achteruitgang is bij sommige populaties afgevlakt, en bij diverse soorten is zelfs een voorzichtige toename te zien. Grosso modo gaat het zelfs beter’. Een goed voorbeeld volgens Wallis de Vries is de fraaie koninginnepage. Daar zou het zelfs uitstekend mee gaan!
Toch is klimaatverandering niet voor alle soorten goed nieuws. De distelvlinder legt met gemak 3.000 kilometer af, terwijl het gentiaansblauwtje in zijn hele leven nauwelijks meer dan 5 kilometer aflegt. En daarmee kan het gentiaansblauwtje maar moeilijk anticiperen op de gevolgen van klimaatverandering. Ze kunnen niet zomaar verhuizen.
Van belang voor de vlinders in ons land is dat de komende jaren bij het beheer van onze natuur gezorgd wordt voor een grote variatie aan vegetaties en structuren. Ook moeten de verbindingen tussen natuurgebieden versterkt worden. En wat meer revolutionair: we moeten nieuwe natuur aanleggen, op daken in dorp en stad. En dan op die groene daken geen monoculturen van sedum, maar ook andere planten die interessanter zijn voor vlinders.
Tot nu toe had ik een wat somber beeld van de vlinderstand in ons land. Ik had het idee dat van veel vlinders het aantal flink achteruit kachelt. Dit interview met deskundige Wallis de Vries stemt iets minder somber. Het blijkt best aardig te gaan met de meeste soorten in ons land!
Dit weekend zag ik voor het eerst van mijn leven de gehakkelde aurelia. Altijd gedacht dat dit een zeldzame dagvlinder is in ons land, maar mijn vlindergids nuanceert die aanname. Algemeen binnen zijn verspreidingsgebied, in sommige streken afwezig. Bosranden, heggen en houtwallen. De Alblasserwaard is kennelijk een streek waar hij aanwezig is. In dat van die houtwallen, dat klopt! Maar ja, mijn vlindergids dateert inmiddels uit 1999 en hoeveel gehakkelde aurelia’s vlogen er toen nog rond? Ik liep langs een houtwal met daarin enorme braamstruiken en daar waar er nauwelijks wind voelbaar was, zaten twee exemplaren te zonnen op een bramenblad. Eén van de twee had het voortdurend aan de stok met een atalanta. Onduidelijk waarom, want ze vochten niet met elkaar om een braamblad in de zon. Wat ook mooi was: de gehakkelde aurelia kwam na zo’n woedende vlucht telkens terug op precies hetzelfde braamblad.
[easy_youtube_gallery id=jSSp7nAwR2A cols=2 ar=16_9 thumbnail=sddefault]
[easy_youtube_gallery id=nwzipzLFpss cols=2 ar=16_9 thumbnail=sddefault]
[easy_youtube_gallery id=vjqh_5ZNN9k cols=2 ar=16_9 thumbnail=sddefault]
[easy_youtube_gallery id=__37Z9VYfYc cols=2 ar=16_9 thumbnail=sddefault]