Gisteren waren de roodborsttapuiten de enige zangvogels die ik met de camera wist vast te leggen. Een familie hield zich op bij de Slufter op de Maasvlakte. Vanaf het prikkeldraad en struiken hielden ze de omgeving in de gaten en joegen ze achter insecten aan. En de windmolens boven hen wiekten onverstoord door.
Lees verder
In de zojuist bedachte serie ‘Aan tafel’ na Gulzig paapje en Fuut eet kreeft vandaag de aflevering Buizerd eet konijn. Of eigenlijk zijn het twee buizerds die een dood konijn verscheuren, want het konijn wordt later veroverd door een andere buizerd. Mijn eerste opnames vandaag op de Maasvlakte en ook meteen het hoogtepunt van de dag.
Lees verder
Gisteren liet ik op de Westmaas mijn blik vallen op een jonge bonte vliegenvanger. Die ik overigens eerst bijna voor een grauwe hield. Gelukkig liepen er drie heren rond die al snel fluisterden dat het een ‘jonge bonte’ was. Nou, dat was mooi, want een bonte had ik slecht één keer eerder gezien. Op dezelfde plek trouwens. De grauwe vliegenvanger vloog er ook rond en ik wist ook hem te filmen. Je kunt het filmpje hieronder bekijken.
Lees verder
Woon je in de buurt van Rotterdam? Dan mag een bezoek aan de Maasvlakte in de maanden september en oktober niet ontbreken. Op de Maasvlakte kun je de vogeltrek van dichtbij meemaken. Sommige dagen vliegen talloze vogels voorbij en langs. Zeevogels én zangvogels. Vandaag maakte ik een wandeling langs de Westplaat, een stukje waddengebied in de Europoort.
Een paar jaar geleden reed ik regelmatig met mijn strandhengels naar de Stenen Glooiing. Dit uiterste puntje op de Maasvlakte is befaamd om de zeebaarzen die je er kunt vangen. Vorige week was ik er weer, maar niet om te vissen. Vogels kijken wilde ik er, en het liefst trekvogels. Plots vielen deze oeverlopers in.
Lees verderAls je veren maar goed zitten. Heel belangrijk voor een trekvogel. Op gezonde veren vlieg je een heel eind. Op verfomfaaide veren misschien even ver, maar het kost wel meer energie.
Door Roots Magazine verkozen tot de beste verrekijker in deze aantrekkelijke prijsklasse.
Dit instapmodel wordt geroemd vanwege zijn functioneel ontwerp (ligt dus lekker in de hand) en het heldere beeld, ook bij weinig licht.
Een qua gewicht relatief lichte verrekijker met een helder beeld én waterdicht tot een diepte van 1 meter. Altijd handig als je je verrekijker per ongeluk in het water laat vallen. Maar belangrijker: daarmee is hij ook goed bestand tegen regen.
Dit hoogwaardige model van Meopta kenmerkt zich door zeer hoogwaardige lenzen, een hoog gebruikscomfort en een zeer helder en scherp beeld.
Scherpe en lichtsterke beelden en bovendien een heel degelijk ontwerp met een heerlijke ligging in de hand.
Gemaakt voor vogelaars die een lichtsterke kijker met hoog comfort zoeken.
Een heel lichtsterke verrekijker met hoogwaardige lenzen.
Dankzij de hoogwaardige HD-technologie biedt deze robuuste en lichtgewicht verrekijker een haarscherp beeld en een superieure kleurneutraliteit.
Het topmodel in de veelgeroemde Monarch-serie van Nikon.
Volgens velen de beste verrekijker van dit moment, en ook volgens de testers van Roots Magazine.
Dit model van Zeiss benadert het niveau van de Swarovski EL.
Dit is een fantastische kijker met een prachtig contrast. Geeft meteen goed beeld, stelt gemakkelijk scherp. Ligt goed in de hand en laat geobserveerd object zeer fraai zien.
Het broedseizoen is voorbij en de buizerds hebben hun broedgebieden verlaten. Vrijdag, op de Maasvlakte, wemelde het van de buizerds. De meeste zaten roerloos op een paaltje. Ze bewegen hun kop nog niet eens. Maar o wee wanneer een muis zich verroert. Dan komt de roofvogel los van zijn paal en stort hij zich in het groen.
Lees verder
Vandaag maar weer eens naar de Tweede Maasvlakte gereden. De vogeltrek is begonnen, en op de nieuwe Maasvlakte melden zich de eerste bijzondere gasten. De morinelplevieren zitten er ook weer, zoals ieder jaar. Op dezelfde plek en helaas vanmorgen ook op dezelfde afstand, en dat betekent: ver weg. In elk geval te ver om te kunnen filmen. Langs de Nieuwe Stuifdijk stoof een enorme wolk kneutjes uit de bloemen op. Een stel fitissen viel in en een tjiftjaf poetste zijn veren in een wilg. En dan moet ik de tapuiten natuurlijk nog noemen. Die zie je nu ook overal op de kale vlakten. Ach, en wat dacht je van de visarend op de Westplaat? Lees verder
De eerste zin in het Woord vooraf neemt me al helemaal in voor het toch al zo fraai uitziende boek Fraaie schepsels De grote stern in Nederland van Ed Buijsman. Kees Moeliker, als bioloog verbonden aan het Natuurhistorisch Museum Rotterdam, beschrijft hoe hij elk jaar in april ‘steevast de Bouwersdam in Zeeland opzoekt om getuige te zijn van de terugkeer van de grote stern.’ De Brouwersdam dus, één van mijn favoriete plekken om vogels te kijken. En dan ook nog eens voor de grote stern, één van de iconische vogels die Nederland rijk is.
Het is deze week alles Polder Vockestaert wat de klok slaat. Een ode aan nieuwe natuur, aangelegd op een plek waar voorheen verknoeide natuur lag. Vermoed ik. Zelfs de oudere vogelaars die ik er trof konden zich niet meer herinneren hoe Polder Vockestaert er tien jaar geleden bij lag. Was kennelijk niet erg in trek, concludeer ik dan. Er kwam geen hond. Nu wel. Letterlijk. Mensen met honden komen langs. Meestal niet best wanneer je vogels kijkt. Maar eerlijk is eerlijk: ik nam ze voor lief, want dit natuurgebied is ook een recreatiegebied. Het een is er niet zonder het ander. En ondertussen wemelt het er van de rietvogels waaronder deze verrassende soort: de winterkoning. Ze zongen tegen elkaar op. Eerst de een, dan de ander. Hoog in de stengel. En ze lieten mij dicht naderen. Totdat het ze te gortig werd en weg waren ze. Als een schicht, laag over de grond. Bij Sliedrecht wil een lokale partij ook een natuur-recreatiegebied realiseren. Laat ze maar eens in Polder Vockestaert gaan kijken. Ter inspiratie ende vermaek.