Tag archieven: Elvira Werkman

‘Kijk gewoon eens om je heen.’ In gesprek met Elvira Werkman

Interview,

Elvira Werkman had al op haar twaalfde haar eerste verrekijker. En nog steeds is ze de natuurjournalist en schrijver gefascineerd door bloemetjes en beestjes. Ze schreef onder andere Vogels en de liefde. Deze maand verscheen haar nieuwe boek Geluksklavers, een boek voor iedereen die in zijn directe omgeving van de natuur wil genieten. Ik legde haar een aantal vragen voor.

PS. En wil je mijn recensie over Geluksklavers lezen, klik dan hier.

Lees verder ‘Kijk gewoon eens om je heen.’ In gesprek met Elvira Werkman →

Recensie: Walvissen in de wind, Elvira Werkman

Natuurboeken, Recensie

De natuur is een inspiratiebron voor de grootste geniën. Niemand minder dan Leonardo Da Vinci deed zijn beste ideeën op terwijl hij in de natuur was en urenlang om zich heen keek en alles observeerde. Wie het boek Walvissen in de wind van Elvira Werkman leest, die zal ontdekken dat er eigenlijk niets is veranderd. Vliegen, zwemmen, verven, samenwerken en veel meer, de natuur vond het allemaal uit en wij mensen kunnen ons er door laten inspireren om te komen tot innovatieve ideeën.

Dit vogelboek op Bol.com
Lees verder Recensie: Walvissen in de wind, Elvira Werkman →

Recensie: De man op de dijk, Elvira Werkman

Recensie, , ,

Dat er nog grauwe kiekendieven in Nederland broeden hebben we waarschijnlijk te danken aan één man. Een man op een Groningse zeedijk. Hij kijkt uit over uitgestrekte akkers en aan de andere kant van de dijk over de kwelders van de Dollard. Hij staat op het punt de dijk te verlaten, maar ziet dan iets aankomen. Hij pakt zijn verrekijker en daarmee begint het avontuur dat zijn leven zal bepalen: een grauwe kiekendief, een mannetje dat even later het vrouwtje begroet. Het verhaal van de grauwe kiekendief en zijn beschermer van het eerste uur Ben Koks heeft Elvira Werkman (auteur van Dwaalgast in het graan) op soms ontroerende wijze vastgelegd in haar boek De man op de dijk.

Dit natuurboek op Bol.com
Lees verder Recensie: De man op de dijk, Elvira Werkman →