Drie namen heeft de grote geelzwarte spin die ik bij Lago di Piano in Italië filmde. Je leest ze hierboven. Ook in Nederland komt deze prachtige spin trouwens voor. Pas zag ik er eentje op een foto die in mijn woonplaats Alblasserdam was gemaakt. Toen ik bij dat Italiaanse meer in de middaghitte door een bloemenweide liep, sprong er een leger krekels op en één sprong tot zijn grote ongeluk recht in een spinnenweb. Tot groot geluk van de tijgerspin, want die wist wel raad met het groene insect. Je ziet in het filmpje wat ervan komt wanneer je in een spinnenweb belandt. Snel nadat je door de gifbek bent gebeten word je ingesponnen. Je bungelt en spartelt nog een tijdje in het net en dan vangt het grote vreetfestijn voor de tijgerspin aan. Sorry, gezelliger kan ik het dit keer niet maken.
Tegenwoordig kun je ook in Nederland weer raven zien. Op de Veluwe komen ze weer in aardige aantallen voor. En zelfs op Goeree-Overflakkee werd deze zomer een raaf waargenomen. Raven kunnen dus ook flink uit zwerven gaan. In Nederland zag ik nog nooit een raaf. Deze zomer wel op de Monte Crocione, die vlinderrijke berg in Italië.
De raaf laat zich best eenvoudig herkennen. Hij is een stuk groter dan de zwarte kraai (‘een gemene vogel’, vond een collega van me vanmiddag). Ongeveer zo groot als een buizerd, maar dan gitzwart. Of glimmend zwart als de zon er mooi opvalt. En de staart loopt niet recht af, maar eindigt in de de zo kenmerkende wigvorm. De punt naar buiten in plaats van naar binnen zoals bij een zwaluw. Vogels van het hooggebergte. Daar cirkelen ze op de thermiek omhoog. Of ze zitten op een rotspunt een beetje te bassen. Zo laag als de roep van een raaf kom ik met mijn ‘luie’ stem niet.
Beeldt alle 900 vogelsoorten af die in Europa voorkomen of er zijn gezien als dwaalgast.
Een visueel spektakel dat de kleinste details onthult.
Een juweel van een boek en de ultieme vraagbaak in het veld.
Dit is een heel lijvige gids. Het is echter geen veldgids, maar een fotogids. Alle nadruk ligt dus op de afbeeldingen, foto's in dit geval. Het is wel een indrukwekkende fotogids die je zeker zal helpen om vogels te leren herkennen.
Een praktische vogelgids om vogelgeluiden te leren herkennen. Nico de Haan is een meesterlijke uitlegger en de illustraties van Elwin van der Kolk zijn top. Door de bijzondere indeling bijzonder handig voor beginnende vogelaars.
Ooit was ik twaalf en vulde ik een beroepskeuzetest in. Boswachter, dat moest het worden. Boswachter ben ik nooit geworden, wel marketeer. Maar ik heb tijdens onze vakantie aan het Comomeer wel mooi een boswachter gezien! Een grote boswachter, nog wel. Nee, geen mens van bovengemiddeld formaat en boswachter als beroep. Een enorme dagvlinder was het, eentje die leeft in het bos en aan de randen ervan.
Stiekem had ik er over gedroomd: roodkopklauwieren tegen een Italiaanse berghelling. Ooit, lang geleden, zag ik elke vakantiedag een familie roodkopklauwieren in Hohe Tauern in Karinthië, maar dat was de tijd dat de mensheid nog geen flauw benul had van zoiets als een smartphone. Roodkopklauwieren ben ik echter niet tegengekomen, maar wel op twee plaatsen zijn neef, de grauwe klauwier. In beide gevallen een heel gezin, mannetje, vrouwtje en een stel jongen.
Opgaan, blinken en verzinken. In het kort de levensloop van ongeveer elk organisme op aarde. Maar deze cyclus verloopt voor een willekeurig dier als de Groenlandse haai een tikkeltje anders dan voor een kleine ijsvogelvlinder. De eerste zal ik naar verwachting nooit van mijn leven filmen. De tweede heb ik toch maar mooi voor de tweede keer te pakken. Maar het is wel een gehavend geval.
Tijdens de zomervakantie gaan mijn speurende ogen uit naar alles wat oranje is en voorbij vliegt of op bloemen zit. Soms zitten ze in het gras, met de achterlijven aan elkaar gekleefd. Dat zijn vlinders die een belangrijke missie aan het volbrengen zijn: overdracht van zaad en daarmee genen. Zo ook deze kleine parelmoervlinders die op een alpenweide boven het Meer van Lugano uit de lucht kwamen dwarrelen.
