Misschien heb je hem al voorbij zien komen in mijn vlog over vogels kijken in de Donkse Laagten: de cetti’s zanger. Ik passeerde een tentje van een stel sportvissers (die hun spullen lekker in het rond lieten slingeren, inclusief bierflesjes), stond stil voor een paartje rietgorzen en toen zat daar plots de cetti’s zanger vol in beeld.
Lees verder Cetti’s zanger voor de BroekmolenTagarchief: cetti’s zanger
De cetti’s zanger: succesvogel van de eeuw
De natuur in Nederland is volop in verandering. Oerhollandse vogels als de kievit, grutto, huismus en veldleeuwerik ruimen het veld. Hun aantallen lopen gierend hard achteruit. De inrichting van ons landschap is funest voor deze soorten. Andere soorten zien echter kansen. Neem nu de cetti’s zanger. Kwam die tot het einde van de vorige eeuw nauwelijks in Nederland voor, de afgelopen jaren is de populatie geëxplodeerd. In de veelgeprezen Vogelatlas van Nederland (genomineerd voor de Jan Wolkers Prijs 2019) kun je dat aflezen in een fraaie grafiek.
Lees verder De cetti’s zanger: succesvogel van de eeuwEen cetti’s zanger kruipt door het riet
‘Een heggenmus,’ speculeerde ik zonder verrekijker. ‘Of een winterkoninkje’. ‘Nee’, hield vriend Sjaak vol, ‘hij heeft geen strepen.’ Pas na een poosje viel het kwartje: een cetti’s zanger. We hadden nog niet veel bijzonders gezien vanmiddag (behalve dan de grote gele kwikstaart in een sloot bij Oude-Tonge) en besloten de dag af te sluiten in de vogelkijkhut op de Philipsdam. In de hoop een waterral of zelfs roerdomp over het ijs te zien schuifelen. De roerdomp werd het niet. Waterral wel en als kers op de slagroom deze cetti’s zanger. Ik geef toe dat de beelden niet je van het zijn, maar de nakende schemering is toch een goed excuus?
Moment of fame: dansende cetti’s zanger voor de camera
Op afstand blauwborsten filmen lukte me gisterochtend op de Tongplaat opperbest. In het toegankelijke deel bevinden zich nu al minimaal tien territoria. Soms ver in een rietveld, maar ook één vlak langs het fietspad. Maar na de zoveelste blauwborst op afstand, was het tijd voor een blauwborst dichtbij. Dus besloot ik achter een bunker mijn camouflagekleed over me heen te trekken en geduldig af te wachten. Mijn klapstoeltje onder me, de bunker in mijn rug. Een blauwborst kwam weliswaar iets dichterbij, maar zijn favoriete wilg was toch nog aardig ver weg. Een rietgors streek pal voor me neer, maar met het stammetje in wording tussen ons in. Een tjiftjaf kwam nog dichterbij, maar sprong te snel naar een andere wilg. En toen richtte ik mijn vizier opnieuw op de blauwborst, die iets te ver zat en ook nog eens tegen een grijze lucht. Geen kleur te bekennen. Per toeval zwenkte ik de camera naar beneden waar ook iets bewoog. Een cetti’s zanger zag ik op het display. En ondanks de handmatige focus nog scherp ook! Mijn eerste cetti’s zanger voor de camera. Je hoort deze zangvogel vaker dan dat je hem ziet. Het is echt een muisvogel: je weet dat hij er is, maar ziet hem nooit. Een dansende cetti’s zanger! Op dit moment hoopte ik al lang. Een moment of fame (voor mezelf dan hoor).
