Aan het einde van onze vogeltocht over Schouwen-Duiveland en Goeree-Overflakkee gaven we toe aan de verleiding om naar blauwe kiekendieven te zoeken ten zuiden van Ooltgensplaat. In de Grote Adriana Theodorapolder ziet Sjaak de hele winter al blauwe kiekendieven vliegen. Dan moet mij dat geluk toch ook een keer ten deel vallen?
Afgelopen zaterdag bezocht ik de Brabantse Biesbosch achter Werkendam. Ik hoopte er vogels te zien als de zeearend, grote zaagbek, nonnetje en ijsvogel. Van deze vier zag ik alleen het nonnetje. Eentje slechts, een vrouwtje, en ook nog eens in een flits. Maar niet getreurd, toen had ik al een blauwe kiekendief zien jagen. En dat is ook altijd een mooie waarneming.
Evenals gisteren behoeft ook dit filmpje geen toelichting. Anders dan misschien dat het licht zichtbaar niet ideaal is en dat het niet meeviel de blauwe kiekendief fatsoenlijk in beeld te krijgen. Oftewel: een filmpje ‘voor het bewijs’. Het Handboek Vogels van Nederland en België geeft aan dat het met de blauwe kiekendief als broedvogel niet goed gaat in ons land. Er zouden nog hooguit 10 paartjes broeden. Ik ben benieuwd wat de Vogelatlas van Nederland zal melden over deze prachtige roofvogel. Deze kloeke uitgave wordt zaterdag gepresenteerd tijdens de SOVON-dag. Ik heb bij ons op de uitgeverij al een glimp kunnen opvangen van dit standaardwerk, maar mag er nog niet over schrijven. Nog even wachten dus…
De GPO Passion EO 10x42 wordt geroemd door zijn uitstekende beeldkwaliteit, het hoogwaardige ED glas en de zeer prettige handligging. De makers hebben hun sporen verdiend bij het gerenommeerde merk Zeiss. Zit wel precies op de grens van € 500,00.
De winnaar van de test door Audubon. Deze verrekijker scoort heel hoog op het gebied van helderheid en het ‘gevoel’ waaronder de soepele scherpstelknop en de balans. Geprezen vanwege de bijzonder goede ligging in de hand.
De Bynolyt Yellowbird 8x42 verrekijker is een robuuste verrekijker die beschikt over ED-glas en een zeer natuurgetrouw beeld oplevert. De beeldkwaliteit is hoog en het gezichtsveld ontzettend breed.
Een behoorlijk zware verrekijker, de zwaarste zelfs in dit overzicht (770 gram). En toch oordeelden de testers verrassend positief over deze verrekijker. De redenen? Mooie kleuren, soepele scherpstelling en de ‘lekkere’ ligging in de hand. Het gezichtsveld is 126 meter.
De fabrikant heeft dit model helemaal gerestyled. Het werd lichter en ligt dus beter in de hand. Verder roemen de testers dit model vanwege het heldere beeld. Het gewicht is 692 gram en het gezichtsveld 120 meter. Ik vind het zelf wel een strak en stoer model. Bovendien één van de goedkopere modellen in deze test.
De Bynolyt Stork is met de Vortex Diamondback in zijn prijsklasse het beste instapmodel. Voor de beginnende vogelaars en voor de allround natuurliefhebber is dit een degelijk en betaalbaar model.
Een verrassende outsider in dit overzicht. Ik kwam dit model tegen en ontdekte dat de Kowa-verrekijkers een enorme inhaalslag hebben gemaakt op het gebied van kwaliteit. En dat de prijs ook nog eens acceptabel is, is mooi meegenomen.
Een vroege ochtend, zon in het oosten en regenwolken in het noorden. Voor de vogelkijkhut bij het Jaap Deensgat in het Lauwersmeer zweeft een blauwe kiekendief. Het is een vrouwtje, want bruin met de opvallende witte stuit. Maar wel een juveniel, schrijft Benno van der Lee me, want ze heeft donkere wangen. Een volwassen vrouwtje heeft lichte wangen. Hij wijst me op pagina 174 in het Handboek vogels van Nederland en België en daar staat dit inderdaad duidelijk uitgelegd, maar eerlijk gezegd vind ik dit altijd verdraaid lastig. Ze zweeft eerst op afstand, verdwijnt dan uit mijn beeld en komt dan opeens op drie meter afstand van de hut voorbij zweven. Dat gaat allemaal te snel om te filmen. Gelukkig blijft ze nog een tijdje vlak voor de hut jagen en dat weet ik wel te filmen. Blauwe kiekendief dus. Een roofvogel die het verdraaid lastig heeft in ons land als broedvogel. Nu het winter wordt, kun je ze op allerlei plekken tegenkomen. Vooral aan de kust. Zwevend boven polders en kwelders.
Correctie Met dank dus aan Benno van der Lee die me er ook op wees dat ik oorspronkelijk repte van een bruine kiekendief. Dat was dan weer een soort van Freudiaanse fout. ‘Slapend schrijven,’ noem ik dat, waardoor ik mijn eigen fouten niet meer opmerk.