De eerste week van onze zomervakantie 2021 brachten we door bij Hauteville-Lompnes in de Jura. De tweede week van onze zomervakantie brachten we door op de Huttopia-camping bij Bourg-Saint-Maurice, in de buurt van Albertville. Dit is het land van de hoge reuzen, het hooggebergte. Een paar bergen verderop torent de Mont Blanc boven alle andere toppen uit. Op een groot aantal plaatsen kun je de besneeuwde top van de hoogste berg van Europa zien. In dit artikel ontdek je op welke plaatsen ik vogels en vlinders heb gekeken in de buurt van Bourg-Saint-Maurice.
Lees verder Vogels en vlinders kijken bij Bourg-Saint-MauriceTag archieven: Alpen
Het Darwin’s hooibeestje
De familie der hooibeestjes. Klein en onopvallend, maar wie ze van dichtbij bekijkt ontdekt de pracht van stippen, al dan niet dubbel omrand. In de alpen vliegt een hele serie rond en een van de laatste soorten die ik op mijn verlanglijstje had staan, was het Darwin’s hooibeestje. Het gekke met de hooibeestjes is dat op de ene dal het alpenhooibeestje talrijk is en in een ander dal het tweekleurig hooibeestje. Tijdens onze vakantie bezocht ik tussen het Comomeer en Meer van Lugano een berghelling die helemaal niet rijk was aan vlinders. En laat daar nu net een Darwin’s hooibeestje zitten! Lees verder Het Darwin’s hooibeestje
Is dit een spiegeldikkopje?
Een van de eerste dagvlinders die ik deze zomer in de Italiaanse Alpen bij het Ortameer filmde, was de vlinder die je hieronder kunt bekijken. Ik dacht (en denk) meteen aan een spiegeldikkopje, maar er is iets bijzonders aan de hand. In de beste gids voor vlinderliefhebbers, Dagvlinders. Veldgids voor Europa en Noordwest-Afrika zie ik namelijk dat het spiegeldikkopje een gele onderkant met witte vlekken erin heeft. En dat is bij dit dikkopje heel anders. Deze onderkant is juist donkerbruin met gele vlekken erin. Hoe vaak ik ook door de vlindergids blader, een gelijkende vlinder kan ik niet vinden.
Inderdaad, een spiegeldikkopje met een genetische afwijking
Gelukkig hebben we daarvoor de sociale media. Een berichtje op Facebook geplaatst en een paar mensen reageerden al heel snel. Dit is inderdaad een spiegeldikkopje in een afwijkende vorm. Ik las dat ook al in het bijzonder aardige boek De allerleukste insecten encyclopedie. Eens in de zoveel duizend keer treedt er bij insecten (en bij andere diersoorten) een genetische afwijking op. Dan kruipen er opeens knalroze sprinkhanen uit het ei. Echt waar, dat bestaat echt. Dat fenomeen heet met een moeilijk woord erythrisme. Kennelijk heb ik dus een spiegeldikkopje met een genetische afwijking gefilmd. Een onderzijde die anders gekleurd is dan ‘normaal’. Stel je nu eens voor dat deze afwijkende vorm om welke reden dan ook beter weet te overleven dan de gangbare, dan kan het zomaar zijn dat er een nieuwe ondersoort is geboren. Zo kan het gaan in de natuur en niemand minder dan Charles Darwin ontdekte dit verschijnsel dat we evolutie noemen.
Wespennest in de Italiaanse Alpen
Sommige weken in november leveren maar weinig beelden op. Nat, veel wind en dan ook nog eens druk met andere verplichtingen. Dan ben ik blij dat ik nog wat beelden ‘op de plank’ heb liggen. Van dit charmante wespennestje bijvoorbeeld, hoog in de Italiaanse Alpen. Ik was er met mijn lompe wandelschoenen zeker aan voorbij gewandeld, maar mijn kinderen hadden het wespennestje wel in de smiezen. Lees verder Wespennest in de Italiaanse Alpen
Mijn dagvlinder van vandaag: het tweekleurig hooibeestje
Het hooibeestje heeft de naam een wat saai insect te zijn. Bruingrijs, onopvallend en ook nog eens meestal met zijn vleugels dicht. Maar je hebt hooibeestjes en hooibeestjes. Neem nu eens het alpenhooibeestje. Die is al een stuk mooier met die witte band en oogvlekken op de ondervleugel. En dan is er ook nog het tweekleurig hooibeestje, de dagvlinder van vandaag. Die is nog een stuk mooier vind ik. Het wit een stuk opvallender, evenals de oogvlekken die ook nog eens dubbel omrand zijn. Zowel het alpenhooibeestje als het tweekleurig hooibeestje filmde ik hoog in de bergen. Voor mij zijn het dus echte bergvlinders, hoewel ik in mijn vlindergids lees dat hij ook veel lager voorkomt. Voortaan dus ook de hooibeestjes maar waarderen!
Een grote donkere vlinder
Bij Cicogna in Nationaal Park Val Grande (bij het Lago Maggiore) had ik hem al in de smiezen. De grote donkere dagvlinder die maar niet wilde gaan zitten. Een eind verder, tussen de bergdorpen Forno en Campello Monti had ik meer geluk. Een grote saterzandoog, want dat bleek het te zijn, warmde zich op in de ochtendzon. Een mannetje. Het vrouwtje filmde ik een paar dagen later, op een heel andere berg. Noord-Italië is een topregio om vlinders te kijken! Lees er hier meer over.
