Tag archieven: Alblasserwaard

Taigaboomkruiper in het Alblasserbos bij Papendrecht

De afgelopen weken verbleven maar liefst drie taigaboomkruipers in het Alblasserbos in de Alblasserwaard. Eén in Kortland bij Alblasserdam en twee in het bos bij Papendrecht. De eerste wordt sinds deze week niet meer gezien. De twee bij Papendrecht zijn nog immer actief. Maar zie zo’n kleine vogel maar eens te vinden in een bos met enorme populieren! Mijn eerste tactiek was: van het gebaande pad af en een eindje het bos in. En wachten maar. Die tactiek mislukte jammerlijk. De vogels zagen mij beter dan ik hen. Toen de tweede en beste tactiek beproefd: aansluiting zoeken bij een groepje medevogelaars waarvan ik vermoedde dat ze de taigaboomkruiper in het vizier hadden. En dat klopte! Zij hadden trouwens ook een troef in handen, letterlijk: smartphones waarmee de roep van de taigaboomkruiper luid werd afgespeeld. Dat lokt taiga’s aan, wat heet! ‘Onze’ taigaboomkruiper kwam prompt te voorschijn en kwam met elke boom dichterbij. Net zo lang tot ik hem te midden van de telelenzen aardig kon filmen. Het resultaat zie je hieronder.




Waar je moet zijn om de taigaboomkruiper te zien
Terwijl je de opname bekijkt, hoor je de roep van de taigaboomkruiper zonder dat je hem ziet roepen. Dat klopt. Het wapengekletter door de fotografen om me heen was zo overheersend, dat ik het heb vervangen door de roep van de taigaboomkruiper. Die roep heb ik ook vanmiddag opgenomen en is de roep van dezelfde taiga. Het past dus prima. De aansluiting bij de medevogelaars had trouwens ook nog een tweede voordeel: het was buitengewoon gezellig daar midden in het Alblasserbos!

De taigaboomkruipers verblijven in het Alblasserbos bij Papendrecht. Zet koers naar het Streeknatuurcentrum Alblasserwaard aan de Matenaweg 1 Papendrecht. Wandel langs het centrum het bos in. De taigaboomkruipers zijn actief in de twee percelen direct achter het centrum. Mijn opname maakte ik halverwege het tweede wandelpad links. Wat ik hierboven al aangaf: ‘tapen’ doet wonderen, maar wees je ervan bewust dat niet iedereen er gelukkig van wordt. Geniet ondertussen ook van de matkoppen, goudhaantjes, staartmezen, sijsjes en andere bosvogels die er rondvliegen.

recensies vogelgidsen

Witoogeend in hartje Sliedrecht

Soms hoef je de bebouwde kom niet uit om een zeldzame vogel te zien. Wie in Sliedrecht woont, kan er over meepraten. Op een van de vijvers midden in het dorp zit al een week lang een witoogeend. Witoogeenden zijn zeldzame wintergasten uit Zuidoost-Europa. Een mannetje leert mij de onvolprezen ANWB Vogelgids van Europa. Eerder op de middag probeerde ik al een witoogeend op een bedrijventerrein bij Berkel en Rodenrijs te signaleren, maar dat mislukte. Er zaten ontzettend veel kuifeenden op de plas en ik had geen tijd (en waarschijnlijk ook geen zin) om ze één voor één minutieus te bekijken. Bovendien had ik het zonlicht pal tegen, bepaald niet ideaal om witoogeenden van kuifeenden te onderscheiden. Witoogeenden lijken namelijk sprekend op vrouwtjes kuifeenden, maar met meer wit op de kont en natuurlijk een wit oog in plaats van geel. Het viel ook in Sliedrecht niet mee op de witoogeend te vinden, gelukkig zag mijn zoon een stelletje andere fanaten op een bruggetje staan. Kijk, dat oriënteert een stuk makkelijker. Hieronder leg ik je precies uit waar je de witoogeend in Sliedrecht kunt zien (zolang hij er aanwezig is natuurlijk).

banner reisgidsen

Hoe je de witoogeend in Sliedrecht kunt vinden
De witoogeend in Sliedrecht zit in een vijver bij de Thorbeckelaan. Deze vijver buigt af richting de Jac. P. Thijssesingel. Op de hoek Aalscholverstraat en Jac. P. Thijssesingel bevindt zich een bruggetje over de het water. Vanaf dit bruggetje kun je de witoogeend prima zien. Ik filmde de witoogeend van dit bruggetje, hij zwom in de richting van de Thorbeckelaan. Soms zwemt hij tot dicht onder het bruggetje. Andere keren zwemt hij de bocht om en dan zie je hem lange tijd niet of slechts tussen de laaghangende takken. Je kunt hem dan wel prima vanaf de Thorbeckelaan bekijken, maar die afstand is iets groter. Je auto kun je in de wijk parkeren, de Thorbeckelaan biedt geen mogelijkheid om vanuit de auto de witoogeend te bekijken. De witoogeend is niet al te schuw. Tijdens het filmen renden mijn kinderen over het bruggetje om besjes en takjes in het water te gooien en daar trok de witoogeend zich nauwelijks iets van aan. Ook passerende voetgangers en fietsers boezemen hem geen angst in.




Over een fuut die een eigen veer opeet

Vorige week, toen er nog ijs lag op de Alblas, filmde ik deze fuut in een wak. Minutenlang is hij bezig zich te wassen en te poetsen. Met op den duur een loshangende veer tot gevolg. Tot mijn grote verrassing plukt hij de veer los, manoeuvreert hem met de schacht in zijn snavel en slikt hem met een paar slokjes water in. Een stekelbaarsje glijdt makkelijker naar binnen vermoed ik. De fuut kokhalst een tijdje, net zolang tot de veer is weggewerkt. Blijf daarna ook nog even kijken. Aan het eind van de opname spreidt de fuut zijn vleugels en zie je de bijzondere zwartwit tekening op zijn vleugels. Dat patroon krijg je niet vaak te zien.

uitgewerkte vogeltochten

Waarom een fuut zijn eigen veren eet
Eigen veren eten is heel normaal voor een fuut. Niet voor andere vogels trouwens. De fuut is de enige vogel die zijn eigen veren eet. Ik las ergens dat ze meestal borst- of buikveren eten. ‘Mijn’ fuut eet een veer uit een vleugel, een behoorlijk grote dus. Dat zie je ook als hij de veer inslikt. De veer steekt dan nog een beetje uit zijn snavel. De reden waarom de fuut zijn eigen veren eet heeft te maken met de visgraten in zijn buik. Die kunnen behoorlijk scherp zijn en prikken overal doorheen, in ieder geval heel gemakkelijk door de zachte organen. Ter bescherming van zijn organen eet de fuut zijn eigen veren op. In de maag vormen de veren te samen met de visgraten een bal die de fuut na een tijdje uitbraakt. Een fuut poetst niet zijn tanden, maar zijn maag! Kijk in het voorjaar maar eens een tijdje naar futen die hun kuikens voeren. Best kans dat je ziet hoe een volwassen fuut zijn kuiken een veertje voert. Jong geleerd, is oud gedaan.

Over een buizerd in het Alblasserbos bij Papendrecht

Het Alblasserbos wordt door de Provincie Zuid-Holland aangeprezen als een locatie waar je een boswandeling kunt maken. Afhankelijk van het seizoen zou je er wielewaal, buizerd, boomvalk en grote bonte specht kunnen zien. Nou, die informatie klopt in ieder geval wat betreft de buizerd. Vandaag wilde ik het dicht bij huis houden en viel mijn keuze op een bezoek aan het Alblasserbos bij Papendrecht. Vooral om spechten of zangvogels als matkop en sijs te filmen. Matkop heb ik gezien, maar niet kunnen filmen. Sijzen vlogen in groepjes over, niet te filmen. Vanmorgen kwam ik deze buizerd al tegen. In een boom, een beetje kleumend van de kou. Hij bleef verrassend genoeg zitten en dook zelfs voor ons in het gras. Omdat het zonnetje een beetje doorkwam ben ik vanmiddag teruggegaan. En kwam dezelfde buizerd recht op me afgevlogen om neer te strijken op een tak.

uitgewerkte vogeltochten

Buizerdtijd
Liefhebbers van roofvogels kunnen in deze tijd hun hart ophalen. Het wemelt in de Hollandse polders en bossen van de buizerds. Bij de buizerds die in ons land hebben gebroed hebben zich soortgenoten uit het hoge noorden gevoegd. Het aantal buizerds in ons land is nu wel op zijn hoogtepunt. Zodra het voorjaar inzet vermindert hun aantal in rap tempo. Onze ‘eigen’ buizerds zoeken hun territoria op om te broeden. Onze buitenlandse gasten keren terug naar noordelijke streken. Soms is roofvogels kijken behoorlijk frustrerend. Rij je met je auto voorbij een buizerd op een paal, dan blijft hij zitten. Stop je dan gaat hij ogenblikkelijk op de vleugels. ‘s Ochtends zijn ze nog het beste te benaderen. Ze warmen dan een beetje op en verspillen liever geen energie aan een korte vlucht. Voorzichtig benaderen blijft ook dan het devies.

 

Over kleine zwanen in de Alblasserwaard

De kleine zwanen zijn gearriveerd in de Alblasserwaard! Vandaag zag ik een groepje van dertien in een weiland bij Brandwijk foerageren. En even later zag ik ze ook bij Bleskensgraaf, achter Molen De Hoop. Daar zaten ze tussen een grote groep knobbelzwanen, je zou er zo overheen kijken. Kleine zwanen en wilde zwanen lijken erg op elkaar. Als je ze bij elkaar ziet, zijn de verschillen wel duidelijk. De kleine is inderdaad kleiner en het geel op de snavel is bij wilde zwanen flink groter. Het geel komt bij wilde zwanen voorbij de neusgaten en bij zijn kleine neef niet en nooit. Geert Sines heeft op zijn webblog een paar prachtige foto’s geplaatst die het verschil duidelijk in beeld brengen. Doe je je best, dan kun je op één dag alle inheemse zwanen zien: knobbelzwanen en kleine zwanen in de Alblasserwaard en wilde zwanen aan het Oostvoornse Meer of in de Krammersche Slikken.

literatuur

Waar je de kleine zwanen in de Alblasserwaard kunt vinden…
Om te beginnen: ook kleine zwanen hebben vleugels en kunnen goed vliegen. Zitten ze vandaag hier, dan zitten ze morgen daar. Of toch hier. Helaas kan ik geen garanties geven. Maar toch. Vorig jaar zat weken achter elkaar een groepje kleine zwanen in hetzelfde weiland bij Brandwijk als waar ik ze vandaag zag. Het zou zomaar kunnen dat het dezelfde familie is.

De groep kleine zwanen bij Brandwijk verblijft in het weiland ten zuiden van de Brandwijksedijk in Brandwijk. Vorig jaar zag ik ze trouwens ook wel een eindje verderop, ten westen van de Ammersekade in Brandwijk. Wil je de kleine zwanen bij Bleskensgraaf opzoeken, rij dan over de Abbekesdoel. Ik zag ze ten zuiden van deze binnenweg, in het weiland achter de molens. Neem in alle gevallen een goede verrekijker mee en liefst ook een telescoop. De polders zijn uitgestrekt en vaak zitten ze op behoorlijke afstand van de weg.

Hier mijn opname van vanmiddag bij Brandwijk. De kleine zwanen zaten helaas behoorlijk ver weg: Lees verder Over kleine zwanen in de Alblasserwaard